ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระราชพิธีกาญจนาภิเษกในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรีย"

ในช่วงพระราชพิธีกาญจนาภิเษก ทรงรับสั่งให้ติดตามรับใช้โดยชาวมุสลิมอินเดียของทั้งสอง หนึ่งในนั้นคืออับดุล คาริม ผู้ซึ่งถูกเลื่อนขั้นให้เป็น ''มุนชี'' (เลขานุการ) ประจำพระองค์ในเวลาต่อมา ทั้งยังเป็นเสมียนและผู้ถวายความรู้ด้าน[[ภาษาอูรดู]]แก่พระองค์อีกด้วย<ref>Hibbert, pp. 447–448; St Aubyn, p. 502; Waller, p. 441</ref> พระราชวงศ์และผู้ติดตามคนอื่น ๆ ของพระองค์ต่างรู้สึกประหลาดใจ และกล่าวหาว่าอับดุล คาริม ว่าเป็นสายลับของกลุ่มชาตินิยมมุสลิม รวมถึงสร้างอคติทางลบเกี่ยวกับศาสนาฮินดูให้แก่พระองค์<ref>Hibbert, pp. 448–449</ref> เฟรเดอริค พอนซอนบีย์ (บุตรชายของเซอร์เฮนรี) พบว่าอับดุล คาริม กล่าวเท็จเกี่ยวกับประวัติภูมิหลังของตน เขาจึงรายงานเรื่องนี้แก่ลอร์ดเอลกิน [[ผู้สำเร็จราชการแห่งอินเดีย|อุปราชแห่งอินเดีย]] ว่า "มุนชีมีสถานะเฉกเช่นเดียวกับอดีตข้าราชบริพาร [[จอห์น บราวน์ (ข้าราชบริพาร)|จอห์น บราวน์]]"<ref>Hibbert, pp. 449–451</ref> แม้กระนั้นก็ตาม สมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียทรงเพิกเฉยต่อเสียงพร่ำบ่นและอคติทางเชื้อชาติ<ref>Hibbert, p. 447; St Aubyn, p. 503; Waller, p. 442</ref> ส่งผลให้อับดุล คาริม ยังคงเป็นข้าราชบริพารคนสนิทของพระองค์จนกระทั่งเสด็จสวรรคตและเดินทางกลับสู่อินเดียพร้อมด้วยเงินบำนาญ<ref>Hibbert, p. 454</ref>