เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
== พระประวัติ ==
องค์เซียวเหยี่ยน ประสูติเมื่อปี [[ค.ศ. 464]] เป็นบุตรของ เซียวซุ่นจือ(蕭順之) ซึ่งอ้างว่ามีบรรพชนสืบทอดสกุลมาจากเซียวเหอ(蕭何) ขุนนางผู้ยิ่งใหญ่สมัยราชวงศ์ฮั่น เซียวเหยี่ยน ทรงมีความสามารถเฉลียวฉลาดแต่ยังเยาว์วัย แรกเริ่มรับราชการเป็นขุนนางฝ่ายบู๊ในสมัยพระเจ้าขุนพลช่วยทัพขององค์ชายปาหลิง เซียวจื่อหลุน (蕭子倫) พระโอรสของจักรพรรดิฉีอู่ แห่งราชวงศ์ฉี ต่อมาก็รับตำแหน่งขุนนางในสังกัดมหาเสนาบดี หวังเจี้ยน (王儉) หวังเจี้ยนเคยออกปากชมว่า "คุณชายเซียวจะต้องได้รับตำแหน่งซื่อจงก่อนอายุ 30 ปี และมีชื่อเสียงเป็นที่เลื่อลื่อในตอนอายุ 30 ปี" ในตอนนั้นเซียวเหยียนเป็นหนึ่งในคุณชายทั้งแปดที่มีความสามารถโดดเด่นด้านบทกวี จึงได้รับความสนิทสนมจาองค์ชายจิงหลิง เซียวจื่อเหลียง (蕭子良), ฟ่านหยุน, เซียวเฉิน (蕭琛), เหรินฟาง (任昉), หวังหรง (王融), เซี่ยเตียว (謝朓), เสินเยว่ และ ลู่จุ่ย (陸倕). เมื่อบิดาของเขา เซียวซุนจืน เสียชีวิตในปี ค.ศ. 490 เซียวเหยียนก็ลาออกจากตำแหน่งหายจากราชสำนักไป และกลับมารับตำแหน่งเจ้าหน้าที่ เซียวจื่อเหลียง ในปีค.ศ. 493 แต่ไม่ได้ร่วมแผนการของหวังหรง ที่ทำรัฐประหารเพื่อช่วยให้เซียวจื่อเหลียงได้ขึ้นครองราชย์ ในขณะที่จักรพรรดิฉีอู่ประชวรตำแหน่งเจ้าเมืองหงโจว ราชวงศ์ฉีเกิดเข่นฆ่ากันเอง เซียวเหยียนจึงนำกำลังเข้ามายุติจลาจล จบราชวงศ์ฉี สถาปนาราชวงศ์เหลียง แต่ตั้งตนขึ้นเป็นจักรพรรดิเหลียงอู่
ในช่วงแรกนั้น นับเป็นยุคทองของราชวงศ์เหลียง พระองค์รับฟังความเห็นของบรรดาอำมาตย์ ประหยัดมัธยัสถ์ ส่งเสริมการศึกษา สร้างสาธารณูปโภคเป็นรากฐานของอาณาจักร แต่ขณะเดียวกันก็พร้อมรับการรุกรานของอาณาจักรอื่นๆ และในเวลาต่อมายังทรงนำทัพบุกโจมตีอาณาจักรเป่ยเว่ย จนมีอิทธิพลเหนืออาณาจักรนี้
|
