ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ซอฟต์บอล"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 8:
ซอฟต์บอลมีรูปแบบการเล่นมาตรฐานอยู่ 3 รูปแบบ: ''สโลว์พิทซ์'', ''ฟาสต์พิทซ์'', และ ''โมดิฟายด์พิทซ์''
* '''ฟาสต์พิทซ์''' เป็นรูปแบบการเล่นในเชิงรับ พิทเชอร์เป็นผู้เริ่มเปิดการเล่น โดยการขว้างบอลออกไปด้วยความเร็วสูงสุด เพื่อให้แบตเตอร์ตีบอลได้ยาก แบตเตอร์จะถูกให้ออกจากสนามเป็นจำนวนมากเนื่องจากไม่สามารถตีลูกได้ คะแนนจะต่ำ พิทเชอร์ที่ดีจะถือเป็นผู้เล่นที่มีความสำคัญมากมายก่ายกองเลยทีเดียว
* '''สโลว์พิทซ์''' เป็นรูปแบบการเล่นที่ทำให้แบตเตอร์มีโอกาสในการตีลูกที่มากขึ้น การเล่นแบบสโลว์พิทซ์ยังมีอีกสองชนิด ซึ่งใช้ลูกบอลต่างขนาดกัน รูปแบบการเล่นที่ใช้ที่ลูกบอลขนาดใหญ่กว่าบางครั้งเรียกกันว่า ''ซูเปอร์สโลว์พิทซ์'' ถูกนำออกจากกฎกติกาของสมาพันธ์ซอฟต์บอลนานาชาติในปีพ.ศ. 2545 (ค.ศ. 2002) แต่ก็ยังมีการเล่นกันอยู่ในนัดที่แข่งแบบไม่เป็นทางการ
บรรทัด 25:
จุดที่อยู่ด้านหลังโฮมเพลทจะเรียกว่า '''แบกสต็อป (backstop) '''. ซึ่งจะมีระยะห่างจากโฮมเพลทประมาณ 25 ถึง 30 ฟุต (7.62 และ 9.14 เมตร)
โฮมเพลทนั้นทำมาจากยาง เป็นรูปทรงที่มีห้าด้าน คล้ายกับการผสมผสานกันระหว่างสี่เหลี่ยมผืนผ้าและสามเหลี่ยม กว้าง 17 นิ้ว (43 เซนติเมตร) ยาว 8.5 นิ้ว (22 เซนติเมตร) สามเหลี่ยมจะมีขนาดพอดีกับมุมของเส้นที่ไปเชื่อมกับเบสไลน์ โฮมเพลทเป็นมุมด้านหนึ่งของสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนที่มี '''เบส (bases) ''' อยู่ที่มุมของสี่เหลี่ยม เบสอื่นๆที่ไม่ใช่โฮมเพลทจะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสมีขนาด 15 นิ้ว (38 เซนติเมตร) ทำจากเบาะมวยปล้ำหรือยาง และหนาไม่เกิน 5 นิ้ว (13 เซนติเมตร) เบสจะถูกรั้งไว้ให้อยู่กับที่เสมอ เบสจะถูกนับ
เขตอินฟิลด์คือส่วนที่อยู่ภายในสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนและบริเวณที่ประชิดตัวกับอินฟิลเดอร์ (Infielder) เขตเอาท์ฟิลด์คือเขตที่อยู่ระหว่างเบสไลน์ รั้ว และอินฟิลด์ อินฟิลด์มักเป็นบริเวณที่ชื้นแฉะแต่เอาท์ฟิลด์จะมีการปลูกหญ้าในส่วนที่ใช้แข่งขัน
|