ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อันตรกิริยาอย่างอ่อน"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข |
|||
บรรทัด 1:
[[File:Beta-minus Decay.svg|thumb|The radioactive [[การสลายให้อนุภาคบีตา]]ที่เป็นกัมมันตรังสีมีความเป็นไปได้เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างอนุภาคเป็นไปอย่างอ่อนแอ ซึ่งจะแปลงนิวตรอนหนึ่งตัวให้เป็นโปรตอน, อิเล็กตรอน และ [[อิเล็กตรอนนิวทรืโน|อิเล็กตรอนปฏินิวทรืโน]]อย่างละหนึ่งตัว]]
{{แบบจำลองมาตรฐานของฟิสิกส์ของอนุภาค}}
ใน[[ฟิสิกส์ของอนุภาค]] '''อันตรกิริยาอย่างอ่อน''' ({{lang-en|weak interaction}}) หรือบางครั้งเรียกกันทั่วไปว่า '''แรงนิวเคลียสอย่างอ่อน''' ({{lang-en|weak nuclear force}})<ref>Griffiths, David J. (1987). ''Introduction to Elementary Particles''. Wiley, John & Sons, Inc. ISBN 0-471-60386-4. </ref> เป็นกลไกที่รับผิดชอบแรงอ่อนหรือแรงนิวเคลียร์อ่อนแรงนี้เป็นหนึ่งในสี่แรงพื้นฐาน่ของธรรมชาติที่รู้จักกันดีในการปฏิสัมพันธ์, แรงที่เหลือได้แก่[[อันตรกิริยาอย่างเข้ม]], [[แรงแม่เหล็กไฟฟ้า]]และ[[แรงโน้มถ่วง]] อันตรกิริยาอย่างอ่อนเป็นผู้รับผิดชอบต่อ[[การสลายให้กัมมันตรังสี]ของ[[อนุภาคย่อยของอะตอม]] และมันมีบทบาทสำคัญใน[[การแบ่งแยกนิวเคลียส|ปฏิกริยานิวเคลียร์ฟิชชัน]] ทฤษฎีของอันตรกิริยาอย่างอ่อนบางครั้งเรียกว่าควอนตัม flavordynamics (QFD), คล้ายกับ QCD และ QED, แต่คำนี้ที่ไม่ค่อยได้ใช้เพราะแรงอ่อนเป็นที่เข้าใจกันดีที่สุดในแง่ของทฤษฎีไฟฟ้าอ่อน ({{lang-en|electro-weak theory (EWT)}})<ref>Griffiths, David (2009). Introduction to Elementary Particles. pp. 59–60. ISBN 978-3-527-40601-2.</ref>
ใน[[แบบจำลองมาตรฐาน]]ของ[[ฟิสิกส์ของอนุภาค]] อันตรกิริยาอย่างอ่อนเกิดจากการปล่อยหรือการดูดซึมของ [[W และ Z โบซอน]] อนุภาคทุกตัวในตระกูล[[เฟอร์มิออน]]ที่รู้จักกันแล้วมีปฏิสัมพันธ์ต่อกันผ่านทางอันตรกิริยาอย่างอ่อน อนุภาคเหล่านั้นมีสปินครึ่งจำนวนเต็ม (หนึ่งในคุณสมบัติพื้นฐานของอนุภาค) พวกมันสามารถเป็นอนุภาคมูลฐานเช่นอิเล็กตรอนหรืออาจจะเป็นอนุภาคผสมเช่นโปรตอน มวลของ W<sup>+</sup> W<sup>-</sup> และ Z โบซอน แต่ละตัวจะมีขนาดใหญ่กว่ามวลของโปรตอนหรือของนิวตรอนอย่างมาก สอดคล้องกับช่วงระยะทำการที่สั้นของแรงที่อ่อน แรงถูกเรียกว่าอ่อนเพราะความแรงของสนามในระยะทางที่กำหนดโดยทั่วไปจะมีขนาดเป็นเลขยกกำลังที่น้อยกว่า[[อันตรกิริยาอย่างเข้ม|แรงนิวเคลียร์อย่างเข้ม]]และแรงแม่เหล็กไฟฟ้ามาก ๆ
ในช่วงยุคของควาร์ก แรงไฟฟ้าอ่อน ({{lang-en|electroweak force}}) แยกออกเป็นแรงแม่เหล็กไฟฟ้าและแรงอ่อน ตัวอย่างที่สำคัญของอันตรกิริยาอย่างอ่อนได้แก่การสลายให้อนุภาคบีตา และการผลิตดิวเทอเรียมจากไฮโดรเจนที่จำเป็นเพื่อให้พลังงานในกระบวนการเทอร์โมนิวเคลียร์ของดวงอาทิตย์ เฟอร์มิออนส่วนใหญ่จะสลายตัวโดยอันตรกิริยาอย่างอ่อนไปตามเวลา การสลายตัวดังกล่าวยังทำให้การหาอายุด้วยวืธีเรดิโอคาร์บอน ({{lang-en|radiocabon dating}}) มีความเป็นไปได้เมื่อ[[คาร์บอน-14]] สูญสลายผ่านอันตรกิริยาอย่างอ่อนกลายเป็น[[ไนโตรเจน-14]] นอกจากนี้มันยังสามารถสร้างสารเรืองแสงรังสี ({{lang-en|radioluminescence}}) ที่ใช้กันทั่วไปในการส่องสว่างทริเทียม ({{lang-en|tritium illumination}}) และในสาขาที่เกี่ยวข้องกับ [[betavoltaics]]<ref>"The Nobel Prize in Physics 1979: Press Release". NobelPrize.org. Nobel Media. Retrieved 22 March 2011.</ref>
ควาร์กเป็นผู้สร้างอนุภาคผสมเช่นนิวตรอนและโปรตอน ควาร์กมีหกชนิดที่เรียกว่า "ฟเลเวอร์" ({{lang-en|flavour}}) ได้แก่ อัพ, ดาวน์, สเตรนจ์, ชาร์ม, ทอปและบอตทอม - ซึ่งเป็นคุณสมบัติของอนุภาคผสมเหล่านั้น อันตรกิริยาอย่างอ่อนเป็นหนึ่งเดียวในแง่ที่ว่ามันจะยอมให้ควาร์กสามารถที่จะสลับฟเลเวอร์ของพวกมันไปเป็นอย่างอื่นได้ ตัวอย่างเช่นในระหว่างการสลายตัวในอนุภาคบีตาลบ ดาวน์ควาร์กตัวหนึ่งสลายตัวกลายเป็นอัพควาร์ก เป็นการแปลงนิวตรอนให้เป็นโปรตอน นอกจากนี้อันตรกิริยาอย่างอ่อนยังเป็นปฏิสัมพันธ์พื้นฐานอย่างเดียวเท่านั้นที่ทำลายการสมมาตรแบบเท่าเทียมกัน และในทำนองเดียวกัน มันเป็นอย่างเดียวเท่านั้นที่ทำลาย CP-สมมาตร
== อ้างอิง ==
| |||