'''ระบอบราชาธิปไตยของสหราชอาณาจักร''' ({{Lang-en|Monarchy of the United Kingdom}}) เป็นระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญของสหราชอาณาจักรและอาณานิคมโพ้นทะเลของสหราชอาณาจักร พระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันคือสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 แห่งสหราชอาณาจักรผู้เสด็จขึ้นครองราชย์เมื่อวันที่ 6 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1952 ในฐานะที่เป็นพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญอำนาจของพระองค์จึงจำกัดอยู่แต่เพียงอำนาจที่ไม่แสดงความเป็นฝักฝ่าย เช่น การมอบเครื่องราชอิสริยาภรณ์หรือเหรียญกล้าหาญ แต่อำนาจสูงสุดเหนือรัฐบาลแห่งสหราชอาณาจักรก็ยังถือว่าอยู่ใต้พระราชอำนาจที่ทรงใช้ได้ตามกฎหมายที่อนุมัติโดยรัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักร หรือภายในข้อจำกัดของจารีตที่ปฏิบัติกันมา
ระบอบราชาธิปไตยของสหราชอาณาจักรมีที่มาเริ่มต้นย้อนไปในสมัย[[List of kings of the Angles|กษัตริย์ในยุคของชาวแองเกิล (Kings of the Angles)]] และในยุคเริ่มของ[[ราชอาณาจักรสกอตแลนด์]] ในระหว่างปี ค.ศ. 1000 ราชอาณาจักร[[ราชอาณาจักรอังกฤษ|อังกฤษ]]และ[[ราชอาณาจักรสกอตแลนด์|สกอตแลนด์]]ได้รวมตัวและพัฒนามาจาก[[เจ็ดอาณาจักร|เจ็ดอาณาจักรหรือเครือจักรภพแองโกล-แซ็กซอน]] ของช่วงต้นสมัยอังกฤษยุคกลาง และต่อมาในสมัยกษัตริย์พระองค์สุดท้ายของราชวงศ์[[ชาวแองโกล-แซกซัน|แองโกล-แซ็กซอน]] ซึ่งก็คือ [[พระเจ้าฮาโรลด์ กอดวินสัน]] ได้ถูกรุกรานและพ่ายแพ้จนถูกปลงพระชมน์ในระหว่าง[[การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน]]และหลังจากนั้นดยุกวิลเลียมแห่งนอร์มังดีจากฝรั่งเศสจึงเสด็จขึ้นครองราชย์เป็นพระเจ้าวิลเลียมที่หนึ่งแห่งอังกฤษ เป็นปฐมกษัตริย์ราชวงศ์นอร์มัน'''<!--Please do not add "of Great Britain and Northern Ireland"; it was "Great Britain" only from 1707, and "Great Britain and Ireland" from 1801-->'''
ในปี ค.ศ. 1603 [[พระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ|พระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์]]จาก[[ราชวงศ์สจ๊วตสจวต]] พระญาติที่ใกล้ชิดที่สุดของพระราชินีนาถอลิซาเบธ จึงได้ครองบัลลังก์อังกฤษ เป็นนพระเจ้าเจมส์ที่ 1 ถือเป็น[[การรวมราชบัลลังก์|การรวมสองอาณาจักร]] (Union of Crowns) แต่ในทางปฏิบัติแล้วสองอาณาจักรนี้ยังแยกกันอยู่ มีรัฐสภาเป็นของตน เพียงแต่มีกษัตริย์องค์เดียวกัน จนกระทั่งระหว่าง ค.ศ. 1649 ถึง ค.ศ. 1660 ซึ่งเป็นช่วงสงครามกลางเมืองของอังกฤษ ระบบราชาธิปไตยของสหราชอาณาจักรถูกสั่นคลอนโดยขบวบการรวมชาติเป็นเครือจักรภพอังกฤษและ[[War of the Three Kingdoms|สงครามสามอาณาจักร (War of the Three Kingdoms)]] [[พระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบราชสันตติวงศ์ ค.ศ. 1701|พระราชบัญญัติว่าด้วยการสืบสันตติวงศ์ ค.ศ. 1701]] เป็นพระราชบัญญัติที่ประกาศใช้โดยรัฐสภาอังกฤษเพื่อแก้ปัญหาเกี่ยวกับการสืบราชบัลลังก์แห่งอังกฤษต่อจากสมเด็จพระราชินีนาถแอนน์แห่งบริเตนใหญ่ โดยมีการบัญญัติห้ามไม่ให้ผู้ที่เป็น[[Roman Catholics|โรมันคาทอลิก (Roman Catholics)]] หรือเสกสมรสกับผู้เป็นโรมันคาทอลิกมีสิทธิในการขึ้นสืบราชบัลลังก์ได้ ต่อมาในปี ค.ศ. 1707 ราชอาณาจักรอังกฤษและสกอตแลนด์ได้ตกลงร่วมกันในการออกพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1707 (Acts of Union 1707) ที่รวมอังกฤษและสกอตแลนด์เป็นอาณาจักรเดียวกันในชื่อ '''“'''[[ราชอาณาจักรบริเตนใหญ่|บริเตนใหญ่]]'''” '''และออกพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1800 ที่ผนวก[[ราชอาณาจักรไอร์แลนด์]]เข้ามาเป็น[[สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์]] ในปี ค.ศ. 1801 หลังจากนั้นเป็นต้นมาิ์มา ราชวงศ์อังกฤษจึงเป็นสัญญลักษณ์สัญลักษณ์ของผู้นำสูงสุดของแห่งจักรวรรดิอังกฤษที่ได้แผ่ขยายอาณานิคมไปเกือบหนึ่งในสี่ส่วนของพื้นที่ทุกภูมิภาคโลกในช่วงรุ่งเรืองสูงสุดในปี ค.ศ. 1921
