ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อรรถกถา"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
BallWarapol (คุย | ส่วนร่วม)
BallWarapol (คุย | ส่วนร่วม)
บรรทัด 10:
{{โครงส่วน}}
 
ความเป็นมาของคัมภีร์อรรถกถาในเชิงประวัติศาสตร์ แบ่งได้เป็น 2 มติ คือ มติแรกเห็นว่าอรรถกถามีมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล มติหลังเห็นว่าอรรถกถาเริ่มมีในสมัยสังคายนาครั้งที่ 3 ในรัชสมัย[[พระเจ้าอโศกมหาราช]] [[พ.ศ. 236]] (ที่แต่มติหลังนี้น่าจะมาจากการอ่านผิดวิธี เพราะไม่พบหลักฐานที่กว่าวไว้อย่างนั้น <ref>บางท่านกล่าวว่า มหาวงศ์กับสัทธัมมสังคหะกล่าวมตินี้ไว้, แต่เมือตามตรวจดูแล้ว ไม่พบเช่นนั้น มีแต่กล่าวว่า "อรรถกถาของพระพุทธเจ้าและพระสารีบุตรถูกยกขึ้นสู่สังคายนาทั้ง 3 ครั้ง (สํคีติตฺตยมารุฬํ)" โดยคำว่า สํคีติตฺตยมารุฬํนี้ แปลเช่นเดียวกับ รตนตฺตยํ</ref>) แต่อย่างไรก็ตามในช่วงหลัง คัมภีร์อรรถกถาภาษาบาลีดั้งเดิมได้สูญหายจากประเทศอินเดียไป เหลือเพียงคัมภีร์อรรถกถาภาษาสิงหล ซึ่ง[[พระมหินทเถระ]]ได้นำอรรถกถาในภาษาบาลีมาเผยแพร่ในเกาะลังกาตั้งแต่สมัย[[พระเจ้าอโศกมหาราช]] ([[พ.ศ. 236]])
 
ดังนั้นในปี [[พ.ศ. 945]] [[พระพุทธโฆสะ]] พระภิกษุชาวอินเดีย จึงได้รับอาราธนามาที่เกาะลังกาเพื่อแปลคัมภีร์อรรถกถากลับคืนสู่[[ภาษาบาลี]] ซึ่งคัมภีร์อรรถกถาที่มีอยู่ในปัจจุบันจึงเป็นผลงานการแปลของท่านพระพุทธโฆสะ<ref>เทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี, สมเด็จพระ. ''ทศบารมีในพุทธศาสนาเถรวาท''. วิทยานิพนธ์ปริญาอักษรศาสตร์มหาบัณฑิต ภาควิชาภาษาตะวันออก บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,2524. 184 หน้า. (อัดสำเนา)</ref>