ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อาณาจักรมอญ"

ส่วนยุคที่ 3 ปี พ.ศ. 1830 "[[มองโกล]]" ยกทัพมาตีพม่า ทำให้มอญได้รับเอกราชอีกครั้ง คือยุคราชวงศ์เมาะตะมะ-พะโค ตั้งอยู่ในพื้นที่พม่าตอนล่างในปัจจุบันเริ่มจากสมัย[[พระเจ้าวารีรู]] หรือ[[พระเจ้าฟ้ารั่ว]] พระองค์มีมเหสีเป็นราชธิดาของ[[พ่อขุนรามคำแหง]] [[กษัตริย์ของไทย]] ต่อมาในสมัย[[พญาอู]] ได้ย้ายราชธานีมาอยู่ ณ เมืองพะโคหรือหงสาวดี ราชบุตรของพระองค์คือพญาน้อย ซึ่งต่อมาก็คือพระเจ้าราชาธิราช ผู้ทำสงครามยาวนานกับ[[กษัตริย์พม่า]]ในสมัย[[พระเจ้าซวาส่อแก]] กับ [[พระเจ้ามีงคอง]](คนไทยเรียกว่า [[พระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง]] ในหนังสือเรื่อง [[ราชาธิราช]]) ขุนพลสำคัญของพระเจ้าราชาธิราช ก็คือ [[สมิงพระราม]] [[ละกูนเอง]] [[และแอมูน-ทยา]] รุ่งเรืองสูงสุดในสมัย[[พระนางเชงสอบู]] และสิ้นสุดอาณาจักรในรัชสมัย [[พระเจ้าสมิงสอตุด]] ซึ่งถูก[[พระเจ้าบุเรงนอง]]สำเร็จโทษ ในฐานปลงพระชนม์[[พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้]]ในปี [[พ.ศ. 2094]]

 

 

''ดูบทความเพิ่มเติมที่ [[ชาวมอญ]]''