ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การเมืองฝรั่งเศส"

ตั้งแต่ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 กลุ่มฝ่ายซ้ายได้แยกตัวออกเป็นปฏิรูปนิยมและปฏิวัตินิยม นอกเหนือจากพวกสาธารณรัฐนิยม พวกหัวรุนแรง พวกสังคมนิยมหัวรุนแรง และพรรค SFIO (พรรคคนงานฝรั่งเศสนานาชาติ) ของเลออง บลังม์ ส่วนพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส (PCF) ยังคงเป็นขั้วที่มีอิทธิพลเนื่องจากอยู่ฝ่ายตรงข้ามมาตั้งแต่ วิกฤตการณ์ พ.ศ. 2490 หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 และ Tours Congress นำไปสู่การก่อกำเนิดของ SFIC (ต่อมาคือ PCF) ฝ่ายซ้ายได้มีอำนาจในช่วง Cartel des gauches (การผนึกกำลังของฝ่ายซ้าย) ตั้งแต่ [[พ.ศ. 2467]] ถึง [[พ.ศ. 2469]] และตั้งแต่ พ.ศ. 2475 ถึง วิกฤตการณ์ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2477 และต่อมาอยู่ภายใต้การนำของพรรค Popular Front ในปี [[พ.ศ. 2489]]

อย่างไรก็ตามพรรคคอมมิวนิสต์ฝรั่งเศส (PCF) ก็ยังแข่งขันกันในปีกซ้ายเอง พวกกลุ่มซ้ายใหม่ (Seconde Gauche) รวมทั้ง Socialisme ou Barbarie ของ Cornelius Castoriadis (ตั้งแต่ปี [[พ.ศ. 2491]] ถึง [[พ.ศ. 2508]]) พรรคการต่อสู้ของคนงาน (Lutte Ouvrière) ของ Arlette Laguiller พรรคพันธมิตรคอมมิวนิสต์ปฏิวัติ (Ligue communiste révolutionnaire) หรือการเคลื่อนไหวต่างๆ จากพวกอนาธิปไตย