ผลต่างระหว่างรุ่นของ "กวีนิพนธ์"

'''กวีนิพนธ์''' ({{lang-en|Poetry, Poem, Poesy}}) คือรูปแบบทาง[[ศิลปะ]]ที่มนุษย์ใช้[[ภาษา]] เพื่อคุณประโยชน์ด้าน[[สุนทรียศาสตร์|สุนทรียะ]] ซึ่งเพิ่มเติมจากเนื้อหาทางความหมาย นับเป็นส่วนหนึ่งของ[[วรรณกรรม]] โดยเป็นคำประพันธ์ที่[[กวี]]แต่ง<ref>พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542</ref> เป็นงานเขียนที่มีวรรณศิลป์ เร้าให้สะเทือนอารมณ์ได้<ref>สุภาพร มากแจ้ง, กวีนิพนธ์ไทย, โอเดียนสโตร์, 2535.</ref> คำที่มีความหมายทำนองเดียวกันได้แก่ '''ร้อยกรอง''' ซึ่งหมายถึง ถ้อยคำที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่ง[[ฉันทลักษณ์ (กวีนิพนธ์ไทย)|ฉันทลักษณ์]]<ref>พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542</ref>

แบ่งตามประเภทของกวีและ[[วรรณกรรม]]ที่ปรากฏเป็น 2 รูปแบบ คือ

* กวีนิพนธ์[[ฉันทลักษณ์ (กวีนิพนธ์ไทย)|ฉันทลักษณ์]]

ในช่วงที่การแต่งกลอนประเภทเคร่งฉันทลักษณ์และพราวสัมผัสถึงจุดอิ่มตัว บรรดากวีเริ่มแสวงหารูปแบบคำประพันธ์ใหม่ ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงความจำเจ และสามารถสื่อ '''สาร''' ได้อย่างเสรี ไม่ติดในกรอบฉันทลักษณ์ จึงปรากฏรูปแบบกวีนิพนธ์ที่เรียกกันว่า '''กลอนเปล่า''' หรือ '''กวีนิพนธ์แบบฉันทลักษณ์อิสระ''' กวีนิพนธ์รูปแบบนี้ได้รับความนิยมมากขึ้น และเป็นที่ยอมรับในวงวรรณกรรมของไทยสูงสุด เมื่อหนังสือรวมบทกวี '''ไม่มีหญิงสาวในบทกวี''' ของ [[ซะการีย์ยา อมตยา]] ซึ่งเป็นกวีนิพนธ์ฉันทลักษณ์อิสระ ได้รับการคัดเลือกให้ชนะเลิศ'''[[รางวัลซีไรต์]]''' ในปี [[พ.ศ. 2553]]

แคนโต้ เป็นบทกวีไทยร่วมสมัย เกิดขึ้นโดยคนไทย มีลักษณะเป็นลูกผสมระหว่างตะวันออกและตะวันตก รูปแบบคล้ายกวีไฮกุของญี่ปุ่น มีความแตกต่างกันเล็กน้อย ตรงที่ไฮกุจะเน้นไปทางการแสวงหาความหลุดพ้น แต่แคนโต้นั้นเดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย

จากแคนโต้หมายเลขหนึ่ง <ref>ไทยแคนโต้, http://www.thaicanto.com</ref>

[[หมวดหมู่:กวีนิพนธ์| กวีนิพนธ์]]