ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สมัยกลางตอนต้น"

ตั้งแต่[[สมัยคริสเตียนตอนต้นศาสนาคริสต์ยุคแรก]] คริสเตียนยุคกลางคริสต์ศาสนิกชนตอนต้นสมัยกลางก็ได้รับสถาบันศาสนาสืบทอดคริสตจักรที่มีลัทธิสำคัญๆ,หลักความเชื่อ คริสต์ศานกฎบัตรที่มั่นคง สารบบคัมภีร์ไบเบิล และปรัชญาที่วิวัฒนาการขึ้นอย่างเป็นชิ้นเป็นอันร่วมกัน

ระหว่างยุคกลางตอนต้นสมัยกลางความแตกแยกระหว่าง[[ศาสนาคริสต์ศาสนจักรตะวันออก]]และ[[ศาสนาคริสต์ตะวันตกค่อยๆ]]ค่อย ๆ กว้างขึ้นเรื่อยๆเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็จบลงด้วย[[การแตกแยกระหว่างคริสต์ศาสนจักรศาสนเภทตะวันออกและ-ตะวันตก]]ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 ทางตะวันตกอำนาจของ[[สังฆราชบิชอปแห่งโรม]]ก็ขยายตัวขึ้น ในปี [[ค.ศ. 607]] [[สมเด็จพระสันตะปาปาโบนิเฟสที่ 3|โบนิเฟสที่ 3]] ทรงเป็น[[สังฆราชบิชอปแห่งโรม]]องค์แรกที่ใช้ตำแหน่งที่เรียกว่า[[สมเด็จพระสันตะปาปา]] ก่อนหน้านั้น[[สมเด็จพระสันตะปาปาเกรกอรีที่ 1|เกรกอรีที่ 1]] ก็ทรงใช้อำนาจตำแหน่งของราชสำนักพระองค์ในการขยายอำนาจการเผยแพร่ศาสนาของโรมไปยัง[[หมู่เกาะบริติชไอลส์]] และวางพื้นฐานในการขยายตัวของ[[สำนักสงฆ์อาราม]]นิกายต่างๆคณะต่าง ๆ ยกเว้นแม้แต่[[ศาสนาคริสต์ศาสนาแบบเคลติคลติก]]ซึ่งยังเป็นลัทธิคริสต์ศาสนานิกายพื้นเมืองในหมู่เกาะบริติชที่ยังแยกตัวจากโรมันคาทอลิกบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์

ทางด้านตะวันออกการพิชิตดินแดนของอิสลามมุสลิมก็ทำให้อำนาจของ[[อาณาจักรพาทริอาเคท|อาณาจักรสังฆราชตะวันออกเขตอัครบิดร]]ของคริสต์ศาสนาที่พูดใช้ภาษากรีกลดถอยลง

{{main|การเผยแพร่คริสต์เผยแผ่ศาสนาคริสต์}}

[[โรมันคาทอลิก]]เป็นสถาบันคริสตจักรเดียวที่รอดจาก[[การล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตก]]โดยไม่ได้รับความกระทบกระเทือนจากผลสะท้อนของความเสื่อมโทรมของโรมันเท่าใดนัก และกลายมาเป็นปัจจัยเดียวที่เป็นศูนย์กลางของอิทธิพลทางวัฒนธรรมของยุโรปตะวันตกที่คงยังรักษาระบบการศึกษาของลาตินบางอย่างไว้, รักษาวัฒนธรรมด้านศิลปะและวรรณกรรม และ รักษาระบบการปกครองจากศูนย์กลางโดยการใช้ระบบเครือ[[สังฆราช (คริสต์ศาสนา)|สังฆราชบิชอป]]ที่ตั้งอยู่ทั่วไปในยุโรปผู้ได้รับแต่งตั้งและดำรงตำแหน่งติดต่อกันมา ดินแดนอื่นๆอื่น ๆ ในยุโรปตกไปอยู่ภายใต้การปกครองของดยุกและเคานท์เคานต์ของอาณาจักรย่อยๆรัฐย่อย ๆ ความเจริญของชุมชนในตัวเมืองเป็นจุดเริ่มต้นของ[[ยุคกลางตอนสมัยกลาง]]

[[คริสต์ศาสนาเจอร์มานิคคริสต์แบบเจอร์มานิก|การเผยแผ่คริสต์ศาสนาในกลุ่มชนเจอร์มานิคเจอร์มานิก]]เริ่มขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 4 โดย[[ชนชาวกอธท]]ที่เข้ามารับนับถือคริสต์ศาสนา และการเผยแพร่ก็ดำเนินต่อไปจนตลอดยุคสมัยกลางตอนต้น ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 6 ถึง 7 ผู้นำในการเผยแพร่ศาสนานำโดย[[คณะเผยแพร่คริสต์ศาสนาไฮเบอร์โนธรรมทูตฮีเบอร์โน-สกอตแลนด์สกอตติช]] แต่ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 และ 9 ก็มาแทนที่ด้วย[[คณะเผยแพร่แพร่คริสต์ศาสนาธรรมทูตแองโกล-แซ็กซอนแซกซัน]] โดยมี[[ชาวแองโกล-แซ็กซอนแซกซัน]]คนสำคัญๆสำคัญ ๆ เช่น[[อัลคิวอิน]]ที่มามีบทบาทสำคัญใน[[ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาคาโรแล็งเชียง]] เมื่อมาถึงปี [[ค.ศ. 1000]] แม้แต่[[ไอซ์แลนด์]]ก็กลายเป็นคริสเตียน เหลืออยู่ก็แต่เพียงดินแดนที่ห่างไกลในยุโรปที่รวมทั้งบริเวณ ([[สแกนดิเนเวีย]], บริเวณ[[ทะเลบอลติก]] และ ดินแดน[[ฟินโน-อูกริค]]) เท่านั้นที่ยังไม่ยอมรับคริสต์ศาสนามาจนกระทั่งถึง[[ยุคกลางตอนสมัยกลาง]]