ผลต่างระหว่างรุ่นของ "แบบแผนซิงเกิลตัน"

'''ซิงเกิลตัน'''แพตเทิร์นเป็น[[Design Patterns|ดีไซน์แพตเทิร์น]]ที่ใช้จำกัดจำนวน[[ออปเจ็คอ็อบเจกต์]]ที่ถูกสร้างในขณะที่โปรแกรมทำงาน มีประโยชน์ในสถานการณ์ที่ทั้งระบบต้องมีออปเจ็คอ็อบเจกต์เพียงตัวเดียวเพื่อจะได้ไม่เกิดการทำงานซ้ำซ้อนกัน ตัวอย่างเช่น[[คลาส]]ที่ใช้สำหรับเป็นศูนย์รวมการตั้งค่าปรับแต่ง (configuration) ของโปรแกรมคอมพิวเตอร์ เมื่อเริ่มโปรแกรมออปเจ็คอ็อบเจกต์ของคลาสนี้จะอ่านค่าตั้งต้นจากไฟล์ ผู้ใช้โปรแกรมสามารถทำการปรับเปลี่ยนค่าและเซฟไฟล์เพื่อการใช้งานครั้งต่อไป ในกรณีนี้เราต้องการให้ทุกๆ ส่วนของโปรแกรมใช้ออปเจ็คอ็อบเจกต์ซิงเกิลตันเพียงตัวเดียวร่วมกัน เพื่อที่ทุกส่วนทำงานสัมพันธ์กันและไม่ต่างส่วนต่างเปลี่ยนแปลงค่าโดยส่วนอื่นๆ ไม่รับรู้

ซิงเกิลตันแพตเทิร์นถูกสร้างโดยเขียนคลาสให้ซ่อนคอนสทรัคเตอร์ทั้งหมดไว้จากคลาสอื่นๆ คือให้คอนสทรัคเตอร์เป็นไพรเวท จากนั้นสร้างเมธอดมีหน้าที่สร้างออปเจ็คอ็อบเจกต์ของคลาสนี้ถ้ายังไม่ถูกสร้างและเก็บออปเจ็คอ็อบเจกต์ตัวที่ถูกสร้างใหม่นี้ไว้ จากนั้นส่งคืนออปเจ็คอ็อบเจกต์เพียงตัวเดียวนั้นให้ทุกครั้งที่มีการร้องขอออปเจ็คของคลาสอ็อบเจกต์ของคลาส

ข้อควรระวังสำหรับการใช้ซิงเกิลตันแพตเทิร์นในโปรแกรมที่ทำงานแบบ multi-threading คือหลายส่วนของโปรแกรมอาจจะพยายามเรียกเมธอดให้สร้างออปเจ็คอ็อบเจกต์เป็นครั้งแรกในเวลาเดียวกัน อาจทำให้มีการสร้างออปเจ็คอ็อบเจกต์ขึ้นมาเกินหนึ่งตัวได้ ในกรณีนี้ควรป้องกันโดยอนุญาตให้เพียงหนึ่งเธรดเรียกเมธอดได้ในขณะใดขณะหนึ่ง (mutually exclusive)

== อ้างอิงและลิงค์ลิงก์ภายนอก ==