ผู้ใช้นิรนาม
→ประวัติ
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 7:
'''วัดพนัญเชิง''' เป็นวัดที่มีประวัติอันยาวนาน ก่อสร้างก่อนการสถาปนา[[กรุงศรีอยุธยา]] และไม่ปรากฏหลักฐานที่แน่ชัดว่าใครเป็นผู้สร้าง ตามหนังสือพงศาวดารเหนือกล่าวว่า [[พระเจ้าสายน้ำผึ้ง]]เป็นผู้สร้าง และพระราชทานนามว่า '''วัดเจ้าพระนางเชิง''' {{ต้องการอ้างอิงเฉพาะส่วน}} และ[[พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์]]กล่าวไว้ว่า ได้สถาปนาพระพุทธรูปพุทธเจ้าพแนงเชิง เมื่อปี [[พ.ศ. 1867]] ซึ่งก่อนพระเจ้าอู่ทองจะสถาปนา[[กรุงศรีอยุธยา]]ถึง 26 ปี <ref>{{cite book | last = | first =| authorlink = | title = [[พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐอักษรนิติ์]] | publisher = สำนักงานพิมพ์คลังวิทยา| series = | year = พ.ศ. 2510| doi = | isbn = }}</ref>
พระพุทธไตรรัตนนายก หรือหลวงพ่อซำปอกง เป็นพระพุทธรูปขนาดใหญ่ และใหญ่ที่สุดใน[[พระนครศรีอยุธยา]] หน้าตักกว้าง
คำว่า พแนงเชิง มีความหมายว่า นั่งขัดสมาธิ ฉะนั้น คำว่า วัดพนัญเชิง / วัดพระแนงเชิง หรือ / วัดพระเจ้าพแนงเชิง จึงหมายถึงวัดแห่งพระพุทธรูปนั่งปางมารวิชัยคือ หลวงพ่อโต หรือ พระพุทธไตรรัตนนายก นั้นเอง หรืออาจสืบเนื่องมาจากตำนานเรื่องพระนางสร้อยดอกหมาก คือ เมื่อพระนางสร้อยดอกหมากกลั้นใจตายนั้น พระนางคงนั่งขัดสมาธิ เพราะชาวจีนนิยมนั่งขัดสมาธิมากว่านั่งพับเพียบจึงนำมาใช้เรียกชื่อวัด บางคนก็เรียกว่า วัดพระนางเอาเชิง ตามสาเหตุที่ทำให้พระนางถึงแก่ชีวิต ฉะนั้น ถ้าเรียกนามวัดตามความหมายของคำว่า วัดพนัญเชิง ก็ย่อมหมายความถึงวัดที่มีพระพุทธรูปนั่งขัดสมาธิ คือหลวงพ่อโต ( อ้างอิงจากประวัติวัดพนัญเชิงข้อมูลของทางวัดในปัจจุบัน )
|