ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มัน"

[[นอร์มังดี]]เป็นบริเวณทางตะวันตกเฉียงเหนือของ[[ประเทศฝรั่งเศส]]ปัจจุบัน ก่อนปี ค.ศ. 1066 [[ไวกิง]]เป็นจำนวนมากเดินทางมาตั้งถิ่นฐานในนอร์มังดี ในปี ค.ศ. 911 [[Charles the Simple|สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ซิมเปิล]] (Charles the Simple) แห่ง[[ราชวงศ์คาโรลิงเกียน]]ทรงอนุญาตให้ชาวไวกิงกลุ่มหนึ่งภายใต้การนำของ[[Rollo of Normandy|โรลโลแห่งนอร์มังดี]] (Rollo of Normandy) ตั้งถิ่นฐานทางตอนเหนือของฝรั่งเศส โดยทรงหวังว่าไวกิงจะช่วยป้องกันดินแดนทางริมฝั่งทะเลจากการรุกรานของชาวไวกิงกลุ่มอื่นในอนาคตซึ่งก็ได้ผล ชาวไวกิงที่มาตั้งถิ่นฐานรู้จักกันว่า “Northmen” (ชาวเหนือ) ซึ่งมาเพี้ยนเป็น “Normandy” (นอร์มังดี) ต่อมา นอกจากนั้นชาวไวกิงก็ยอมรับ[[วัฒนธรรม]]ท้องถิ่นและละทิ้งความเชื่อ[[ลัทธินอกศาสนาเพกัน]] (paganism) และเปลื่ยนมานับถือ[[คริสต์ศาสนา]] และเริ่มใช้[[:en:langue d'oïl|langueภาษาเอยล์]] (Langues d'oïl]]) ซึ่งเป็นภาษาในกลุ่มแกลโล-โรมานซ์ที่พูดกันในท้องถิ่นแทนภาษานอร์สซึ่งกลายมาเป็น[[ภาษานอร์มัน]] การยอมรับวัฒนธรรมรวมไปถึงการแต่งงานกับชนท้องถิ่น และยังใช้ดินแดน (Duchy) [[อาณาจักรดยุค]]ที่ได้รับมาเป็นฐานในการขยายเขตแดนไปทางตะวันตกผนวกดินแดนที่รวมทั้งเบส์แซง และแหลมโคเต็งแตง และหมู่เกาะแชนเนล (ปัจจุบันเป็นของอังกฤษ)

ในระยะเวลาเดียวกันในอังกฤษ การโจมตีของไวกิงเริ่มขึ้นอีกครั้งในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 10 และในปี [[ค.ศ. 991]] [[สมเด็จพระเจ้าเอเธล์เรดที่ 2 แห่งอังกฤษ|พระเจ้าเอเธลเรดที่ 2]]ทรงตกลงแต่งงานที่จะเสกสมรสกับ[[พระราชินีเอ็มมาแห่งนอร์มังดี|เอ็มมาแห่งนอร์มังดี]]ธิดาของ[[ดยุคแห่งนอร์มังดีนอร์มังดี]]ซึ่งเป็นการสร้างความสัมพันธ์ที่ในการช่วยยุติการโจมตีของไวกิง เมื่อ[[สมเด็จพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดผู้สารภาพ]]เสด็จสวรรคตในปี [[ค.ศ. 1066]] โดยไม่มีรัชทายาทจึงทำให้เกิดการอ้างสิทธิในราชบัลลังก์จากหลายฝ่าย ในจำนวนผู้อ้างสิทธิก็มีที่สำคัญๆ อยู่สามคน