[[ภาพไฟล์:Henry IV of france by pourbous younger.jpg|thumb|220px |“พระเจ้าอองรีที่ 4” โดยฟรานส์ พอบูส ผู้ลูก (Frans Pourbus the younger)]]
'''พระราชกฤษฎีกาแห่งนองซ์''' ([[ภาษาอังกฤษ]]: {{lang-en|Edict of Nantes}}; [[ภาษาฝรั่งเศส]]: {{lang-fr|Édit de Nantes}}) เป็นพระราชกฤษฎีกาที่ออกโดย[[พระเจ้าอองรีที่ 4 แห่งฝรั่งเศส]]เมื่อวันที่ 13 เมษายน ค.ศ. 1598<ref>The Edict itself states merely that it is "given at Nantes, in the month of April, in the year of Our Lord one thousand five hundred and ninety-eight". A detailed chronological account of the negotiations that led to the Edict's promulgation has been offered by Janine Garrisson, ''L'Édit de Nantes: Chronique d'une paix attendue'' (Paris: Fayard) 1998.</ref> ที่อนุญาตให้ชาวฝรั่งเศสที่เรียกตัวเองว่าอูเกอโนท์ ([[:en:Huguenots|Huguenots]]) หรือผู้ที่นับถือ[[นิกายโปรเตสแตนต์]] หรือโปรเตสแตนต์คาลวินิสต์มีสิทธิมากขึ้นในประเทศที่ประชาการส่วนใหญ่ยังนับถือ[[นิกายโรมันคาทอลิก]] ความประสงค์เพี่อจะทำให้บ้านเมืองมีความสงบจาก[[สงครามศาสนาของฝรั่งเศส|สงครามกลางเมือง]]<ref>In 1898 the tricentennial celebrated the Edict as the foundation of the coming Age of Toleration; the 1998 anniversary, by contrast, was commemorated with a book of essays under the evocatively ambivalent title, ''Coexister dans l'intolérance'' (Michel Grandjean and Bernard Roussel, editors, Geneva, 1998).</ref> พระราชกฤษฎีกาแยกกิจการพลเรือนจากความปรองดองกันทางศาสนา และปฏิบัติต่อผู้ที่นับถือนิกายโปรเตสแตนต์อย่างมิใช่เป็นแต่เพียงเสี้ยนหนามที่ไม่สำคัญ และเป็นการเปิดทางไปสู่หลักการแยกระหว่างรัฐและศาสนา และความยอมรับซึ่งกันและกันทางการนับถือศาสนาของแต่ละบุคคล นอกจากนั้นพระราชกฤษฎีกามอบให้เสรีภาพต่อบุคคลให้แก่ผู้นับถือนิกายโปรเตสแตนต์เช่นการให้เสรีภาพส่วนบุคคล (civil rights) รวมทั้งการอนุญาตให้ทำงานให้กับรัฐหรือสามารถร้องเรียนโดยตรงต่อพระเจ้าแผ่นดินได้ซึ่งเป็นสิ่งที่ไม่อนุญาตมาก่อน
