ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ตราแผ่นดินของเนเธอร์แลนด์"

ตรานี้ได้รับการอนุมัติใช้โดยพระมหากษัตริย์องค์แรกของ[[ราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์]][[สมเด็จพระเจ้าวิลเฮล์มที่วิลเลิมที่ 1 แห่งเนเธอร์แลนด์|สมเด็จพระเจ้าวิลเฮล์มที่วิลเลิมที่ 1]] เมื่อขึ้นครองราชย์หลังจาก[[การประชุมแห่งเวียนนา]]ในปี [[ค.ศ. 1815]] ในฐานะพระมหากษัตริย์พระเจ้าวิลเฮล์มวิลเลิมก็ทรงนำเอาองค์ประกอบต่างๆ ของตราอาร์มของ[[ราชวงศ์ออเรนจ์-นาซอ]]และของอดีต[[สาธารณรัฐดัตช์|สาธารณรัฐเนเธอร์แลนด์]]ที่ใช้ระหว่างปี [[ค.ศ. 1581]] ถึงปี [[ค.ศ. 1795]] มารวมกัน

จากตราของพระราชวงศ์พระองค์ก็ทรงใช้สีเงิน ลายขีดทอง และสิงโตทองสำหรับราชตระกูลนาซอนัสเซา ส่วนคำขวัญ “ข้าจะพิทักษ์” เป็นของราชตระกูลออเรนจ์ตั้งแต่[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์|ราชรัฐออเรนจ์]]เข้ามารวมกับราชตระกูลนาซอนัสเซา องค์ประกอบที่ว่านี้เป็นองค์ประกอบเดียวกับที่ใช้ในตราอาร์มของ[[สมเด็จพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 แห่งอังกฤษ]] ผู้ครองราชบัลลังก์อังกฤษระหว่างปี [[ค.ศ. 1689]] ถึงปี [[ค.ศ. 1702]] ผู้เดิมทรงดำรงตำแหน่งเป็น[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์]] จากตราอาร์มของ[[สาธารณรัฐดัตช์]]พระเจ้าวิลเฮล์มวิลเลิมก็ทรงนำดาบและลูกศรมาใช้ ลูกศรเป็นสัญลักษณ์ของจังหวัดที่ก่อตั้งขึ้นเป็นสาธารณรัฐ

ไฟล์:Arms Nassau.png|ตราอาร์มของ[[ตระกูลนาซอราชวงศ์นัสเซา]]ที่มีเครื่องยอดออตโต

Royal_coat_of_arms_of_the_Netherlands_ไฟล์:Royal coat of arms of the Netherlands (1815-1907).svg|ตราแผ่นดิน (ค.ศ. 1815-1907)

ไฟล์:Wapen van Koning Willem I met helmteken.jpg|ตราอาร์มของ[[พระเจ้าวิลเลมที่ 1 แห่งเนเธอร์แลนด์|พระเจ้าวิลเลมที่ 1]]

ไฟล์:Royal Standard of the Netherlands.svg|[[ราชธวัชแห่งเนเธอร์แลนด์]]

ตราอาร์มของ[[ตระกูลนาซอราชวงศ์นัสเซา]]เริ่มใช้กันมาตั้งแต่ราวปี [[ค.ศ. 1250]] ที่มีด้วยกันสองแบบสำหรับสองสาขาหลักของตระกูล เมื่อพี่น้องสองคน[[วอลแรมที่ 2 แห่งนาซอ|เคานท์วอลแรมที่ 2]] และ [[ออตโตที่ 1 แห่งนาซอ|เคานท์ออตโตที่ 1]] ตกลงแบ่งดินแดนของบิดา ([[เฮนรีที่ 2 แห่งนาซอ|เคานท์เฮนรีที่ 2]]) ระหว่างกันในปี [[ค.ศ. 1255]]

พระมหากษัตริย์แห่งเนเธอร์แลนด์ทรงสืบเชื้อสายมาจากเคานท์ออตโต [[ผู้ครองราชรัฐลักเซมเบิร์ก|แกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์ก]]ทรงสืบเชื้อสายมาจากเคานท์วอลแรม ทั้งสองสายยังคงใช้ “นาซอ”นัสเซา” ในตราอาร์ม (ข้อมูลหน้า 105 และ 106 ของ [http://www.gouvernement.lu/publications/download/grandducalfamily.pdf เอกสารเกี่ยวกับราชตระกูลของแกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์ก]) ทั้งสองสายต่างก็ไม่มีผู้สืบตระกูลที่เป็นชาย

คำขวัญได้รับการนำมาใช้โดยสมาชิกผู้ปกครองทุกคนของนาซอ ผู้ซึ่งดำรงตำแหน่ง[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์]]ตั้งแต่ปี [[ค.ศ. 1530]] เมื่อราชวงศ์สองราชวงศ์มารวมตัวกัน เคานท์[[เฮนรีที่ 3 แห่งนาซอ-เบรดา]]ผู้ที่พำนักอยู่ในกลุ่มประเทศต่ำสมรสกับ[[คลอเดียแห่งเชลอง]] (Claudia of Châlon) น้องชายของคลอเดีย[[ฟิลิแบร์ตแห่งเชลอง]]เป็น[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์]]องค์สุดท้ายจากตระกูลเชลอง เมื่อฟิลิแบร์ตเสียชีวิตในปี [[ค.ศ. 1530]] เรอเนบุตรของเฮนรีและคลอเดียก็ได้รับราชรัฐโดยมีข้อแม้ว่าต้องใช้ตำแหน่งและตราอาร์มของตระกูลเชลอง เรอเนจึงได้รับนามว่า[[เรอเนแห่งเชลอง]] (René of Châlon) คำขวัญ “ข้าจะพิทักษ์เชลอง” (Je Maintiendrai Châlons) จึงกลายมาเป็นคำขวัญของตระกูล เรอเนเสียชีวิตในปี [[ค.ศ. 1544]] โดยไม่มีผู้สืบตระกูล วิลเลียมแห่งนาซอ-ดิลเลนเบิร์กผู้เป็นลูกพี่ลูกน้องกันจึงได้รับดินแดนของเรอเน วิลเลียมกลายเป็นวิลเลียมแห่งออเรนจ์ หรือในภาษาอังกฤษรู้จักกันว่า[[วิลเลียมเดอะไซเลนท์]] (William the Silent) ผู้ที่เป็นผู้ก่อตั้ง[[ราชวงศ์ออเรนจ์-นาซอ|ราชวงศ์ออเรนจ์-นัสเซา]] สิ่งแรกที่วิลเลียมทำคือเปลี่ยนคำขวัญเป็น “ข้าจะพิทักษ์นาซอ”นัสเซา” (Je Maintiendrai Nassau) ต่อมาวิลเลียมหรือบุตรชายก็ละทิ้งชื่อราชวงศ์ออกจากคำขวัญ

ตราอาร์มของ[[เจ้าชายแห่งออเรนจ์|ราชรัฐแห่งออเรนจ์]]ก็มิได้ใช้ในตราอาร์มของราชอาณาจักรแต่เป็นส่วนหนึ่งของสัญลักษณ์ส่วนตัวส่วนพระองค์และธงของสมาชิกหลายคนพระองค์ในราชวงศ์เนเธอร์แลนด์