เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
== ภาพรวม ==
เขมรได้ดูองบาค(ภาพยนต์ประเทศไทย)จึงลอกเรียนแบบท่ามวยแล้วมาตั้งชื่อว่าโบกาตอ แล้วไปหาภาพบนกำแพงนครวัดที่ใกล้เคียงกับท่ามวยไทยแล้วบอกว่านี้คือโบกาตอ
"ลบกกะ" ({{lang|km|ល្បុក្ក}}) แปลว่า "ต่อยอย่างแรง" ส่วน "ตาว" ({{lang|km|តោ}}) แปลว่า "[[สิงโต]]" รวมคำว่า "ลบกกะตาว" จึงแปลว่า "ต่อยสิงโตอย่างแรง" ตามคำบอกเล่าของสาน เกิมเสียน ({{lang|km|សាន គឹម ស៊ាន}}) นักศิลปะการต่อสู้ชาวเขมร ชื่อเรียกนี้มาจากตำนานที่ว่าเมื่อกอนมีสิงโตโจมตีหมู่บ้านเมื่อ 2,000 ปีที่แล้ว นักรบคนหนึ่งได้ล้มสิงโตลงโดยการโจมตีด้วยหัวเข่า
ลบกกะตาวเป็นศิลปะการป้องกันตัวที่สืบทอดมาตั้งแต่สมัยสร้าง[[นครวัด]] และกล่าวกันว่าครั้งหนึ่งเคยฝึกโดยกองทัพของ [[จักรวรรดิเขมร|อาณาจักรพระนคร]] <ref name="chris">คริส ครูเดลลี (2010) หน้า 167</ref> เชื่อว่าส่วนหนึ่งของความแข็งแกร่งของอาณาจักรนครวัดที่ได้ปกครองเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาและได้รับการสนับสนุนจากกษัตริย์อังกอร์ [[พระเจ้าชัยวรมันที่ 7]] ในปลาย[[คริสต์ศตวรรษที่ 12|ศตวรรษที่ 12]] <ref name="chris" /> อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเสื่อมโทรมของอาณาจักรนครวัด ลบกกะตาวก็ได้เสื่อมถอยลง ยิ่งไปกว่านั้นแล้วชะตากรรมของลบกกะตาวก็ยังได้ถูกคุกคามจากการปกครองอาณานิคมของ[[ประเทศฝรั่งเศส|ฝรั่งเศส]] และการกดขี่ในยุคของ[[พล พต]]และ[[เขมรแดง]] <ref name="krorma">chromate label guidebook 21 ก.ย. 2012</ref>
สาน เกิมเสียนได้พยายามฟื้นฟูศิลปะการต่อสู้แบบดั้งเดิมที่สูญหายนี้ โดยเขาได้ศึกษาศิลปะการต่อสู้มือเปล่า วิชาหอก วิชาไม้ ฯลฯ แต่ได้หลบหนีมายัง [[ประเทศไทย]] ในช่วงยุคพล พต และจากนั้นก็อาศัยอยู่ใน [[สหรัฐ|สหรัฐอเมริกา]] ในฐานะผู้สอน[[ฮับกีโด]] <ref name="krorma">chromate label guidebook 21 ก.ย. 2012</ref> ถึงอย่างนั้นก็ตามเขามีความปรารถนาที่จะฟื้นฟูศิลปะการต่อสู้ในประเทศของเขาและกลับประเทศไปในปี 2001 เมื่อสถานการณ์ในประเทศมีเสถียรภาพ<ref name="chris" />
ในปี 2022 ลบกกะตาวได้ขึ้นทะเบียนเป็น [[มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม]]ที่จับต้องไม่ได้ของ[[ยูเนสโก]]<ref>{{Cite web|title=UNESCO - Kun Lbokator, traditional martial arts in Cambodia|url=https://ich.unesco.org/en/RL/kun-lbokator-traditional-martial-arts-in-cambodia-01868|access-date=2022-11-30|website=ich.unesco.org|language=en}}</ref>
== ดูเพิ่ม ==
