ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระคเณศ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว การแก้ไขแบบเห็นภาพ แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
||
บรรทัด 1:
'''พระคเณศ''' ( ) ชาวไทยนิยมเรียกว่า '''พระพิฆเนศ''' (विघ्नेश) พระนามอื่นที่พบ เช่น '''พระพิฆเณศวร''' '''พระพิฆเณศวร์''' หรือ '''คณปติ''' เป็นที่ได้รับการเคารพบูชาอย่างแพร่หลายที่สุดพระองค์หนึ่ง พบรูป, , บังคลาเทศ ทุกนิกายล้วนเคารพบูชาพระคเณศ ไม่ได้จำกัดเฉพาะในเท่านั้น และการบูชาพระคเณศยังพบในพุทธและไชนะอีกด้วย
พระลักษณะที่โดดเด่นจากเทพองค์อื่น ๆ คือพระเศียรเป็น[[ช้าง]]<ref>Martin-Dubost, p. 2.</ref> เป็นที่เคารพกันโดยทั่วไปในฐานะของเทพเจ้าผู้ขจัดอุปสรรค<ref>ดูเรื่องฐานะของพระองค์ในการกำจัดอุปสรรคได้ในคณปติอุนิษัท บทที่ 12 อ้างถึงใน {{Harvnb|Saraswati|2004|p=80}}</ref>, องค์อุปถัมภ์แห่งศิลปวิทยาการ วิทยาศาสตร์ และศาสตร์ทั้งปวง และทรงเป็นเทพเจ้าแห่งความฉลาดเฉลียวและปัญญา<ref>{{Harvnb|Heras|1972|p=58}}</ref> ในฐานะที่พระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่งการเริ่มต้น ในบทสวดบูชาต่าง ๆ ก่อนเริ่มพิธีการหรือกิจกรรมใด ๆ ก็จะเปล่งพระนามพระองค์ก่อนเสมอ ๆ <ref name = "Vignesha">ประเด็นดังกล่าวนี้เป็นเรื่องที่ทราบกันทั่วไป ดังที่ปรากฏในชื่อหนังสือของคอร์ทไรธ์ (Courtright) ว่า "พระคเณศ: เทพแห่งอุปสรรค จ้าวแห่งการเริ่มต้น" ''(Ganesha: Lord of Obstacles, Lord of Beginnings)''.</ref>{{Sfn|Getty|1936|p= 5}}▼
▲พระลักษณะที่โดดเด่นจากเทพองค์อื่น ๆ คือพระเศียรเป็น
สันนิษฐานกันว่าพระคเณศน่าจะปรากฏขึ้นเป็นเทพเจ้าครั้งแรกในราวคริสต์ศตวรรษที่ 1<ref>{{Cite book|url=https://books.google.com/?id=oF-Hqih3pBAC&pg=PA6&dq=Ganesha+worship+began+century#v=onepage|title=Ganesh: Studies of an Asian God|last=Brown|first=Robert L.|date=1991|publisher=SUNY Press|isbn=978-0791406564|language=en}}</ref> ส่วนหลักฐานยืนยันว่ามีการบูชากันย้อนกลับไปเมื่อราวคริสต์ศตวรรษที่ 4–5 สมัย[[อาณาจักรคุปตะ]] ถึงแม้พระลักษณะจะพัฒนามาจากเทพเจ้าในพระเวทและยุคก่อนพระเวท<ref>Narain, A.K. "{{IAST|Gaṇeśa}}: The Idea and the Icon" อ้างถึงใน {{Harvnb|Brown|1991|p=27}}</ref> เทพปกรณัมฮินดูระบุว่าพระคเณศทรงเป็นพระบุตรของ[[พระศิวะ]]และ[[พระปารวตี]] พระองค์พบบูชากันอย่างแพร่หลายในทุกนิกายและวัฒนธรรมท้องถิ่นของศาสนาฮินดู<ref>{{cite book|author=Gavin D. Flood|title=An Introduction to Hinduism|url=https://books.google.com/books?id=KpIWhKnYmF0C |year=1996|publisher=Cambridge University Press|isbn=978-0521438780|pages=14–18, 110–113}}</ref><ref>{{cite book|author=Vasudha Narayanan|title=Hinduism|url=https://books.google.com/books?id=E0Mm6S1XFYAC |year=2009|publisher=The Rosen Publishing Group|isbn=978-1435856202|pages=30–31}}</ref> พระคเณศทรงเป็นเทพเจ้าสูงสุดในนิกาย[[คาณปัตยะ]]<ref>สำหรับประวัติศาสตร์วิวัฒนาการความเชื่อของคาณปัตยะ และความเกี่ยวพันกับการขยายตัวของลัทธิบูชาพระคเณศในมุมกว้างทางภูมิศาสตร์ ดูเพิ่มที่: Chapter 6, "The {{IAST|Gāṇapatyas}}" ใน Thapan (1997), pp. 176–213.</ref> คัมภีร์หลักของพระคเณศเช่น [[คเณศปุราณะ]], [[มุทคลปุราณะ]] และ [[คณปติอรรถวศีรษะ]] นอกจากนี้ยังมีสารานุกรมเชิงปุราณะอีกสองเล่มที่กล่าวเกี่ยวกับพระคเณศ คือ [[พรหมปุราณะ]] และ [[พรหมันทปุราณะ]]▼
▲สันนิษฐานกันว่าพระคเณศน่าจะปรากฏขึ้นเป็นเทพเจ้าครั้งแรกในราวคริสต์ศตวรรษที่ 1
นอกจากนั้นพระพิฆเนศ ยังเป็นที่เคารพนับถือของ ศาสตร์ในด้านศิลปิน และศิลปะต่างๆ สังเกตได้จากในพิธีต่างๆจะมีการอัญเชิญพระพิฆเนศ มาร่วมเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่คอยประสิทธิ์ประศาสตร์พรให้กับผู้ร่วมพิธีอีกด้วย
เส้น 72 ⟶ 33:
รูปเคารพของพระคเณศเริ่มพบทั่วไปในหลายส่วนของ[[ประเทศอินเดีย]]ในศตวรรษที่ 6<ref>Brown, p. 175.</ref> รูปปั้นจากช่วงศตวรรษที่ 13 เป็นรูปแบบของรูปปั้นพระพิฆเนศที่สร้างในช่วงปี 900–1200 หลังจากที่พระพิฆเนศได้รับการยอมรับเป็นเทพเจ้าเอกเทศอย่างมั่นคงและมีนิกายของพระองค์ (คาณปตยะ) พระลักษณะที่พบในระยะนี้เริ่มเป็นลักษณะทางประติมานวิทยาที่พบทั่วไปของพระคเณศบางประการ และมีรูปปั้นที่ลักษณะคล้ายกันมากที่ปอล มาร์ติน-ดูบอสต์ (Paul Martin-Dubost) ประมาณอายุไว้ที่ราวปี 973–1200<ref>Martin-Dubost, p. 213. มุมขวาบนของหน้า</ref> นอกจากนี้ยังพบรูปปั้นคล้ายกันซึ่งประทปติยะ ปาล (Pratapaditya Pal) ระบุอายุว่ามาจากศตวรรษที่ 12<ref>Pal, p. vi. และรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับศตวรรษที่ 13 ดูที่: p. viii.</ref> พระคเณศทรงมีพระเศียรเป็นช้าง และทรงมีพระอุทร (ท้อง) โต ทรงมีสี่กร และทรงงาที่หักในหัตถ์ขวา อีกหัตถ์หนึ่งทรงชามขนม รูปแบบที่ซึ่งพระคเณศทรงหันงวงอย่างชัดเจนไปทางหัตถ์ซ้ายที่ทรงขนม เป็นพระลักษณะหนึ่งที่ถือว่าเก่าแก่พอควร<ref>Brown, p. 176.</ref> ส่วนรูปสลักที่เก่าแก่กว่านี้ที่พบใน[[ถ้ำเอลโลรา]]แห่งหนึ่งในลักษณะเดียวกันนี้วัดอายุได้ประมาณศตวรรษที่ 7<ref>ดูภาพถ่ายหมายเลข 2 ใน: Pal, p. 16.</ref> รายละเอียดของหัตถ์อีกข้างของพระองค์นั้นยากที่จะคาดคะเนได้ว่าทรงสิ่งใด ในรูปแบบมาตรฐานนั้น พระคเณศมักทรง[[Parashu|ขวานปราศุ]]หรือ[[Ankus|ประดักช้าง]]ในพระหัตถ์บน และทรง[[Pasha (Hinduism)|บ่วงบาศ]] ในอีกพระหัตถ์บนส่วนรูปที่พระองค์ทรงถือศีรษะมนุษย์นั้นพบน้อยมาก<ref>สำหรับปางที่ทรงศีรษะมนุษย์ ดูที่:
* ที่พบใน[[ประเทศกัมพูชา]] ดู Brown, p. 10
* ที่พบใน[[Nandrudayan Vinayaka Temple|นันทรุทยานวินายกมนเทียร]] ดู {{cite news|date=10 October 2003|title=Vinayaka in unique form|work=[[The Hindu]]|url=http://www.thehindu.com/fr/2003/10/10/stories/2003101001411200.htm|url-status=dead|accessdate=30 April 2015
* ที่พบที่ [[Uthrapathiswaraswamy Temple]] ดู Catlin, Amy; "Vātāpi Gaṇapatim": Sculptural, Poetic, and Musical Texts in the Hymn to Gaṇeśa" ใน Brown pp. 146, 150</ref>
|