ผลต่างระหว่างรุ่นของ "บัณเฑาะว์"

'''บัณเฑาะว์''' บ้างเรียก '''ปงปัง'''<ref>[[หม่อมศรีพรหมา กฤดากร ณ อยุธยา|ศรีพรหมา กฤดากร ณ อยุธยา, หม่อม]]. ''อัตชีวประวัติหม่อมศรีพรหมา กฤดากร''. นนทบุรี : สารคดี, 2562, หน้า 109</ref> เป็น[[เครื่องดนตรี]]ประเภท[[กลอง]]จาก[[อินเดีย]] มีลักษณะหัวและท้ายใหญ่ ตรงกลางคอด ขนาดประมาณ 15 เซนติเมตร ใช้เชือกผูกกับลูกตุ้ม กลองชนิดนี้ไม่ได้ตีด้วยไม้หรือมือ แต่ใช้มือถือพลิกข้อมือกลับไปกลับมา ให้ลูกตุ้มที่ปลายเชือกกระทบหนังหน้ากลองทั้งสองด้าน▼

ชื่อบัณเฑาะว์ มาจากคำบาลีว่า "ปณวะ" ในอินเดียเรียกว่า "ฑมรุ" ([[อักษรเทวนาครี]] डमरू; ḍamaru) เป็นเครื่องดนตรีที่พบเห็นในหัตถ์ขวาของ[[พระศิวะ]]▼