ผู้ใช้:Tinuviel/ไอน์สไตน์

มุมมองทางศาสนา

ในแง่ของนักวิทยาศาสตร์ ได้ก่อให้เกิดคำถามขึ้นว่าจุดยืนของไอน์สไตน์ต่อแง่มุมด้านเทววิทยาเป็นอย่างไร เขาเชื่อในพระเจ้าหรือไม่ ในปี ค.ศ. 1929 ไอน์สไตน์บอกกับแร็บไบ เฮอร์เบิร์ต เอส. โกลด์สไตน์ ว่า "ฉันเชื่อในพระเจ้าของสปิโนซา ซึ่งสำแดงพระองค์เป็นกฎอันสอดคล้องกับธรรมชาติ ไม่ใช่พระเจ้าแบบที่ชอบเอาตัวเข้ามาพัวพันกับโชคชะตาหรือกิจต่างๆ ของมนุษย์" ในจดหมายเมื่อ ค.ศ. 1950 ที่ไอน์สไตน์เขียนถึง เอ็ม. เบอร์โควิทซ์ เขาบอกว่า "จุดยืนของฉันเกี่ยวกับพระเจ้าคือฉันไม่เชื่อว่ามีพระเจ้า ฉันเห็นจะเชื่อว่าสติสัมปชัญญะอันเป็นหลักพื้นฐานของศีลธรรมอันสำคัญที่ทำให้มนุษย์เป็นสิ่งดีงาม ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาแนวคิดว่ามีผู้ออกกฎ โดยเฉพาะผู้ออกกฎที่ตั้งอยู่แต่เรื่องการให้รางวัลกับการลงโทษ" ไอน์สไตน์ยังบอกอีกว่า "ฉันพูดซ้ำหลายครั้งเกี่ยวกับความเห็นของฉันว่า พระเจ้าส่วนตัว (personal god) ของพวกเขาเป็นเหมือนกับเด็ก คุณจะหาว่าฉันไม่เชื่อพระเจ้าก็ได้ แต่ฉันจะไม่เสียเวลาโต้ตอบกับพวกคลั่งลัทธิที่ยึดมั่นอยู่แต่กับความเจ็บปวดและความพยายามหลุดพ้นจากโซ่ตรวนทางศาสนาที่พวกเขาถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เล็กๆ" เล่ากันว่าเขาเคยสนทนาโต้ตอบกับ Hubertus, Prince of Löwenstein-Wertheim-Freudenberg ว่า "ในมุมมองของธรรมชาติแห่งจักรวาล เท่าที่จิตใจอันเป็นมนุษย์ผู้ต่ำต้อยของฉันจะสามารถตระหนักรู้ได้ แน่นอนว่ามีผู้คนที่จะบอกกันว่าไม่มีพระเจ้าหรอก แต่ที่ทำให้ฉันโมโหจริงๆ คือการที่พวกนั้นเอาคำพูดฉันไปสนับสนุนมุมมองพรรค์อย่างนั้น" ไอน์สไตน์อธิบายมุมมองทางศาสนาของเขาในจดหมายฉบับหนึ่งที่เขาเขียนตอบคนที่กล่าวหาว่าเขานับถือพระเจ้าของ Judeo-Christian ว่า "แน่นอนว่า สิ่งที่พวกคุณเคยอ่านมาเกี่ยวกับการลงมติด้านศาสนาของฉันนั่นเป็นเรื่องโกหก เรื่องโกหกที่เล่าซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างเป็นระบบ ฉันไม่เชื่อในพระเจ้าส่วนตัว ฉันไม่เคยปฏิเสธข้อนี้ และฉันได้อธิบายชัดแจ้งแล้ว ถ้าจะมีอะไรในตัวฉันที่เรียกว่าศาสนา นั่นคงจะเป็นการยกย่องอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อโครงสร้างของโลกนี้เท่าที่วิทยาศาสตร์ของเราจะสามารถเปิดเผยได้" ในหนังสือของเขา เรื่อง The World as I See It (โลกในสายตาข้าพเจ้า) ไอน์สไตน์ได้เขียนไว้ว่า "การได้รู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างอยู่จริงซึ่งเราไม่สามารถหยั่งรู้ได้ เป็นการเผยให้เห็นเหตุผลอันกระจ่างชัดแจ้งที่สุด และความงดงามอันสุกสว่างบรรเจิดที่สุด สามารถเข้าถึงได้ด้วยเหตุผลเกี่ยวกับรูปแบบอันเป็นมูลฐานที่สุดของสิ่งเหล่านั้น - นี่คือความรู้และความรู้สึกที่เป็นองค์ประกอบของแนวคิดทางศาสนาอันแท้จริง ด้วยความรู้สึกนี้ และด้วยความรู้สึกนี้เท่านั้น ฉันจึงเป็นคนที่ยึดมั่นในศาสนาอย่างล้ำลึกที่สุด"

ความเชื่อทางศาสนาสามรูปแบบ

ในบทความของนิวยอร์กไทมส์ ในปี ค.ศ. 1930 ไอน์สไตน์ได้แยกแยะรูปแบบความเชื่อทางศาสนาออกเป็น 3 ประการ

In a 1930 New York Times article, Einstein distinguished three styles which are usually intermixed in actual religious belief. Fear and the poor understanding of causality cause fear, and the fearful invent supernatural beings. The desire for love and support create a social and moral need for a supreme being; both these styles have an anthropomorphic concept of God. The third style, which Einstein deemed most mature, originates in a deep sense of awe and mystery. He said, "The individual feels ... the sublimity and marvelous order which reveal themselves in nature ... and he wants to experience the universe as a single significant whole." Einstein saw science as an antagonist of the first two styles of religious belief, but as a partner of the third style. As he wrote later, "[E]ven though the realms of religion and science in themselves are clearly marked off from each other" there are "strong reciprocal relationships and dependencies ... science without religion is lame, religion without science is blind ... a legitimate conflict between science and religion cannot exist."

Einstein was also a Humanist and a supporter of Ethical Culture. He served on the advisory board of the First Humanist Society of New York. For the seventy-fifth anniversary of the New York Society for Ethical Culture, he noted that the idea of Ethical Culture embodied his personal conception of what is most valuable and enduring in religious idealism. He observed, "Without 'ethical culture' there is no salvation for humanity."

Einstein published a paper in Nature in 1940 entitled "Science and Religion" in which he wrote:

...a person who is religiously enlightened appears to me to be one who has, to the best of his ability, liberated himself from the fetters of his selfish desires and is preoccupied with thoughts, feelings and aspirations to which he clings because of their super-personal value ... regardless of whether any attempt is made to unite this content with a Divine Being, for otherwise it would not be possible to count Buddha and Spinoza as religious personalities. Accordingly a religious person is devout in the sense that he has no doubt of the significance of those super-personal objects and goals which neither require nor are capable of rational foundation ... In this sense religion is the age-old endeavour of mankind to become clearly and completely conscious of these values and goals, and constantly to strengthen their effects." He argued that conflicts between science and religion "have all sprung from fatal errors".

An understanding of causality was fundamental to religious belief. In Einstein's view, "neither the rule of human nor Divine Will exists as an independent cause of natural events. To be sure, the doctrine of a personal God interfering with natural events could never be refuted ... by science, for [it] can always take refuge in those domains in which scientific knowledge has not yet been able to set foot.

In a 1954 letter to Eric Gutkind Einstein wrote:

... The word God is for me nothing more than the expression and product of human weaknesses, the Bible a collection of honourable, but still primitive legends which are nevertheless pretty childish. No interpretation no matter how subtle can (for me) change this. These ... interpretations are highly manifold according to their nature and have almost nothing to do with the original text. For me the Jewish religion like all other religions is an incarnation of the most childish superstitions. And the Jewish people to whom I gladly belong and with whose mentality I have a deep affinity have no different quality for me than all other people. As far as my experience goes, they are also no better than other human groups, although they are protected from the worst cancers by a lack of power. Otherwise I cannot see anything 'chosen' about them.

Einstein had previously explored this belief that man could not understand the nature of God when he gave an interview to Time Magazine explaining:

I'm not an atheist. I don't think I can call myself a pantheist. The problem involved is too vast for our limited minds. We are in the position of a little child entering a huge library filled with books in many languages. The child knows someone must have written those books. It does not know how. It does not understand the languages in which they are written. The child dimly suspects a mysterious order in the arrangement of the books but doesn't know what it is. That, it seems to me, is the attitude of even the most intelligent human being toward God. We see the universe marvelously arranged and obeying certain laws but only dimly understand these laws.