ปืนเล็กยาวเออาร์-15
ปืนเล็กยาวเออาร์-15 (อังกฤษ: AR-15–style rifle) เป็นปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติเบา (lightweight semi-automatic rifle) เป็นต้นแบบหรือส่วนคล้ายของปืนเออาร์-15 โคลต์ ตัวแบบของโคลต์ได้ถอดคุณสมบัติการยิงแบบเลือกได้ (selective fire) ออกจากปืนเออาร์-15 อาร์มาไลท์ ซึ่งเป็นตัวแบบดั้งเดิมของปืนแบบดังกล่าว โดยมีการลดส่วนประกอบแบบเดียวกับปืนเออาร์-10 ที่ออกแบบโดยยูจีน สตอเนอร์ และมีลักษณะเช่นเดียวกับปืนเล็กยาวเอ็ม-16 ที่เป็นยุทธภัณฑ์ทางกองทัพ
ในปี ค.ศ. 1959 อาร์มาไลท์ได้ขายสิทธิบัตรและเครื่องหมายทางการค้าให้กับโคลต์ หลังจากที่ทางกองทัพปฏิเสธเนื่องจากอยู่ในช่วงประจำการปืนเล็กยาวเอ็ม-14 เมื่อสิทธิบัตรส่วนใหญ่ของปืนเออาร์-15 โคลต์ หมดอายุในปี ค.ศ. 1977 แหล่งผลิตปืนหลายแห่งได้คัดลอกและผลิตปืนภายใต้ชื่อผลิตภัณฑ์อย่างหลากหลาย ในขณะที่สิทธิบัตรหมดอายุ โคลต์ได้ต่อสิทธิ์เครื่องหมายค้าที่มีชื่อว่า เออาร์-15 จึงเป็นผู้ผลิตรายเดียวที่สามารถติดฉลากชื่อปืนบนผลิตภัณฑ์ของตนเองได้[1]
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1994 ถึง 2004 ได้มีมาตรการระงับการครองครองปืนจู่โจมทุกแบบโดยรัฐบาลกลางสหรัฐ ส่งผลให้มีการจำกัดการครองครองปืนเออาร์-15 โคลต์ และส่วนประกอบผลิตภัณฑ์อย่างอื่นในสหรัฐ และมีผลครอบคลุมถึงปืนเล็กยาวแม้มีคุณสมบัติจู่โจมน้อยก็ตาม[2][3] ปืนเล็กยาวเออาร์-15 ได้รับสมญานามว่า "ปืนเล็กยาวทางกีฬาแบบใหม่" เมื่อปี ค.ศ. 2009 โดยมูลนิธิกีฬายิงปืนแห่งชาติสหรัฐ (NSSF) ซึ่งเป็นสมาคมการค้าปืนที่เป็นที่ยอมรับอย่างรวดเร็วในอุตสาหกรรมขนาดใหญ่[4][5] ในช่วงทศวรรษ 2010 ปืนเล็กยาวเออาร์-15กลายเป็น "ปืนเล็กยาวที่ดีที่สุดและถูกกล่าวร้ายมากที่สุด" ในสหรัฐ จากการรายงานของ เดอะนิวยอร์กไทมส์ ระบุถึง ปืนเล็กยาวเออาร์-15 ได้รับการกล่าวร้ายมากที่สุดเป็นผลมาจากการถูกนำไปใช้ในเหตุกราดยิงครั้งใหญ่[6] และได้รับการสนับสนุนให้เป็น "ปืนเล็กยาวอเมริกัน"โดยสมาคมปืนเล็กยาวแห่งชาติสหรัฐ[7] ความนิยมส่วนหนึ่งมาจากการจำกัดที่มีผลบังคับใช้อยู่และแผนการจำกัดการครอบครองที่จะมาถึง[8][9][10]
อ้างอิง
แก้- ↑ Zimba, Jeff (2014). The Evolution of the Black Rifle: 20 Years of Upgrades, Options, and Accessories. Prepper Press. p. 10. ISBN 978-0692317266.
- ↑ Plumer, Brad (December 17, 2012). "Everything you need to know about the assault weapons ban, in one post". The Washington Post (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0190-8286. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 24, 2018. สืบค้นเมื่อ February 26, 2018.
- ↑ Libresco, Leah (June 14, 2016). "Guns Like The AR-15 Were Never Fully Banned". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 21, 2023. สืบค้นเมื่อ February 26, 2018.
- ↑ Peters, Justin (June 14, 2016). "Omar Mateen Had a 'Modern Sporting Rifle'". Slate (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 1091-2339. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 16, 2018. สืบค้นเมื่อ February 16, 2018.
- ↑ "Modern Sporting Rifle Facts". National Shooting Sports Foundation. 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 1, 2013. สืบค้นเมื่อ August 21, 2013.
- ↑ Feuer, Alan (June 13, 2016). "AR-15 Rifles Are Beloved, Reviled and a Common Element in Mass Shootings". The New York Times. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 17, 2018. สืบค้นเมื่อ February 16, 2018.(ต้องรับบริการ)
- ↑ Ali Watkins; John Ismay; Thomas Gibbons-Neff (March 3, 2018). "Once Banned, Now Loved and Loathed: How the AR-15 Became 'America's Rifle'". New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 3, 2018. สืบค้นเมื่อ 21 September 2023.
Billed as "America's rifle" by the National Rifle Association, the AR-15 is less a specific weapon than a family of them.
(ต้องรับบริการ) - ↑ Beckstrand, Tom (October 2019), "The Modern Hunter", Guns & Ammo, pp. 42–49
- ↑ Boyle, John (December 13, 2014). "Military-style AR-15 rifles: 'The market is saturated'". USA Today (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 28, 2023. สืบค้นเมื่อ September 21, 2019.
- ↑ Chip Reid (December 5, 2012). "AR-15 gun sales continue to spike after shootings". CBS News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 15, 2018. สืบค้นเมื่อ September 21, 2019.