Толькi ў сэрцы трывожным пачую
За краiну радзiмую жах,
Успомню Вострую Браму святую
I ваякаў на грозных канях.
У белай пене праносяцца конi,
Рвуцца, мкнуцца i цяжка хрыпяць,
Старадаўняй Лiтоўскай Пагонi
Не разбiць, не спынiць, не стрымаць!
У бязмерную даль вы ляцiце,
А за вамi, прад вамi — гады.
Вы за кiм у пагоню спяшыце?
Дзе шляхi вашы йдуць i куды?
Мо яны, Беларусь, паняслiся
За тваiмi дзяцьмi наўздагон,
Што забылi цябе, адраклiся,
Прадалi i аддалi ў палон?
Бiце ў сэрцы iх — бiце мячамi,
Не давайце чужынцамi быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамi
Аб радзiмай старонцы балiць.
Мацi родная, Мацi-Краiна!
Не ўсцiшыцца гэтакi боль.
Ты прабач, ты прымi свайго сына,
За Цябе яму ўмерцi дазволь!
Ўсё лятуць i лятуць тыя конi,
Срэбнай збруяй далёка грымяць…
Старадаўняй Лiтоўскай Пагонi
Не разбiць, не спынiць, не стрымаць.
|
Toĺki ŭ sercy tryvožnym pačuju
Za krainu radzimuju žach,
Uspomniu Vostruju Bramu sviatuju
I vajakaŭ na hroznych kaniach.
U bielaj pienie pranosiacca koni,
Rvucca, mknucca i ciažka chrypiać,
Staradaŭniaj Litoŭskaj Pahoni
Nie razbić, nie spynić, nie strymać!
U biazmiernuju daĺ vy liacicie,
A za vami, prad vami — hady.
Vy za kim u pahoniu spiašycie?
Dzie šliachi vašy jduć i kudy?
Mo jany, Bielaruś, paniaslisia
Za tvaimi dziaćmi naŭzdahon,
Što zabyli ciabie, adraklisia,
Pradali i addali ŭ palon?
Bicie ŭ sercy ich — bicie miačami,
Nie davajcie čužyncami być!
Chaj pačujuć, jak serca načami
Ab radzimaj staroncy balić.
Maci rodnaja, Maci-Kraina!
Nie ŭscišycca hetaki boĺ.
Ty prabač, ty prymi svajho syna,
Za Ciabie jamu ŭmierci dazvoĺ!
Ŭsio liatuć i liatuć tyja koni,
Srebnaj zbrujaj dalioka hrymiać…
Staradaŭniaj Litoŭskaj Pahoni
Nie razbić, nie spynić, nie strymać.
|
As soon as in my anxious heart I hear
Fear for my native country,
I remember the holy Gate of Dawn
And warriors on fearsome horses.
In white foam the horses race,
Darting, dashing and heavily wheezing,
Ancient Lithuanian Pahonia
Cannot be crushed, cannot be stopped, cannot be restrained!
You fly to infinite spaces,
And behind you and ahead of you are years.
Who are you pursuing?
Where is your path and where does it lead?
Maybe, Belarus, they are chasing
After your children,
Who forgot you, disowned you,
Sold you, gave you up?
Knock on their hearts – knock with swords,
Do not let them be strangers!
Let them hear how at night the heart
Is aching for motherland.
Dear mother, motherland!
This pain will not subside.
Forgive, accept your son,
Permit him to die for you!
These horses keep flying,
Their silver harness is clanging in the distance.
Ancient Lithuanian Pahonia
Cannot be crushed, cannot be stopped, cannot be restrained.
|
มีเพียงในดวงใจอันวิตกของข้าเท่านั้นที่ได้ยิน
เรื่องความหวาดกลัวสยดสยองต่อมาตุภูมิของข้า
ข้าจดจำประตูแห่งรุ่งอรุณอันศักดิ์สิทธิ์
และเหล่านักรบบนหลังอาชาน่าหวาดเกรงนั้นได้
เจ้าอาชาวิ่งตรูเข้าฟองฟอดสีขาวโพลน
พุ่งทยานด้วยความรีบรุดและหายใจแรง
แผ่นตราปาโฆเนียแห่งลิทัวเนียโบราณ
อันไม่มีวันถูกทำลาย ถูกหยุด และยับยั้งได้
เธอพุ่งทะยานไปบนพื้นที่อันไร้จุดหมาย
ทั้งข้างหน้าและข้างหลังเธอมาเป็นปี
ผองเธอจักไล่ตามผู้ใดกันเล่า
เส้นทางเธออยู่ที่ใดและจักนำไปที่ใดกัน
บางทีหนา เบลารุสเอ๋ย พวกเขาอาจรีบรุด
ไล่ตามเหล่าบุตรหลานของท่านไป
บุตรหลานที่ลืมเลือนท่าน ผู้ที่ถูกละทิ้ง
จนถูกขายและถูกจับเป็นเชลยใช่ฤๅไม่
ฟาด ณ ตรงหัวใจพวกมัน ฟันด้วยคมดาบ
อย่าให้พวกมันเปลี่ยนตัวตนเป็นคนแปลกหน้า
ในราตรีนี้ให้พวกมันได้ฟังเสียงหัวใจ
ว่าความเจ็บปวดเรื่องมาตุภูมิเป็นเช่นไร
บ้านเกิดเอ๋ย มาตุภูมิเอ๋ย
บาดแผลนี้ใช่ว่าจักบรรเทาลงไป
ขอท่านยกโทษ และยอมให้บุตรของท่าน
พลีชีพตัวของเขาเองเพื่อท่านเถิด
มวลอาชาต่างกระโดดและทะยานไป
เทียมสีเงินสั่นเสียงกราวมาจากหนทางไกล
แผ่นตราปาโฆเนียแห่งลิทัวเนียโบราณ
อันไม่มีวันถูกทำลาย ถูกหยุด และยับยั้งได้
|
