บทเพลงผู้รับใช้
บทเพลงผู้รับใช้ (อังกฤษ: servant songs) หรือเรียกได้อีกว่า บทกวีผู้รับใช้ (อังกฤษ: servant poems) หรือ บทเพลงผู้รับใช้ที่ทนทุกข์ (อังกฤษ: Songs of the Suffering Servant) เป็นบทเพลง 4 บทในหนังสืออิสยาห์ในคัมภีร์ฮีบรู ประกอบด้วยอิสยาห์ 42:1–4, อิสยาห์ 49:1–6, อิสยาห์ 50:4-11 และอิสยาห์ 52:13-53:12 บทเพลงเหล่านี้เป็นกวีนิพนธ์ 4 บทที่เขียนเกี่ยวกับ "ผู้รับใช้ของพระยาเวห์" (ฮีบรู: עבד יהוה, ‘eḇeḏ Yahweh) คนหนึ่ง พระยาห์เวห์ทรงเรียกผู้รับใช้ให้นำบรรดาประชาชาติ แต่ผู้รับใช้จะถูกข่มเหงอย่างเลวร้ายโดยบรรดาประชาชาติเหล่านั้น ท้ายที่สุดผู้รับใช้ก็ได้รับรางวัลตอบแทน
นักวิชาการบางคนถือว่า อิสยาห์ 61:1-3 เป็นบทเพลงผู้รับใช้บทที่ 5 แม้ไม่มีการกล่าวคำว่า "ผู้รับใช้" (ฮีบรู: עבד, ‘eḇeḏ) ในตัวบท[1] เพลงที่ 5 นี้นักวิชาการสมัยใหม่โดยมากไม่นับรวม หากไม่รวมเพลงที่ 5 นี้ ทั้ง 4 เพลงอยู่ในส่วนอิสยาห์ที่ 2 (Deutero-Isaiah) ซึ่งเป็นส่วนกลางของหนังสืออิสยาห์ที่บางคนเชื่อว่าเขียนโดยนักเขียนนิรนามเมื่อศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาลระหว่างการตกเป็นเชลยในบาบิโลน บทเพลงผู้รับใช้ 5 เพลงถูกระบุครั้งแรกโดย Bernhard Duhm ในคำอธิบายเกี่ยวกับหนังสืออิสยาห์ที่เขาเขียนในปี ค.ศ. 1892[2]
อ้างอิง
แก้- ↑ Barry G. Webb, The Message of Zechariah: Your Kingdom Come, Downers Grove, Ill.: InterVarsity Press, 2004, series "The Bible Speaks Today", page 42.
- ↑ Bernhard Duhm, Das Buch Jesaia (Gottingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1892).