ตถาคต
ตถาคต เป็นพระนามที่ใช้เรียกพระพุทธเจ้าพระนามหนึ่ง เรียกเต็มว่า พระตถาคต
ตถาคต แปลได้หลายนัย[1] คือแปลว่า
- ผู้เสด็จมาอย่างนั้น
- ผู้เสด็จไปอย่างนั้น
- ผู้เสด็จมาสู่ลักษณะที่แท้
- ผู้ตรัสรู้ธรรมที่แท้จริง ตามที่เป็นจริง
- ผู้ทรงรู้เห็นอารมณ์ที่แท้จริง
- ผู้มีพระวาจาที่แท้จริง
- ผู้ตรัสอย่างไรทรงทำอย่างนั้น
- ผู้ทรงครอบงำ
ตถาคต เป็นคำที่พระพุทธเจ้าใช้เรียกแทนตัวพระองค์ เช่นตรัสว่า
อ้างอิง
แก้- ↑ ปปัญจสูทนี-อรรถกถา มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ มูลปริยายวรรค มูลปริยายสูตร. อรรถกถาพระไตรปิฎกฉบับมกุฏราชวิทยาลัย. [ออน-ไลน์]. แหล่งข้อมูล: http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=1&p=5
- ↑ พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2548). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง.