ดาวเทียมแบล็กไนต์
ดาวเทียมแบล็กไนต์ (อังกฤษ: Black Knight satellite) เป็นดาวเทียมที่โคจรอยู่ใกล้กับวงโคจรขั้วโลก ถูกคาดการณ์โดยนักทฤษฎีสมคบคิด[2] ว่าเป็นดาวเทียมที่ถูกส่งมาจากสิ่งมีชีวิตจากต่างดาวเมื่อราว 13,000 ปีที่แล้ว นักวิจารณ์และสถาบันกระแสหลักได้เรียกข้อมูลดังกล่าวว่าเป็นทฤษฎีสมคบคิดเนื่องจากประกอบด้วยข้อมูลที่ยังไม่ถูกเปิดเผยจำนวนมาก[3][4] อย่างไรก็ตาม ในปี ค.ศ. 1988 องค์การนาซาก็ได้ถ่ายภาพดาวเทียมดังกล่าวไว้ได้ ซึ่งผู้เชียวชาญได้ให้ความเห็นว่าน่าจะเป็นวัตถุที่หลุดมาจากการปฏิบัติภารกิจทางอวกาศมากกว่า
.jpg)
หลักฐานเกี่ยวกับดาวเทียมดวงนี้มีขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1899 เมื่อนิโคลา เทสลา กำลังทำการทดลอง เขาก็ได้ยินสัญญาณวิทยุประหลาดจากนอกโลก[5] และครั้งต่อมาในปี 1928 เมื่อนักวิทยุสมัครเล่น เยอร์เกิน ฮัลส์ ในกรุงออสโลได้ยินเสียงก้องประหลาดจากนอกโลก[6] สื่อรายงานว่าสัญญาณวิทยุในปี ค.ศ. 1899 และ ค.ศ. 1928 นั้นยังคงเป็นปริศนา[2] เนื่อกจากขณะนั้นมนุษยชาติยังไม่มีดาวเทียมเป็นของตนเอง ต่อมาในปี ค.ศ. 1973 นักเขียนชาวสกอต ดังคัน ลูนัน ได้วิเคราะห์สัญญาณวิทยุที่ตรวจรับได้โดยฮัลส์และคนอื่น ๆ และได้คาดการณ์ว่าดาวเทียมดังกล่าว น่าจะเป็นของมนุษย์ต่างดาวและมีอายุราว 13,000 ปีมาแล้ว เขายังอธิบายอีกว่าดาวเทียมดังกล่าวน่าจะมีต้นกำเนิดมาจากระบบดาวเอปไซลอนคนเลี้ยงสัตว์ ซึ่งอยู่ห่างจากโลก 203 ปีแสง แม้เขาจะกลับคำในภายหลังว่าสมมติฐานของเขานั้นผิดผลาด และการคาดการณ์ดังกล่าวมีขึ้นโดยกระบวนการที่ไม่เป็นวิทยาศาสตร์[4][3][2]
อ้างอิง แก้
- ↑ http://eol.jsc.nasa.gov/SearchPhotos/photo.pl?mission=STS088&roll=724&frame=66
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Austin, John (August 26, 2015). "Now UFO conspiracists claim 'alien Black Knight satellite has visited Earth'". The Daily Express. Express.co. สืบค้นเมื่อ 24 November 2015.
- ↑ 3.0 3.1 Redpath, Martina. "The Truth About the Black Knight Satellite Mystery". Armagh Planetarium. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-02-09. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
- ↑ 4.0 4.1 Dunning, B. (4 June 2013). "The Black Knight Satellite". Skeptoid Podcast. Skeptoid Media Inc. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
- ↑ "This Quarter in Physics History February 1968: The discovery of pulsars announced". APS Physics. American Physical Society. สืบค้นเมื่อ 24 November 2015.
- ↑ Alv Egeland; William J. Burke (20 October 2012). Carl Størmer: Auroral Pioneer. Springer Science & Business Media. pp. 103–. ISBN 978-3-642-31457-5.