ชื่อบุคคลเกาหลี
ชื่อบุคคลเกาหลี ในสมัยมักประกอบด้วยชื่อสกุล ตามด้วยชื่อตัว โดยไม่มีชื่อกลาง เมื่อเขียนชื่อเกาหลีในอักษรฮันกึล จะไม่มีการแบ่งช่องว่างระหว่างชื่อสกุลกับชื่อตัว[1]
| ชื่อบุคคลเกาหลี | |
| ฮันกึล | |
|---|---|
| ฮันจา | 이름 / 姓名 |
| อาร์อาร์ | ireum / seongmyeong |
| เอ็มอาร์ | irŭm / sŏngmyŏng |
ชื่อสกุลเกาหลีส่วนใหญ่ประกอบด้วยพยางค์เดียว แม้ว่าจะมีชื่อสกุลหลายพยางค์อยู่บ้าง (เช่น Sun-woo) หลังแต่งงานแล้ว ทั้งสองคนจะยังคงใช้ชื่อเต็ม แต่ลูกจะใช้ชื่อสกุลของพ่อ เว้นแต่ตกลงกันเป็นอื่นขณะจดทะเบียนสมรส ในอดีต ชื่อสกุลเคยจัดกลุ่มเป็น พน-กวัน (ตระกูลหรือครอบครัวขยาย) แต่ละพน-กวันได้รับการระบุจากสถานที่จำเพาะและบรรพบุรุษฝ่ายพ่อร่วมกัน เช่น สกุลอีแห่งช็อนจูมาจากช็อนจู และสืบจาก Yi Han.[2] ใน ค.ศ. 2000 สำมะโนระบุว่ามีชื่อสกุลทั้งหมด 286 สกุล และแบ่งออกเป็น 4,179 ตระกูล[3] อย่างไรก็ตามชาวเกาหลีใต้เกือบครึ่งหนึ่งใช้ชื่อสกุลที่พบได้ทั่วไปมากที่สุด 3 สกุลแรก (คิม, อี และพัก)
ชื่อตัวมักมี 2 พยางค์ แม้ว่าจะมีชื่อตัวบางส่วนที่มีหนึ่ง สาม หรือหลายพยางค์ด้วย ส่วนชื่อรุ่น (โดยชื่อจากรุ่นของครอบครัวขยายมีความเกี่ยวข้องในทางใดทางหนึ่ง ส่วนใหญ่มักอยู่ในตัวอักษรเดียวกัน) มักใช้ร่วมกัน แม้ว่าจะไม่ได้รับความนิยมในปัจจุบัน การใช้ชื่อบุคคลจะต้องตามระบบชื่อสุภาพที่เข้มงวด โดยถือเป็นเรื่องหยาบคายที่จะเรียกคนแปลกหน้าหรือคนที่มีสถานะทางสังคมสูงด้วยชื่อบุคคล
การตั้งชื่อเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ครั้งหนึ่งชื่อสกุลสงวนไว้เฉพาะเชื้อพระวงศ์กับชนชั้นสูง แต่ภายหลังกลายเป็นที่ยอมรับในชนชั้นล่าง แม้กระทั่ง ค.ศ. 1910 ชาวเกาหลีมากกว่าครึ่งไม่มีชื่อสกุล ชื่อเกาหลีส่วนใหญ่ก่อนการประดิษฐ์อักษรฮันกึลในคริสต์ศตวรรษที่ 15 เขียนด้วยอักษรจีน (ฮันจา) ในขณะที่หลายชื่อสามารถเขียนในอักษรฮันจาได้ทั้งหมด บางชื่อเขียนได้เฉพาะอักษรฮันกึล (เช่น ดา-ซม) ใน ค.ศ. 2015 ประชากรร้อยละ 7.7 มีชื่อที่เขียนได้เฉพาะอักษรฮันกึลเท่านั้น ในช่วงเกาหลีภายใต้การปกครองของญี่ปุ่นที่เริ่มต้นใน ค.ศ. 1939 ชาวเกาหลีถูกบังคับให้ใช้ชื่อและระบบการตั้งชื่อแบบญี่ปุ่น ก่อนที่ใน ค.ศ. 1946 จึงหันกลับมาใช้แบบเดิม
คำนิยาม
แก้
ชื่อบุคคลเกาหลีมีชื่อเรียกหลายแบบ สำหรับชื่อเต็มจะใช้คำว่า ซ็องมย็อง (성명; 姓名; seongmyeong)[4] ซึ่งสามารถแยกเป็น ซ็อง (성; 姓; seong) สำหรับชื่อสกุล[5] กับ มย็อง (명; 名; myeong) สำหรับชื่อตัว[6] ศัพท์เกาหลีดั้งเดิมที่ใช้เรียกชื่อเต็มหรือชื่อตัวคือ อีรึม (이름; ireum)[7]
ศัพท์ทางการสำหรับชื่อเต็มคือ ซ็องฮัม (성함; 姓銜; seongham).[8][4] โดยใช้ในระหว่างการทำธุรกรรมหรือในงานทางการ
อ้างอิง
แก้- ↑ Evason, Nina (2021). "South Korean Culture – Naming". Cultural Atlas. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.
- ↑ Lee, Si-jin (2022-05-05). "Wanju beckons with beautiful nature, traditions". The Korea Herald. สืบค้นเมื่อ 2023-07-22.
- ↑ "2000 인구주택총조사 성씨 및 본관 집계결과". 통계청 (ภาษาเกาหลี). Statistics Korea. สืบค้นเมื่อ 2017-10-20.[ลิงก์เสีย]
- ↑ 4.0 4.1 "성명". korean.dict.naver.com. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.
- ↑ "성". korean.dict.naver.com. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.
- ↑ "명". korean.dict.naver.com. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.
- ↑ "이름". korean.dict.naver.com. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.
- ↑ "How to Say "What Is Your Name" in Korean – Different ways of asking". 90 Day Korean. 2016-01-13. สืบค้นเมื่อ 2023-08-11.