จูลีโย นัตตา (อิตาลี: Giulio Natta; 26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 19032 พฤษภาคม ค.ศ. 1979) เป็นนักเคมีชาวอิตาลี เกิดที่เมืองอิมเปรียา เป็นบุตรของฟรันเชสโกและเอเลนา (นามสกุลเดิม เครสปี) นัตตา[1] นัตตาเรียนจบด้านวิศวกรรมเคมีจากมหาวิทยาลัยสารพัดช่างมิลาน ระหว่างปี ค.ศ. 1933–1935 นัตตาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการสถาบันเคมีทั่วไปของมหาวิทยาลัยปาวีอา ต่อมานัตตาไปดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านเคมีฟิสิกส์ที่มหาวิทยาลัยซาปีเยนซาแห่งโรม ระหว่างปี ค.ศ. 1936–1938 นัตตาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์และผู้อำนวยการสถาบันเคมีอุตสาหกรรมของมหาวิทยาลัยสารพัดช่างตูริน และดำรงตำแหน่งหัวหน้าสาขาวิชาวิศวกรรรมเคมีของมหาวิทยาลัยสารพัดช่างมิลาน[2] ขณะทำงานอยู่ที่นั่น นัตตาได้พัฒนางานของคาร์ล ซีกเลอร์ และนำไปสู่การค้นพบตัวเร่งปฏิกิริยาซีกเลอร์–นัตตา (Ziegler–Natta catalyst) ซึ่งใช้ในการสังเคราะห์พอลิเมอร์แอลฟา-โอเลฟิน ผลงานนี้ทำให้นัตตาและซีกเลอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีในปี ค.ศ. 1963[3]

จูลีโย นัตตา
เกิด26 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1903(1903-02-26)
อิมเปรียา ราชอาณาจักรอิตาลี
เสียชีวิต2 พฤษภาคม ค.ศ. 1979(1979-05-02) (76 ปี)
แบร์กาโม อิตาลี
สัญชาติอิตาลี
ศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยสารพัดช่างมิลาน
มีชื่อเสียงจากตัวเร่งปฏิกิริยาซีกเลอร์–นัตตา
รางวัลรางวัลโนเบลสาขาเคมี (ค.ศ. 1963)
เหรียญทองโลโมโนซอฟ
(ค.ศ. 1969)
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขาเคมีอินทรีย์
สถาบันที่ทำงานมหาวิทยาลัยปาวีอา
มหาวิทยาลัยซาปีเยนซาแห่งโรม
มหาวิทยาลัยสารพัดช่างตูริน

ด้านชีวิตส่วนตัว นัตตาแต่งงานกับโรซีตา เบอาตี ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 2 คน นัตตาเกษียณตัวเองในปี ค.ศ. 1973 และเสียชีวิตที่เมืองแบร์กาโมในปี ค.ศ. 1979[1]

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 "Natta, Giulio - Encyclopedia.com". สืบค้นเมื่อ 18 มีนาคม 2016.
  2. Giulio Natta - Biographical - Nobelprize.org
  3. The Nobel Prize in Chemistry 1963 - Nobelprize.org

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้