จิล เอมอส
จิล เอ็ดวินา เอมอส ซีเอ็นแซดเอ็ม (อังกฤษ: Jill Edwina Amos) (คำเรียกตามหลังชื่อและนามสกุลของหญิงที่แต่งงานแล้ว เทอร์เนอร์, 26 สิงหาคม ค.ศ. 1927 – 19 เมษายน ค.ศ. 2017) เป็นนักการเมืองและผู้นำชุมชนชาวนิวซีแลนด์
จิล เอมอส | |
|---|---|
 เอมอสเมื่อประมาณ ค.ศ. 1980 | |
| เกิด | จิล เอ็ดวินา เทอร์เนอร์ 26 สิงหาคม ค.ศ. 1927 เดวอนพอร์ต ประเทศนิวซีแลนด์ |
| เสียชีวิต | 19 เมษายน ค.ศ. 2017 (89 ปี) |
| พรรคการเมือง | แรงงาน |
| คู่สมรส | ฟิล เอมอส (สมรส ค.ศ. 1949; หย่าประมาณ ค.ศ. 1978) |
| บุตร | 3 คน |
ประวัติ แก้
เธอเกิดในย่านชานเมืองออกแลนด์ของเดวอนพอร์ตเมื่อวันที่ 26 สิงหาคม ค.ศ. 1927 เอมอสเป็นลูกสาวของชาลส์ เอ็ดวิน รอส เทอร์เนอร์ และลูซี แคโรไลน์ เทอร์เนอร์ (คำเรียกตามหลังชื่อและนามสกุลของหญิงที่แต่งงานแล้ว แมนส์ฟีลด์)[1][2] เธอแต่งงานกับฟิล เอมอส ใน ค.ศ. 1949 และทั้งคู่เป็นครูโรงเรียน โดยสอนในชุมชนต่าง ๆ ในประเทศนิวซีแลนด์ที่ห่างไกลออกไป[3] พวกเขามีลูกชายสองคน และลูกสาวบุญธรรมหนึ่งคน[4] ซึ่งฟิล เอมอส เป็นสมาชิกสภาตั้งแต่ ค.ศ. 1963 ถึง 1975 และดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีรัฐบาลแรงงานที่สาม (ค.ศ. 1972–1975)[3] ครั้นเมื่อ ค.ศ. 1977 จิล และฟิล เอมอส ได้ไปสอนที่ประเทศแทนซาเนีย แต่จิล เอมอส กลับมาที่นิวซีแลนด์ในปีต่อมา แล้วทั้งคู่ก็หย่ากัน[3] โดยก่อนออกจากแทนซาเนีย เธอได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงตำแหน่งผู้สมัครรับเลือกตั้งพรรคแรงงานสำหรับเขตเลือกตั้งพาพาโทโท และเธอได้ประกาศผ่านเทปที่เล่นในที่ประชุมคัดเลือกแทนเธอ โดยไม่ประสบความสำเร็จในการเสนอชื่อเข้าชิง[5]
จิล เอมอส ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้พิพากษาแห่งสันติภาพใน ค.ศ. 1980[6] รวมถึงดำรงตำแหน่งประธานสมาคมพลเมืองเพื่อความเท่าเทียมทางเชื้อชาติระหว่าง ค.ศ. 1980 ถึง 1981[7] เธอเป็นสมาชิกพรรคแรงงานมาเป็นเวลานาน รวมถึงยังได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกสภานครมานูเกา (ค.ศ. 1974–1977; ค.ศ. 1980–1990) และสมาชิกสภาภูมิภาคออกแลนด์ (ค.ศ. 1980–1983) เธอเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งมูลนิธิโรคเอดส์แห่งประเทศนิวซีแลนด์ และระหว่างการเลือกตั้งในประเทศแอฟริกาใต้ ค.ศ. 1994 เธอเป็นผู้สังเกตการณ์ขององค์การสหประชาชาติ[6][8]
เอมอสได้รับบำเหน็จเหรียญครบรอบร้อยปีแห่งสิทธิออกเสียงเลือกตั้งใน ค.ศ. 1993[6] ส่วนในเกียรติยศเนื่องในวันปีใหม่ 2001 เธอได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์กิตติคุณสหายแห่งนิวซีแลนด์สำหรับบริการแก่ชุมชน[9]
เอมอสเสียชีวิตที่บ้านในคาติคาติเมื่อวันที่ 19 เมษายน ค.ศ. 2017 สิริอายุ 89 ปี โดยเธอเหลือลูกไว้สองคนจากสามคนของเวลาดังกล่าว[10]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Jill Amos". HeavenAddress. 2017. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-10-06. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
- ↑ "Births". The New Zealand Herald. 29 August 1927. p. 1. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 Pickmere, Arnold (16 June 2007). "Obituary: Phil Amos". The New Zealand Herald. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
- ↑ Trotter, Chris (13 June 2007). "A reformer with a clear school of thought". Independent Financial Review. p. 11.
- ↑ "Walkout risk may upset seat choice". Auckland Star. 6 August 1977. p. 1.
- ↑ 6.0 6.1 6.2 Taylor, Alister, บ.ก. (2001). New Zealand Who's Who Aotearoa 2001. Auckland: Alister Taylor Publishers. ISSN 1172-9813.
- ↑ "Voice of '81 protests heard worldwide". Sunday Star Times. 12 August 2001. p. 12.
- ↑ Young, Audrey (30 December 2001). "New Year Honours: Polytech pioneer well connected". The New Zealand Herald. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.
- ↑ "New Year honours list 2001". Department of the Prime Minister and Cabinet. 30 December 2000. สืบค้นเมื่อ 17 August 2019.
- ↑ "Jill Amos death notice". The New Zealand Herald. 22 April 2017. สืบค้นเมื่อ 23 April 2017.