จาตีโยสมฤติสาวโธ
อนุสรณ์สถานผู้พลีกายแห่งชาติ (อังกฤษ: National Martyrs' Memorial) หรือ จาตีโยสมฤติสาวโธ (เบงกอล: জাতীয় স্মৃতি সৌধ Jatiyo Sriti Soudho) เป็นอนุสรณ์สถานแห่งชาติในประเทศบังกลาเทศ ตั้งขึ้นเพื่อเป็นอนุสรณ์แด่ผู้ที่เสียชีวิตในสงครามเอกราชบังกลาเทศเมื่อปี 1971 ซึ่งนำไปสู่การแยกประเทศบังกลาเทศออกจากปากีสถานและได้รับเอกราชของตน อนุสรณ์สถานตั้งอยู่ในเมืองสาวาร ราว 35 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองหลวง ธากา[1] อนุสรณ์เป็นผลงานออกแบบโดยไซเยด ไมนูล โฮสเซน ก่อสร้างโดยคองคอร์ดกรุ๊ป[2][3]
| อนุสรณ์สถานผู้พลีกายแห่งชาติ | |
|---|---|
জাতীয় শহীদ স্মৃতিসৌধ | |
 | |
 | |
| ข้อมูลทั่วไป | |
| ประเภท | อนุสรณ์สถานสาธารณะ |
| ที่ตั้ง | สาวาร ประเทศบังกลาเทศ |
| พิกัด | 23°54′40.4″N 90°15′17.4″E / 23.911222°N 90.254833°E |
| เริ่มสร้าง | 1978 |
| แล้วเสร็จ | 1982 |
| ความสูง | |
| หลังคา | 150 ฟุต (46 เมตร) |
| การออกแบบและการก่อสร้าง | |
| สถาปนิก | ไซเยด ไมนูล โฮสเซน |
| ผู้รับเหมาก่อสร้าง | คองคอร์ดกรุ๊ป |
อนุสรณ์มีลักษณะเป็นผนังทรงปริซึมสามเหลี่ยมเจ็ดคู่ ชิ้นนอกสุดมีฐานกว้างสุดและเตี้ยสุด และค่อย ๆ สูงขึ้นรวมถึงฐานแคบลง จนถึงชิ้นตรงกลางที่เป็นยอดสูงสุด[4] คู่ทั้งเจ็ดคู่แทนช่วงสำคัญต่าง ๆ ในประวัติศาสตร์บังกลาเทศ ได้แก่ ขบวนการภาษาเบงกอลปี 1952, ชัยชนะในการเลือกตั้งของยูไนเต็ดฟรอนต์เมื่อปี 1954, ขบวนการเรียกร้องรัฐธรรมนูญปี 1956, การเคบื่อนไหวต่อต้านคณะกรรมการศึกษาธิการปี 1962, ขบวนการหกจุด ปี 1966, การลุกฮือใหญ่ปี 1969 และ สงครามเอกราชในปี 1971
อ้างอิง แก้
- ↑ Amin, Md Shahidul; Islam, M Zakiul (2012). "National Martyrs' Memorial". ใน Islam, Sirajul; Jamal, Ahmed A. (บ.ก.). Banglapedia: National Encyclopedia of Bangladesh (Second ed.). Asiatic Society of Bangladesh.
- ↑ "Explained: What is the significance of the places on PM Modi's Bangladesh itinerary?". The Indian Express (ภาษาอังกฤษ). 2021-03-20. สืบค้นเมื่อ 2021-03-20.
- ↑ "The rising spirit". The Daily Star (ภาษาอังกฤษ). 2016-12-13. สืบค้นเมื่อ 2021-03-20.
- ↑ "A monument of Bangladesh and the world". The Daily Star (ภาษาอังกฤษ). 2016-12-21. สืบค้นเมื่อ 2021-03-20.