จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน

จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน ((北)齊文宣帝) (ค.ศ. 526–559), พระนามเดิม เกา หยาง (高洋), พระนามรอง จึจิ้น (子進), พระนามเซียนเปย์ โหวหนีกั้น (侯尼干) เป็นจักรพรรดิผู้ก่อตั้งราชวงศ์ฉีเหนือ พระองค์เป็นบุตรชายคนที่ 2 ของเกา ฮวน แม่ทัพใหญ่ของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก หลังจากการเสียชีวิตของเกา เฉิง ซึ่งเป็นพระเชษฐาของพระองค์และเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งของเกา ฮวน ในปี ค.ศ. 549 พระองค์ก็กลายเป็นผู้สำเร็จราชการของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก ในปี ค.ศ. 550 พระองค์บังคับให้จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวจิงมอบราชบัลลังก์แก่พระองค์ ทำให้ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออกสิ้นสุดและเริ่มต้นราชวงศ์ฉีเหนือ

จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน
北齊文宣帝
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฉีเหนือ
ครองราชย์9 มิถุนายน ค.ศ. 550[1][2] – 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 559[3][1]
ถัดไปจักรพรรดิฉีเฝย์
ประสูติค.ศ. 526[หมายเหตุ 1]
สวรรคต25 พฤศจิกายน ค.ศ. 559
(32–33 พรรษา)
ฝังพระศพสุสานอู่หนิง (武寧陵)
จักรพรรดินีจักรพรรดินีเจ้าซิน
พระนามเต็ม
รัชศก
เทียนเป่า (天保): 9 มิถุนายน ค.ศ. 550 – 12 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 560[1][4]
พระสมัญญานาม
จักรพรรดิเหวินเซฺวียน (文宣皇帝), จักรพรรดิจิ่งเลี่ย (景烈皇帝) เพียงชั่วครู่ (ค.ศ. 565–570)
วัดประจำรัชกาล
เสี่ยนซู (顯祖), เวย์จง (威宗) เพียงชั่วครู่ (ค.ศ. 565–570)
ราชวงศ์ฉีเหนือ
พระราชบิดาเกา ฮวน
พระราชมารดาจักรพรรดินีอู่หมิง

ในช่วงต้นรัชสมัยของจักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียน พระองค์เป็นที่รู้จักในเรื่องความเอาใจใส่ด้านการทหาร และเสริมสร้างความแข็งแกร่งของกองทัพราชวงศ์ฉีเหนืออยู่ในระดับสูงสุด นอกจากนี้พระองค์ยังพยายามทำให้ภาระภาษีเท่ากันและลดการฉ้อรัฐโดยเสนอเงินเดือนให้ข้าราชการอย่างเพียงพอ พระองค์มอบหมายงานของราชสำนักส่วนใหญ่ให้กับหยาง หยิ่นซึ่งเป็นผู้ที่มีความสามารถ และในเวลาไม่นานทำให้งานในราชสำนักมีประสิทธิภาพและกองทัพแข็งแกร่ง ในปีต่อ ๆ มา จักรพรรดิฉีเหวินเซฺวียนได้รับความทุกข์ทรมานจากโรคพิษสุราเรื้อรังและอาจถึงขั้นวิกลจริต[5] บันทึกประวัติศาสตร์จีนบันทึกความโกรธบ้าเลือดของพระองค์ อย่างไรก็ตาม ในรัชกาลของพระองค์ด้วยความช่วยเหลือจากที่ปรึกษาชาวจีนสามารถถือได้ว่าเป็นการปกครองที่ดีและมีประสิทธิภาพ[6]

หมายเหตุ

แก้
  1. แม้ว่าทั้ง Book of Northern Qi และ History of Northern Dynasties ระบุว่าจักรพรรดิเหวินเซฺวียนสวรรคตตอนพระชนมพรรษา 30 พรรษา ตำรา History of Northern Dynasties ก็ระบุว่าจักรพรรดิเหวินเซฺวียนเสด็จพระราชสมภพในปีมะเมีย ทำให้ปีพระราชสมภพควรเป็น ค.ศ. 526 แทนที่จะเป็น ค.ศ. 529 ซึ่งตกอยู่ในปีระกา Book of Northern Qi ก็ระบุอีกว่า เมื่อพระองค์ยังทรงพระเยาว์ เกา ฮวนทรงยากจนมากจนทำให้พระองค์และพระประยูรญาติประสบกับภัยหนาวและความหิวโหย แต่เมื่อประมาณ ค.ศ. 529 เกาะ ฮวนดำรงตำแหน่ง prefect of Jin อยู่แล้ว ดังนั้น ปีพระราชสมภพของเกา หยางควรอยู่ใน ค.ศ. 526 ไม่ใช่ ค.ศ. 529

อ้างอิง

แก้
  1. 1.0 1.1 1.2 Academia Sinica Chinese-Western Calendar Converter.
  2. จือจื้อทงเจี้ยน, vol. 163.
  3. Book of Northern Qi, vol. 4. 冬十月甲午,帝暴崩於晉陽宮德陽堂,時年三十
  4. จือจื้อทงเจี้ยน, vol. 168.
  5. Andrew Eisenberg (1 January 2008). Kingship in Early Medieval China. BRILL. p. 99. ISBN 978-90-04-16381-2.
  6. Andrew Eisenberg (1 January 2008). Kingship in Early Medieval China. BRILL. p. 102. ISBN 978-90-04-16381-2.

ข้อมูล

แก้