คิไน
คิไน (ญี่ปุ่น: 畿内; โรมาจิ: Kinai; ภูมิภาคกลาง) เป็นศัพท์ญี่ปุ่นที่ใช้อธิบายการแบ่งแยกดินแดนของประเทศในอดีต คิไนเป็นชื่อของแคว้นโบราณรอบเมืองหลวง นาระและเฮอังเกียว[1] แคว้นทั้งห้าถูกเรียกว่า "โกะ-คิไน" หลัง ค.ศ. 1760[2]
ยังมีการใช้ชื่อนี้ในการอธิบายส่วนของภูมิภาคคันไซ แต่พื้นที่ของคิไนครอบคลุมถึงผืนดินของแคว้นเก่า ๆ เท่านั้น[1]
ภูมิภาคนี้ถูกก่อตั้งขึ้นเป็นส่วนหนึ่งของ "โกกิชิจิโด" (五畿七道, Gokishichidō, "ห้าแคว้นเจ็ดถนน") ในยุคอาซูกะ (ค.ศ. 538–710) ซึ่งประกอบด้วย แคว้นยามาชิโระ, แคว้นยามาโตะ, แคว้นเซ็ตสึ, แคว้นคาวาจิ และ แคว้นอิซูมิ[2]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Nussbaum, Louis-Frédéric. (2005). "Kinai" in Japan Encyclopedia, p. 521, p. 521, ที่ Google Books.
- ↑ 2.0 2.1 Nussbaum, "Gokishichidō" in at p. 255, p. 255, ที่ Google Books.
งานอ้างอิง แก้
- Nussbaum, Louis-Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 58053128