วิกิพีเดีย

การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลม

การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลม เป็นชุดการพิจารณาคดีและดำเนินคดีกับบุคคลที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นพ่อมดแม่มดในจังหวัดอ่าวแมสซาชูเซตส์ (Province of Massachusetts Bay) ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1692 ถึงพฤษภาคม ค.ศ. 1693 มีบุคคลมากกว่า 200 คนถูกกล่าวโทษ โดย 30 คนถูกตัดสินว่ามีความผิด, 20 คน (แบ่งเป็นผู้หญิง 14 คน และผู้ชาย 6 คน) ถูกประหารชีวิต และเสียชีวิตในคุกอย่างน้อย 5 คน[1]

ภาพประกอบในปี ค.ศ. 1876 แสดงภาพการพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลม

การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลมมีต้นตอมาจากปัญหาด้านความเชื่อ สังคม และเศรษฐกิจ[2] ช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 กลุ่มพิวริตันที่เพิ่งผ่านการสู้รบกับฝรั่งเศสและการระบาดของโรคฝีดาษจัดตั้งเมืองซาเลมวิลเลจขึ้น (ปัจจุบันคือเมืองแดนเวอร์) และปกครองตามความเชื่อของตนอย่างเคร่งครัด เมืองนี้เป็นอริกับเมืองซาเลมทาวน์ (ปัจจุบันคือเมืองซาเลม) ซึ่งมั่งคั่งกว่า[3] ขณะที่ในหมู่ชาวบ้านซาเลมวิลเลจเองก็มีความเห็นแตกแยกในเรื่องการปกครองของสาธุคุณซามูเอล แพร์ริส[4] ในปี ค.ศ. 1692 หมู่บ้านซาเลมประสบกับฤดูหนาวอย่างหนักจนพืชผลเสียหาย อาหารขาดแคลน[5] หลังจากนั้นไม่นาน เบตตี แพร์ริสและแอบิเกล วิลเลียมส์ บุตรสาวและหลานสาวของสาธุคุณแพร์ริสป่วยและแสดงท่าทางประหลาด หลังตรวจร่างกายไม่พบความผิดปกติ แพทย์วินิจฉัยว่าทั้งสองตกอยู่ใต้อำนาจชั่วร้าย (ปัจจุบันมีการสันนิษฐานว่าความผิดปกติดังกล่าวอาจมาจากโรคไลม์ โรคลมชัก สมองอักเสบ หรือพิษจากราเออร์กอต)[6] ต่อมาแอน พัตแนมและอลิซาเบธ ฮับบาร์ดก็เจ็บป่วยด้วยอาการคล้ายกัน นำไปสู่การจับกุมผู้หญิง 3 คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มดโดยไม่มีหลักฐาน[7] การกล่าวหากันไปมาระหว่างชาวบ้านที่ตื่นตระหนกและเพื่อให้ตัวเองพ้นผิดทำให้มีการจับกุมเพิ่มอีกสิบกว่าคน โดยส่วนใหญ่ผู้ถูกกล่าวหามักแต่งกายหรือประพฤติผิดไปจากหลักความเชื่อของคนส่วนใหญ่[8][9]

ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1692 วิลเลียม ฟิปส์ ผู้ว่าการจังหวัดอ่าวแมสซาชูเซตส์สั่งให้จัดตั้งศาลพิเศษเพื่อไต่สวนและตัดสิน (Special Court of Oyer and Terminer) ในช่วงเวลานี้มีผู้ถูกคุมขังกว่า 60 คน[10] ระหว่างเดือนมิถุนายน–กันยายน มีผู้ถูกประหารชีวิตด้วยการแขวนคอ 19 คน ส่วนชายอีกหนึ่งคนถูกประหารชีวิตด้วยการทับด้วยหินจนตาย[11] หลังภรรยาตนเองถูกกล่าวหาว่าเป็นแม่มด ฟิปส์สั่งยุบศาลพิเศษแล้วจัดตั้งศาลสูงใหม่เพื่อพิจารณาคดีโดยปฏิเสธหลักฐานความฝันและนิมิต (spectral evidence) ตัดสินให้ผู้ถูกกล่าวหาหลายคนพ้นผิดและอภัยโทษให้แก่ผู้ที่รอรับโทษ การพิจารณาคดีของศาลนี้สิ้นสุดลงในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1693[12]

การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลมเป็นการล่าแม่มดที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกาเหนือยุคอาณานิคม[13] และเป็นหนึ่งในตัวอย่างอุปาทานหมู่ที่เลวร้ายอันเกิดจากแนวคิดแยกอยู่โดดเดี่ยว ความสุดโต่งทางศาสนา และความผิดพลาดของกระบวนการยุติธรรม[14] ในปี ค.ศ. 1992 มีการสร้างสวนสาธารณะเพื่อรำลึกถึงเหยื่อการพิจารณาคดี ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 18 เป็นต้นมามีการประกาศให้ผู้ที่ถูกลงโทษหลายคนพ้นจากความผิด จนในที่สุดสภานิติบัญญัติของรัฐแมสซาชูเซตส์ผ่านรัฐบัญญัติที่ประกาศให้ผู้ที่ถูกลงโทษทุกคนพ้นจากความผิดในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2001[15]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลม

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Snyder, Heather. "Giles Corey". Salem Witch Trials.
  2. ↑ Saxon, Vicki (October 27, 2015). "What Caused the Salem Witch Trials?". JSTOR Daily. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  3. ↑ "Salem Witch Trials - Events, Facts & Victims". HISTORY. November 4, 2011. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  4. ↑ Blumberg, Jess (October 23, 2007). "A Brief History of the Salem Witch Trials". Smithsonian Magazine. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  5. ↑ Burke, Alan (April 19, 2012). "Did climate change cause witch hysteria?". The Salem News. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  6. ↑ Wallenfeldt, Jeff. "Salem witch trials". Britannica. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  7. ↑ Ippoodom, Thanyawat (April 9, 2020). "เมื่อผู้มีอำนาจร่วมวง 'ล่าแม่มด' ที่ซาเลม: บทเรียนที่ไม่วิบวับแต่สังคมหวาดระแวงกันเอง". The Matter. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  8. ↑ Charoensuk, Theerapat (October 8, 2016). "ซาเลม เมืองแม่มดและการรื้อฟื้นเพื่อความยุติธรรม (1)". The Matter. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  9. ↑ Greenleaf, Timothy C. "The Salem Witch Trials". National Geographic Kids. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  10. ↑ For more information about family relationships, see Enders A. Robinson (1991). The Devil Discovered: Salem Witchcraft 1692. Hippocrene: New York. ISBN 978-1-57766-176-4., Enders A. Robinson (1992). Salem Witchcraft and Hawthorne's House of the Seven Gables. Heritage Books: Bowie, MD. ISBN 978-1-55613-515-6., and Marilynne K. Roach (2002). The Salem Witch Trials: A Day-To-Day Chronicle of a Community Under Siege. Cooper Square Press, New York. ISBN 978-1-58979-132-9.
  11. ↑ Gans, Felicia (July 19, 2017). "Salem dedicates witch trials memorial, marking 325 years since the infamous executions". Boston Globe. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  12. ↑ "ห้าข้อเท็จจริงเกี่ยวกับ การล่าแม่มดแห่งซาเลม". National Geographic Thailand. June 26, 2017. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  13. ↑ "October 12: On This Day in World History … briefly". South Coast Herald. October 12, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-10-22. สืบค้นเมื่อ September 16, 2020.
  14. ↑ Adams 2009
  15. ↑ Chapter 122 of the Acts of 2001, Commonwealth of Massachusetts
 

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=การพิจารณาคดีแม่มดที่ซาเลม&oldid=10945298"