เซปตา
(เปลี่ยนทางจาก การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้)
การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้ (SEPTA) เป็นระบบขนส่งสาธารณะขนาดใหญ่ในรัฐเพนซิลเวเนีย[2] ซึ่งเป็นระบบขนส่งมวลชนในรูปแบบ รถโดยสารประจำทาง, รถไฟใต้ดิน และ รถไฟฟ้ายกระดับ, รถไฟฟ้าชานเมือง, รถไฟฟ้ารางเบา และ รถโดยสารประจำทาง ซึ่งมีผู้โดยสาร 3.9 คนต่อปี
| SEPTA (การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้) | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| ข้อมูลทั่วไป | |||
| ที่ตั้ง | รัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้ | ||
| ประเภท | |||
| จำนวนสาย | 196 | ||
| จำนวนสถานี | 280 | ||
| ผู้โดยสารต่อปี | 320,984,300 คน[1] | ||
| ผู้อำนวยการ | Joseph M. Casey | ||
| สำนักงานใหญ่ | 1234 Market Street, Philadelphia | ||
| เว็บไซต์ | http://www.septa.org/ | ||
| การให้บริการ | |||
| เริ่มดำเนินงาน | ค.ศ. 1965 | ||
| ผู้ดำเนินงาน | SEPTA (some routes in Chester Co. contracted) | ||
| รหัสตามตัวอักษร | SEPA SPAX | ||
| จำนวนขบวน | 2,295 | ||
| ข้อมูลทางเทคนิค | |||
| ระยะทาง | 450 mi (720 km) | ||
| รางกว้าง | 4 ft 8 1⁄2 in (1,435 mm) 5 ft 2 1⁄4 in (1,581 mm) | ||
| |||
เส้นทาง แก้
รถไฟใต้ดิน แก้
- สายความเร็วสูงนอริสทาวน์ (ชื่อเดิมคือสาย 100 ใช้ชื่อนี้จนถึง ค.ศ. 2009): ผู้โดยสาร 8,530 คนต่อวัน (2010)[3]
- สายมาร์เก็ต–แฟรงฟอร์ด (สายสีน้ำเงิน): ผู้โดยสาร 180,100 คนต่อวัน (2010)[3]
- สายบรอดสตรีต และ Broad–Ridge Spur (สายสีส้ม): ผู้โดยสาร 136,670 คนต่อวัน (2010)[3]
-
สาย 100 (สายความเร็วสูงนอริสทาวน์) -
สายสีน้ำเงิน (สายมาร์เก็ต–แฟรงฟอร์ด) -
สายสีส้ม (สายบรอดสตรีต)
รถโดยสารประจำทางรถไฟฟ้าและรถไฟฟ้ารางเบา แก้
- Subway–Surface Trolley Lines (สายสีเขียว): ผู้โดยสาร 79,804 คนต่อวัน (2010)[3]
- สาย 101, 102 (สายรถโดยสารไฟฟ้า): ผู้โดยสาร 6,546 คนต่อวัน (2010)[3]
- สาย 15, 23, 56: ผู้โดยสาร 21,500 คนต่อวัน (2010)[3]
-
Subway–Surface Trolley Lines (สายสีเขียว) -
สาย 101, 102 (สายรถโดยสารไฟฟ้า)
ดูเพิ่ม แก้
อ้างอิง แก้
- ↑ "Septa Operating Facts Fiscal Year 2010" (PDF). Septa. 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2013-10-17. สืบค้นเมื่อ 2010-11-11.
- ↑ "SEPTA Enabling Legislation". Pennsylvania Legis website.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 "SEPTA 2012 Annual Service Plan" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2011-08-23. สืบค้นเมื่อ 2013-10-15.
บรรณานุกรม แก้
- Cheape, Charles W. (1980). Moving the masses: urban public transit in New York, Boston, and Philadelphia, 1880–1912. Harvard University Press. ISBN 0-674-58827-4.
- Pawson, John R. (1979). Delaware Valley Rails: The Railroads and Rail Transit Lines of the Philadelphia Area. John R. Pawson. ISBN 0-9602080-0-3.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้
- เว็บไซต์ทางการ
- General fares
- John F. Tucker Transit History Collection[ลิงก์เสีย] (1895-2002) at Hagley Museum and Library. The collection consists of official documents produced or used by Mr. Tucker during his career as a public transit official, and records of the pre-SEPTA Philadelphia Rapid Transit Company (1907-1939) and the Philadelphia Transportation Company (1940-1968) that he preserved from loss or destruction. The collection traces the evolution of the Philadelphia transit system, its extent, routes and services, and of North American rail rapid transit generally.