203 มม. ฮาวอิตเซอร์ เอ็ม1931 (บี-4)
203 มม. ฮาวอิตเซอร์ เอ็ม1931 (บี-4) (รัสเซีย: 203-мм гаубица обр. 1931 г. (Б-4), GRAU index 52-G-625) เป็นปืนใหญ่ฮาวอิตเซอร์หนักด้วยพลังแรงสูง ขนาด 203 มม. (8 นิ้ว) ของโซเวียต ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มันอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของกองกำลังสำรองทางยุทธศาสตร์ของสตาฟกา(Stavka) ชื่อเล่นของมันคือ "ค้อนปอนด์ของสตาลิน" โดยทหารเยอรมัน ปืนใหญ่เหล่านี้ได้ถูกนำมาใช้อย่างประสบความสำเร็จในการต่อสู้รบกับป้อมปืนฟินแลนด์ที่แนวมันเนอร์เฮม ป้อมปราการขนาดใหญ่ของเยอรมันและในการต่อสู้รบภายในเมืองเพื่อทำลายอาคารและบังเกอร์ที่ได้รับการป้องกัน อาวุธนี้ถูกใช้งานจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามในยุทธการที่เบอร์ลิน ซึ่งกองทัพแดงได้นำปืนใหญ่เหล่านี้มาตั้งในระยะเผาขนเพื่อถล่มป้อมปราการของเยอรมันด้วยปอกกระสุนหนักขนาด 203 มม. ในฤดูใบไม้ผลิ ปี ค.ศ. 1944 ฐานรถถังของเควี-1 ได้ถูกนำมาใช้เพื่อสร้างเป็นรุ่นปืนใหญ่อัตราจร เอ็ส-51 ด้วยแรงถีบถอยหลังอย่างหนักจากแรงยิงปากกระบอกปืนใหญ่ทำให้พลประจำปืนต้องกระเด็นตกจากที่นั่งและระบบส่งกำลังได้รับความเสียหาย ดังนั้นจึงถูกยกเลิกในที่สุด[3]
| 203 มม. ฮาวอิตเซอร์ เอ็ม1931 (บี-4) | |
|---|---|
 203 มม. ฮาวอิตเซอร์ เอ็ม1931 (บี-4)ในพิพิธภัณฑ์มหาสงครามของผู้รักชาติ, มินสค์, เบลารุส. | |
| ชนิด | ปืนใหญ่ฮาวอิตเซอร์หนักด้วยพลังแรงสูง |
| แหล่งกำเนิด | สหภาพโซเวียต |
| บทบาท | |
| ประจำการ | สหภาพโซเวียต ยูเครน |
| สงคราม | สงครามโลกครั้งที่สอง |
| ประวัติการผลิต | |
| ผู้ออกแบบ | Nikolai Nikititsch Magdesiew |
| ช่วงการออกแบบ | 1931 |
| ช่วงการผลิต | 1932-1940s |
| จำนวนที่ผลิต | 871 |
| ข้อมูลจำเพาะ | |
| มวล | Combat: 17,700 kg (39,022 lbs) Travel: 19,000 kg (41,888 lbs) |
| ความยาว | Travel: 11.15 m (36 ft 7 in)[1] |
| ความยาวลำกล้อง | Bore: 4.894 m (16 ft 1 in) L/24.1 Overall: 5.087 m (16 ft 8 in) L/25 |
| ความกว้าง | Travel: 2.7 m (8 ft 10 in)[1] |
| ความสูง | Travel: 2.5 m (8 ft 2 in)[1] |
| ลูกเรือ | 15[1] |
| ปลอกกระสุน | Separate loading charge and projectile[1] HE: 100 kg (220 lbs) |
| ขนาดลำกล้องปืน | 203 mm (8 in) |
| ท้ายลำกล้อง | Interrupted screw |
| แรงถีบของปืน | Hydro-pneumatic[1] |
| โครงตั้ง | Box trail[1] |
| มุมกระดก | 0° to 60° |
| มุมทิศ | 8° |
| อัตราการยิง | 1 round every four minutes[2] |
| ความเร็วปากกระบอก | 607 m/s (1,990 ft/s) |
| พิสัยไกลสุด | 18 km (11 mi) |
อ้างอิง
แก้- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 Foss, Christopher (1977). Jane's pocket book of towed artillery. New York: Collier. p. 139. ISBN 0020806000. OCLC 911907988.
- ↑ Bishop, Chris. The encyclopedia of weapons of world War II. Sterling Publishing Company, Inc., 2002, p.132
- ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-16. สืบค้นเมื่อ 2015-09-05.
{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)