วิกิพีเดีย

แอนดี คอฟแมน

แอนดรูว์ เจฟฟรีย์ คอฟแมน (/ˈkaʊfmən/ KOWF-mən;[1] 17 มกราคม พ.ศ. 2492 – 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2527[2]) เป็นผู้ให้ความบันเทิงและศิลปินการแสดงชาวอเมริกัน ในขณะที่มักเรียกกันว่า "นักแสดงตลก" คอฟแมนชอบที่จะอธิบายตัวเองว่าเป็น "นักร้องเพลงและนักเต้น" มากกว่า บางครั้งเขาถูกเรียกว่า "ต่อต้านนักแสดงตลก"[3] เขารังเกียจที่จะเล่าเรื่องตลกและมีส่วนร่วมในเรื่องตลกอย่างที่เข้าใจกันทั่วไป เขาเคยให้สัมภาษณ์ว่า "ฉันไม่ใช่การ์ตูน ฉันไม่เคยเล่าเรื่องตลกเลย สัญญาของนักแสดงตลกคือเขาจะออกไปที่นั่นและทำให้คุณหัวเราะไปกับเขา" คำสัญญาเดียวของฉันคือฉันจะพยายามสร้างความบันเทิงให้คุณอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้"[4]

Andy Kaufman
เกิดAndrew Geoffrey Kaufman
17 มกราคม ค.ศ. 1949(1949-01-17)
New York City, U.S.
เสียชีวิตพฤษภาคม 16, 1984(1984-05-16) (35 ปี)
Los Angeles, California
สุสานBeth David Cemetery
อาชีพ
  • Actor
  • comedian
  • singer
  • dancer
  • performance artist
  • wrestler
ปีปฏิบัติงาน1971–1984
แบบแผนการกล่าวถึง
คู่รักLynne Margulies (1982–1984)
บุตร1

หลังจากทำงานในคลับตลกเล็กๆ ในช่วงต้นทศวรรษ 1970 คอฟแมนได้รับความสนใจจากผู้ชมในวงกว้างขึ้นในปี 1975 เมื่อเขาได้รับเชิญให้แสดงบางส่วนในซีซั่นแรกของ Saturday Night Live ตัวละครชายต่างชาติของเขาเป็นพื้นฐานของการแสดงของเขาในฐานะ Latka Gravas ในรายการโทรทัศน์ยอดนิยมเรื่อง Taxi ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2521 ถึง พ.ศ. 2526[5] ในช่วงเวลานี้ เขายังคงออกทัวร์คลับตลกและโรงละครในซีรีส์ศิลปะการแสดง/การแสดงตลกที่ไม่เหมือนใคร บางครั้งก็ปรากฏตัวเป็นตัวเองและบางครั้งก็เป็น Tony Clifton นักร้องเลานจ์ที่หยาบคายอย่างน่ารังเกียจ นอกจากนี้เขายังเป็นแขกรับเชิญในรายการตลกขบขันและทอล์คโชว์ช่วงดึกบ่อยๆ โดยเฉพาะ Late Night with David Letterman[6] ในปี พ.ศ. 2525 คอฟแมนนำบทวายร้ายมวยปล้ำอาชีพของเขามาแสดงในรายการเล็ตเตอร์แมนโดยเป็นการเผชิญหน้ากับเจอร์รี "เดอะคิง" ลอว์เลอร์แห่งสมาคมมวยปล้ำภาคพื้นทวีป ความจริงที่ว่าการวางแผนการทะเลาะวิวาทไม่ได้ถูกเปิดเผยต่อสาธารณะมานานกว่าทศวรรษ

คอฟแมนเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งปอดเมื่อวันที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2527 ขณะอายุได้ 35 ปี[7] เนื่องจากการเล่นตลกและอุบายที่ซับซ้อนเป็นองค์ประกอบหลักในอาชีพการงานของเขา จึงมีข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วว่าคอฟแมนแกล้งทำเป็นว่าการตายของตัวเองเป็นการหลอกลวงครั้งใหญ่[6][8] เขายังคงได้รับความเคารพจากความหลากหลายของตัวละคร วิธีการแสดงตลกที่ต่อต้านโดยสัญชาตญาณที่ไม่เหมือนใคร และความเต็มใจที่จะกระตุ้นปฏิกิริยาเชิงลบและสับสนจากผู้ชม[6][9]

ในปี 2023 คอฟแมนได้รับการเสนอชื่อให้เข้าสู่หอเกียรติยศของ WWE Hall of Fame ในสาขาดารารับเชิญ[10]

ผลงานแสดง

แก้

โทรทัศน์

แก้
Year Title Notes Refs.
1972 Kennedy at Night Kaufman's first appearance as Elvis
1974 The Dean Martin Comedy World 1 episode; Kaufman's national television debut [11]
1974 The Joe Franklin Show 1 episode [12]
1975–1983 Saturday Night Live 16 episodes [13][5][14]
1976 Monty Hall's Variety Hour Television film
1976–1978 The Tonight Show Starring Johnny Carson 6 episodes [15]
1976 Van Dyke and Company 10 episodes [16]
1977–1978 The Mike Douglas Show 2 episodes [5]
1977–1979 Dinah! 3 episodes
1978–1981 The Midnight Special 3 episodes
1977 Stick Around Television film
1977 The Hollywood Squares 1 episode
1977 The Redd Foxx Comedy Hour 1 episode [17]
1977 On Location: Second Annual HBO Young Comedians Show
1978 Variety '77: The Year in Entertainment
1978 Bananaz
1978–1983 Taxi 114 episodes [5]
1978 The Dating Game As contestant "Baji Kimran"
1978 Dick Clark's Live Wednesday
1979 Cher...And Other Fantasies
1979 The Lisa Hartman Show [18]
1979 The Tomorrow Show
1979–1982 Good Morning America 3 episodes
1979 Andy's Funhouse ABC special
1979 Macy's Thanksgiving Day Parade
1979 A Johnny Cash Christmas Television special [19]
1979–1981 The Merv Griffin Show 3 episodes [20]
1980 Andy Kaufman at Carnegie Hall Documentary [5]
1980 Uncle Andy's Funhouse (Buckshot segment) [21]
1980–1983 The David Letterman Show 12 episodes
1981 Fridays 3 episodes [22][23][24]
1981 Barbara Mandrell and the Mandrell Sisters
1981 The Slycraft Hour New York City cable access show with Bob Pagani
1981 An Evening at the Improv Host
1982 1981: The Year in Television [25]
1982 The John Davidson Show 1 episode
1982 Hour Magazine 1 episode [26]
1982 The Fantastic Miss Piggy Show Tony Clifton; television special
1982 Catch a Rising Star's 10th Anniversary Television special
1983 The Andy Kaufman Show PBS Soundstage
1983 Superstars of Comedy Salute the Improv Television film
1983 CWA Wrestling 8 episodes
1983 Rodney Dangerfield: I Can't Take It No More Television special
1984 The Top Television film; Kaufman's final television appearance

ภาพยนตร์

แก้
Date Title Role Notes Refs.
1976 God Told Me To Police Officer [27]
1980 In God We Tru$t Armageddon T. Thunderbird [5]
1981 Heartbeeps ValCom-17485 [5]
1983 My Breakfast with Blassie Himself Final film role
1986 Elayne Boosler: Party of One Himself Archived voice [28]
1989 I'm from Hollywood Himself Wrestling documentary
1999 Man on the Moon Voice Archived singing
2017 Jim & Andy: The Great Beyond Himself Archived footage and singing
2020 Kaufmania Himself Archived footage, documentary with Fred Willard

สื่อนอกบ้าน

แก้
Year Title Studio Formats
1979 The Andy Kaufman Special (original TV title: Andy's Funhouse) Starz/Anchor Bay VHS (1998)[29]
1979 The Real Andy Kaufman Eclectic/Universal Music DVD (2001)[30] / streaming
1980 Andy Kaufman Plays Carnegie Hall Showtime/Paramount VHS (2000)[31]
1981 The Midnight Special SMV VHS (1999) / DVD (2000)[ต้องการอ้างอิง]
1983 Soundstage: The Andy Kaufman Show Vestron Video/Rhino Theatrical VHS (1993, 2000) / DVD (2000)[ต้องการอ้างอิง]
1989 I'm from Hollywood Rhino Theatrical VHS (1992, 1998, 1999) / DVD (2000, 2007, 2009)
1999 Tank You Vedy Much! Inspired Corporation VHS[32]
1999 Biography A&E Home Video VHS (2001) / DVD (1999)
2008 The Death of Andy Kaufman Wild Eye Releasing DVD (2011)[33] / streaming (2016)[34]
2010 World Inter-Gender Wrestling Champion: His Greatest Matches Shout! Factory DVD/streaming[35]
2020 Grandma Makes Andy Breakfast AndyKaufman.com DVD/download[36]
2020 Foreign Man AndyKaufman.com DVD/download[37]

ผลงานเพลง

แก้
Year Title Studio Formats
2013 Andy and His Grandmother Drag City CD/LP/download[ต้องการอ้างอิง]
2020 Conversations with Dad and Grandma AndyKaufman.com CD/download[38]
2020 Speakers' Corner AndyKaufman.com CD/download[39]

บรรณานุกรม

แก้

Three books of Kaufman's writings have been posthumously published:

  • Kaufman, Andy (1999). The Huey Williams Story. Zilch Publishing. ISBN 9781930410008., a novel
  • Kaufman, Andy (2000). God...and Other Plays. Zilch Publishing. ISBN 1930410018., the script for a one-man play Kaufman did in college
  • Kaufman, Andy (2000). Poetry and Stories. Zilch Publishing. ISBN 1930410034., a collection of his adolescent writings

อ้างอิง

แก้
  1. ↑ "I-L". NLS.
  2. ↑ "Certificate of Death, State of California: Andrew G. Kaufman". Country of Los Angeles Resigtrar-Recorder/County Clerk via TheSmokingGun.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 7, 2010. สืบค้นเมื่อ February 10, 2010.
  3. ↑ Givens, Ron (December 23, 1999). "Andy Kaufman recalled as bizarre, gifted". New York Daily News; Reading Eagle. สืบค้นเมื่อ August 6, 2016.
  4. ↑ Brennan, Sandra (2008). "Full Biography". Movies & TV Dept. The New York Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ June 10, 2008. สืบค้นเมื่อ April 9, 2012. I am not a comic, I have never told a joke. ... The comedian's promise is that he will go out there and make you laugh with him. ... My only promise is that I will try to entertain you as best I can. ... They say, 'Oh wow, Andy Kaufman, he's a really funny guy.'
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 5.3 5.4 5.5 5.6 Prial, Frank J. (May 18, 1984). "Andy Kaufman, A Comedian Known For Unorthodox Skits". The New York Times. สืบค้นเมื่อ July 17, 2016.
  6. ↑ 6.0 6.1 6.2 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ beloved
  7. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ clifton
  8. ↑ "Tip-off". Lakeland Ledger. March 30, 1995. สืบค้นเมื่อ August 27, 2016.
  9. ↑ Handler, David (June 9, 1984). "Kaufman Blazed New Trails". Ocala Star-Banner. สืบค้นเมื่อ August 27, 2016.
  10. ↑ Otterson, Joe (2023-03-20). "Andy Kaufman to Be Inducted Into WWE Hall of Fame". Variety (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2023-03-20.
  11. ↑ Holsopple, Barbara (June 6, 1974). "It's Shocking How Many People Can Not Do Comedy". The Pittsburgh Press. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  12. ↑ Brownfield, Paul (January 19, 2002). "With Strings Attached: A guitar belonging to the late Andy Kaufman is up for auction on EBay, put up by a former New York talk-show host". Los Angeles Times. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  13. ↑ Hill, Doug (March 2, 1986). "First "Saturday Night Live" was a wacky close call". Sunday Star-News. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  14. ↑ Kornbluth, Josh (May 22, 1984). "Andy Kaufman, 1949–1984". The Boston Phoenix. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  15. ↑ "Tonight on Television". Ocala Star-Banner. March 3, 1977. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  16. ↑ "Van Dyke & Company: The Complete Series". Amazon. สืบค้นเมื่อ July 14, 2016.
  17. ↑ "T.V. Scout". The Sumter Daily Item. November 3, 1977. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  18. ↑ Harrison, Bernie (June 30, 1979). "Saturday's Highlights". The Spokesman Review. สืบค้นเมื่อ July 13, 2016.
  19. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ johnny
  20. ↑ Battaglio, Stephen (November 11, 2014). "The Biz: Revisiting The Merv Griffin Show". TV Guide. สืบค้นเมื่อ July 10, 2016.
  21. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ uncleandy
  22. ↑ "TV show continues make-believe dispute". Associated Press/Gadsden Times. February 28, 1981. สืบค้นเมื่อ July 12, 2016.
  23. ↑ "Simon, Garfunkel reunite Saturday". Wire Service Reports/Eugene Register-Guard. September 18, 1981. สืบค้นเมื่อ July 12, 2016.
  24. ↑ McLeod, Kembrew (May 11, 2012). "Atomic Andy Kaufman: The Comedian That Loved to Bomb". Little Village. สืบค้นเมื่อ July 12, 2016.
  25. ↑ "TV GUIDE SPECIAL, THE 3RD ANNUAL: 1981 – THE YEAR IN TELEVISION (TV)". The Paley Center For Media. สืบค้นเมื่อ July 27, 2016.
  26. ↑ "TV listings". St. Petersburg Times. May 11, 1982. สืบค้นเมื่อ July 12, 2016.
  27. ↑ Pouncey, T.E. (June 22, 2008). "Conversations with GoD: Larry Cohen". Geeks of Doom. สืบค้นเมื่อ July 11, 2016.[ลิงก์เสีย]
  28. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ boosler
  29. ↑ "The Andy Kaufman Special – VHS – KSW Production – 1998". eBay.com. July 19, 2020. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  30. ↑ "Real Andy Kaufman". IMUSIC. November 16, 2004. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  31. ↑ "Andy Kaufman Plays Carnegie Hall VHS Stand Up Comedy Paramount". eBay.com. February 12, 2021. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.[ลิงก์เสีย]
  32. ↑ "Andy Kaufman – Tank You Vedy Much (VHS, 1999, NEW)". eBay.com. September 24, 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-03-30. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  33. ↑ "Kaufman, Andy – The Death Of Andy Kaufman". DVD Talk. July 26, 2011. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  34. ↑ "The Death Of Andy Kaufman". Rotten Tomatoes. December 1, 2016. สืบค้นเมื่อ February 28, 2021.
  35. ↑ "Andy Kaufman World Inter-Gender Wrestling Champion: His Greatest Matches". Letterboxd. 2010. สืบค้นเมื่อ February 20, 2021.
  36. ↑ "Andy Kaufman™ – Grandma Makes Andy Breakfast (download)". AndyKaufman.com. 2020. สืบค้นเมื่อ February 28, 2021.
  37. ↑ "Andy Kaufman™ – Foreign Man (download)". AndyKaufman.com. 2020. สืบค้นเมื่อ February 28, 2021.
  38. ↑ "Andy Kaufman™ – Conversations with Dad and Grandma (download)". AndyKaufman.com. 2020. สืบค้นเมื่อ February 28, 2021.
  39. ↑ "Andy Kaufman™ – Speakers' Corner (download)". AndyKaufman.com. 2020. สืบค้นเมื่อ February 28, 2021.

อ่านเพิ่มเติม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=แอนดี_คอฟแมน&oldid=11625440"