ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อัล ปาชิโน"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
Stelios (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
Stelios (คุย | ส่วนร่วม)
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ป้ายระบุ: แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่
บรรทัด 16:
}}
 
'''อัลเฟรโด เจมส์ ปาชิโน''' ({{Lang-en|Alfredo James Pacino}}; เกิดพฤหัสบดีที่ 25 เมษายน ค.ศ. 1940) เป็น[[นักแสดง]]​และ[[ผู้กำกับภาพยนตร์]]​[[ชาวอเมริกัน]]​ มีผลงานการแสดงภาพยนตร์, [[ละครเวที]]​และ[[ละครโทรทัศน์]]​อย่างต่อเนื่องยาวนานกว่า 50 ปี โดย อัล ปาชิโน จัดเป็นหนึ่งในนักแสดงชายที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดใน[[ฮอลลีวูด]] และติดอันดับ 1 ใน 10 นักแสดงที่ได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิง[[รางวัลออสการ์]]​มากที่สุด โดยอัล ปาชิโน เขาเป็นหนึ่งในนักแสดงเพียง 24 คนที่สามารถคว้า "Triple Crown of Acting" คือการได้รับ 3 รางวัลที่ถือว่าใหญ่ที่สุดจากทั้งจากวงการภาพยนตร์ ([[รางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม]]​), วงการละครโทรทัศน์ ([[รางวัลไพรม์ไทม์เอมมี]]​)​ และวงการ [[ละครเวที]]​ ([[รางวัลโทนี]]​)​ นอกจากนี้เขายังได้รับ[[รางวัลลูกโลกทองคำ]], [[รางวัลแบฟตา]]และ[[รางวัลสมาคมนักแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์|รางวัลสมาคมนักแสดงภาพยนตร์และโทรทัศน์ (แซกอวอร์ด)​]]​ รวมถึงได้รับรางวัลเกียรติยศอย่าง[[พีเพิลส์ชอยซ์อะวอดส์]]​ในฐานะนักแสดงที่เป็นที่นิยมสูงสุด, [[รางวัลสิงโตทองคำ]]​ประเภทเชิดชูเกียรติ, รางวัลผู้ประสบความสำเร็จสูงสุดจาก[[สถาบันภาพยนตร์อเมริกัน]]​และเหรียญศิลปะแห่งชาติจาก[[รัฐสภาสหรัฐ]]​
 
อัล ปาชิโน เคยเป็นนักเรียนในโรงเรียนสอนการแสดง Actors Studio โดยเป็นลูกศิษย์ของ[[ลี สตราสเบิร์ก]]​ และเริ่มต้นการแสดงจากการแสดงละครเวทีจนเริ่มมีชื่อเสียงจากนั้นได้แสดงภาพยนตร์เป็นครั้งแรกในบทบาทตัวประกอบในเรื่อง Me, Natalie (1969) ก่อนจะได้รับบทนักแสดงนำเป็นครั้งแรกในภาพยนตร์เรื่อง The Panic in Needle Park (1971) ซึ่งเขาต้องรับบทป็นคนติดเฮโรอีน ต่อมาเขาตัดสินใจรับบทเป็น ไมเคิล คอร์เลโอเน ในภาพยนตร์ที่กำกับโดย[[ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปลา]]เรื่อง[[เดอะ ก็อดฟาเธอร์]] และจากบทบาทดังกล่าวทำให้เขาโด่งดังและประสบความสำเร็จอย่างมากโดยเขาได้รับการเสนอชื่อให้เข้าชิงรางวัลออสการ์และรางวัลลูกโลกทองคำเป็นครั้งแรก ต่อมาเขากลับมารับบทเดิมอีกครั้งใน[[เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 2]] และ เดอะ ก็อดฟาเธอร์ ภาค 3 จนมาประสบความสำเร็จทางการแสดงสูงสุดจากการแสดงเรื่อง Scent of A Woman -​ ผู้ชายหัวใจไม่ปอกเปลือก ที่ทำให้เขาได้รับรางวัลใหญ่ 2 รางวัลในปีเดียวกัน ได้แก่รางวัลออสการ์ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม และรางวัลลูกโลกทองคำ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม