ผลต่างระหว่างรุ่นของ "จักรพรรดิโกไดโงะ"

ใน [[สงครามปีเก็งโก]] ปี ค.ศ. 1331, แผนของจักรพรรดิโกไดโงะถูกค้นพบอีกครั้ง, ครั้งนี้โดยการทรยศโดยที่ปรึกษาคนสนิทของพระองค์ โยชิดะ ซาดาฟูซะ. พระองค์รีบซ่อน [[ไตรราชกกุธภัณฑ์]] ในปราสาทอันเงียบสงบใน คาซางิยามะ (ตำบลคาซางิ, อำเภอโซรากุ, [[จังหวัดเกียวโต]] ในปัจจุบัน) และยกกองทัพ, แต่ปราสาทก็ตกเป็นของกองทัพ [[รัฐบาลโชกุนคามากูระ|รัฐบาลโชกุน]] ในปีถัดมา, และพวกเขาก็สถาปนา [[จักรพรรดิโคงง]] ขึ้นครองราชบัลลังก์, เนรเทศ โกไดโงะ ไปยัง จังหวัดโอกิ ([[หมู่เกาะโอกิ]] [[จังหวัดชิมาเนะ]] ในทุกวันนี้),<ref name=Sansom2>{{Cite book |last=Sansom |first=George |title=A History of Japan, 1334–1615 |url=https://archive.org/details/historyofjapan00sans |url-access=registration |publisher=Stanford University Press |year=1961 |isbn=0804705259 |pages=[https://archive.org/details/historyofjapan00sans/page/7 7]–11}}</ref> ที่เดียวกับที่ [[จักรพรรดิโกะ-โทบะ]] ถูกเนรเทศหลังจาก [[สงครามปีโจคิว]] ปี ค.ศ. 1221.

 

 

ปี [[พ.ศ. 1877]] จักรพรรดิโกะ-ไดโงะเสด็จนิวัติกลับไปยัง [[นครหลวงเฮอัง]] และปลดจักรพรรดิโคงงลงจากราชบัลลังก์พร้อมกับรวมพระราชอำนาจทั้งหมดไว้ที่พระองค์อันเป็นจุดกำเนิด [[ยุคฟื้นฟูสมัยเก็งมู]] ทำให้อะชิกะงะ ทะกะอุจิซึ่งสามารถปราบปรามศัตรูทางการเมืองรวมถึงนิตตะ โยะชิซะดะและสถาปนาตนเองเป็นปฐมโชกุนแห่งอะชิกะงะไม่พอใจยกกองทัพบุกเข้านครหลวงเฮอังเมื่อปี [[พ.ศ. 1879]] พร้อมกับสถาปนาพระอนุชาของอดีตจักรพรรดิโคงงขึ้นเป็น [[จักรพรรดิโคเมียว]] ทางฝั่งจักรพรรดิโกะ-ไดโงะและพระราชวงศ์ได้เสด็จลี้ภัยลงไปยังเมือง [[โยะชิโนะ]] ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ของ [[นครหลวงเฮอัง]] พร้อมกับตั้งราชสำนักขึ้นที่นี่เมื่อ [[เดือนมกราคม]] [[พ.ศ. 1880]] ทำให้เกิด [[ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้]] ขึ้นมา