ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โลกิยานุวัติ"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
บรรทัด 8:
การปฏิรูปสถาบันคริสต์ศาสนาสมัยปลาย[[ยุคกลาง]] เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในทวีปยุโรปเช่น [[อังกฤษ]] [[ประเทศเยอรมัน|เยอรมัน]] หรือ [[ประเทศสวีเดน|สวีเดน]] เริ่มมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 10 จนถึง [[การปฏิรูปศาสนาของนิกายโปรเตสแตนต์]] เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 16 การเปลี่ยนแปลงแบบนี้หมายถึงการที่มหาวิหารแยกตัวออกมาจากลัทธิสำนักสงฆ์ เช่น [[ลัทธิเบ็นนาดิคติน]] หรือ [[ลัทธิออกัสติเนียน]] มาขึ้นกับการปฏิบัติตามกฎหมายของศาสนจักร ([[:en:Canon law|Canon law]]) โดยทั่วไปเท่านั้น ฉะนั้นสังฆบุคลากรของมหาวิหารประเภทหลังจึงเรียกกันว่า “แคนนอน” (Canon) สถาบันศาสนาแบบนี้จึงรู้จักกันว่า สถาบันแบบ “เซ็คคิวลาร์” ([[:en: Secular|secular]])
==การปฏิรูปสถาบันคริสต์ศาสนาในประเทศ
เมื่อมีการก่อตั้ง[[จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์]]เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 10 และ 11 ระบบศักดินา ([[:en:Feudalism|Feudalism]]) ทำให้
การแต่งตั้งตำแหน่งต่างๆโดยสถาบันคริสต์ศาสนา เหล่านี้ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างกัน จนในที่สุดพระจักรพรรดิเองก็ไม่สามารถควบคุมสถาบันศาสนาได้ สถาบันทางศาสนาเองก็เริ่มมีอำนาจในการปกครองแคว้นเหล่านี้มากขึ้นจนกลายเป็น “คริสต์ศาสนรัฐ” (ecclesiastical states) ระบบนี้ทำให้เกิดการคอร์รัปชันและการใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อกันภายในคริสต์ศาสนรัฐอย่างแพร่หลาย ซึ่งเป็นผลที่ทำให้ระบบการปกครองของสังฆบุคลากรของสถาบัน[[นิกายโรมันคาทอลิก|คาทอลิก]]เสื่อมลง และในที่สุดก็นำไปสู่[[การปฏิรูปศาสนาของนิกายโปรเตสแตนต์]]
บรรทัด 15:
แต่[[การปฏิรูปศาสนาของนิกายโรมันคาทอลิก|การปฏิรูปซ้อนของนิกายโรมันคาทอลิก]]ทำให้ตำแหน่งต่างๆ เหล่านี้โดยเฉพาะ Prince-Bishops กลับมารุ่งเรืองขึ้นอีกระยะหนึ่ง แต่พอเมื่อมาถึงปลาย “สงครามสามสิบปี” ([[:en:Thirty Years' War|Thirty Years' War]]) ระหว่างปีค.ศ. 1618 ถึงปีค.ศ. 1648 ระบบซึ่งผู้อยู่ภายใต้การปกครองของ “คริสต์ศาสนรัฐ” ต้องขึ้นอยู่กับ Prince-Bishopsก็เสื่อมลง
เมื่อปีค.ศ. 1797 [[จักรพรรดินโปเลียนที่ 1]] ได้รับชัยชนะต่อจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์โดยผนวกดินแดนทั้งหมดทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำไรน์ตาม “สนธิสัญญาแค็มโพฟอร์มิโอ” ([[:en:Treaty of Campo Formio|Treaty of Campo Formio]]) เมื่อจักรวรรดิโรมันเสียดินแดนให้กับจักรพรรดินโปเลียน ทางจักรวรรดิโรมันก็ต้องหาที่ดินชดเชยให้กับเจ้านายหรือขุนนางที่ไร้แผ่นดิน ที่ดินและอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นของ Prince-Bishops จึงถูกยึด หรือถูก “secularised” และแบ่งปันกันระหว่างเจ้าผู้ครองนครต่างๆใน
“คริสต์ศาสนรัฐ” เมื่อถูกยึดก็จะถูกผนวกกับดินแดนของรัฐข้างเคียง คริสต์ศาสนรัฐที่รอดมาได้จากการถูกผนวกมีเพียงสามแห่ง การปฏิรูปครั้งนี้ทำให้ระบบคริสต์ศาสนรัฐเสื่อมลงและสิ่งก่อสร้างทางศาสนาทรุดโทรมลงตามไปด้วย สำนักสงฆ์และแอบบีเป็นจำนวนมากไม่สามารถอยู่รอดได้ก็ต้องปิดกันไป
| |||