ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โอวาทปาติโมกข์"
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข ป้ายระบุ: ถูกย้อนกลับแล้ว แก้ไขจากอุปกรณ์เคลื่อนที่ แก้ไขจากเว็บสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ |
ล ย้อนการแก้ไขที่อาจเป็นการทดลอง หรือก่อกวนด้วยบอต ไม่ควรย้อน? แจ้งที่นี่ ป้ายระบุ: ย้อนด้วยมือ ถูกย้อนกลับแล้ว |
||
บรรทัด 4:
'''โอวาทปาฏิโมกข์''' เป็นหลักคำสอนสำคัญของ[[พระพุทธศาสนา]] เป็น "ปาติโมกข์" ที่พระพุทธองค์ทรงแสดงตลอดปฐมโพธิกาล คือ 20 พรรษาแรก เฉพาะครั้งแรกในวันเพ็ญเดือนมาฆะ (เดือน 3) หลังจากตรัสรู้แล้ว 9 เดือน เป็นการแสดงปาติโมกข์ที่ประกอบด้วยองค์ 4 เรียกว่า ''[[จาตุรงคสันนิบาต]]'' ซึ่งมีเพียงครั้งเดียวในพระศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์หนึ่งๆ หรือจะเรียกว่าเป็นการประกาศตั้งศาสนาก็ได้ ([[อรรถกถา]]แสดงไว้ว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดง "โอวาทปาติโมกข์" นี้ ด้วยพระองค์เอง ท่ามกลางที่ประชุมสงฆ์ตลอด 20 พรรษาแรก หลังจากนั้นทรงบัญญัติให้พระสงฆ์แสดง "อาณาปาติโมกข์" แทน) {{clear|left}}
== โอวาทปาฏิโมกข์ ==
นำ (หันทะ มะยัง โอวาทะปาติโมกขะคาถาโย ภะณามะ เส)
สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง,
เส้น 46 ⟶ 49:
เอตัง พุทธานะสาสะนัง,
ธรรม ๖ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย,
ปัจฉิมพุทโธวาทปาฐะ
นำ (หันทะ มะยัง ปัจฉิมะพุทโธวาทะปาฐัง ภะณามะ เส)
หันทะทานิ ภิกขะเว,
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอเตือน,
อามันตะยามิโว,
ท่านทั้งหลายว่า
วะยะธัมมา สังขารา,
สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา,
อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะ,
ท่านทั้งหลาย จงทำความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด,
อะยัง ตะถาคะตัสสะ
นี้เป็นพระวาจาในครั้งสุดท้าย ของพระ-
ปัจฉิมาวาจา.
ตาถาคต.
ปัญจอภิณหปัจจเวขณปาฐะ
ชะราธัมโมมหิ, (อ่านว่า ธัม-โมม-หิ)
เรามีความแก่เป็นธรรมดา,
ชะรัง อะนะตีโต (ตา)
ล่วงความแก่ไปไม่ได้,
พะยาธิธัมโมมหิ,
เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา,
พะยาธิง อะนะตีโต, (ตา)
ล่วงความเจ็บไข้ไปไม่ได้,
มะระณะธัมโมมหิ,
เรามีความตายเป็นธรรมดา,
มะระณัง อะนะตีโต (ตา),
ล่วงความตายไปไม่ได้,
สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ,
เราละเว้นเป็นต่าง ๆ คือว่า พลัดพราก
นานาภาโว วินาภาโว,
ของรัก ของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง,
กัมมัสสะโกมหิ,
เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของ ๆ ตน,
กัมมะทายาโท,
เป็นผู้รับผลของกรรม,
กัมมะโยนี,
เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด,
กัมมะพันธุ,
เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์,
กัมมะปะฏิสะระโณ,
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย,
ยัง กัมมัง กะริสสามิ,
จักทำกรรมอันใดไว้,
กัลยาณัง วา ปาปะกังวา,
ดีหรือชั่ว,
ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสานิ,
จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น,
เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง,
เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนือง ๆ
ปัจจะเวกขิตัพพัง.
อย่างนี้แล
== ความหมายของโอวาทปาฎิโมกข์ ==
|