เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
|
|
|
{{Infobox Former Country
|native_name = 조선(朝鮮)
|conventional_long_name = โคโชซ็อนโชซอน
|common_name = โคโชซ็อนโชซอน
|
|continent = moved from Category:Asia to East Asia
|
|image_map = History of Korea-108 BC.png
|image_map_caption = อาณาเขตของโชซ็อนโบราณช่วงโชซอนโบราณช่วง [[พ.ศ. 435]]
|
|capital = [[วังกอมซอง]]
|footnotes =
}}
'''อาณาจักรโชซ็อนโบราณโชซอนโบราณ''' ({{เกาหลี|고조선|ฮันจา=古朝鮮|MC2000=Gojoseon|MR=Kochosŏn}}) [[ประวัติศาสตร์เกาหลี]] นั้นมีการบันทึกค่อนข้างมากมายหลายแขนง จนเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ทุกวันนี้เหล่านักประวัติศาสตร์สมัยใหม่ว่าจะยึดถือเอาประวัติศาสตร์ใดจึงจะเหมาะสม แต่โดยทั่วไปแล้วมักยึดถือเอาจุดเริ่มต้นของอารยะธรรมที่สืบทอดต่อจากยุคดึกดำบรรพ์นั้นเริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริงในยุคสมัยโคโจซ็อนหรือโชซ็อนโบราณโจซ็อนหรือโชซอนโบราณ และล้วนกล่าวตรงกันหมดว่าเริ่มต้นขึ้นที่ปี 1790 ปีก่อนพุทธศักราช โคโจซ็อนเป็นอาณาจักรแห่งแรก ตั้งอยู่ตรงบริเวณตอนใต้ของ [[แมนจูเรีย]] และตอนเหนือของ [[คาบสมุทรเกาหลี]] อาณาจักรแห่งนี้ก่อตั้งขึ้นโดยกษัตริย์ [[ทันกุน]] เรื่องราวประวัติศาสตร์นี้บันทึกครั้งแรกในหนังสือ [[ซัมกุก ยูซา]] ที่บันทึกประวัติศาสตร์ในสมัยซัมกุก หรือ [[สามอาณาจักรแห่งเกาหลี]] ซึ่งบันทึกขึ้นในช่วง [[พุทธศตวรรษที่ 18]] ในบันทึกประวัติศาสตร์เล่มนี้กล่าวถึงการสร้างชาติของ [[เกาหลี]] ย้อนขึ้นไปถึงช่วงก่อนหน้าที่จะมาเป็นยุคสามอาณาจักรว่าแผ่นดิน [[เกาหลี]] ถูกสร้างขึ้นโดย [[ทันกุน]] นักประวัติศาสตร์ทั่วไปเชื่อว่า [[ทันกุน]] มิใช่พระนามแต่เป็นยศศักดิ์อันหมายถึง กษัตริย์ ส่วน วังกอม ต่างหากเป็นพระนามที่แท้จริง
== ทันกุนวังกอม ==
== สร้างอาณาจักร ==
ต่อมา[[พระเจ้าทันกุน]]ได้สร้างขอบขันฑ์กำแพงนครหลวงขึ้น ชื่อของเมืองแห่งนี้คือ [[วังกอมซอง]] ซึ่งต่อมาเมืองแห่งนี้ก็คือ [[เปียงยาง]] เมืองหลวงของ [[เกาหลีเหนือ]] พระเจ้าดันกุน เรียกอาณาจักรของพระองค์ว่า '''โชซ็อนโชซอน''' ซึ่งต่อมาพระองค์ได้อาศัยอยู่ที่อาซาดาล บนภูเขาแบกัก สถิตเป็นเทพอยู่บนภูเขาแห่งนั้นสืบต่อไป และในอีก 1500 ปีต่อมา พระเจ้าอู๋ แห่ง[[ราชวงศ์โจว]] ของ [[จีน]] ได้ส่งขุนนางชื่อ จี้จื่อ หรือ [[เกาหลี]]เรียกว่ากีจา ไปที่โชซ็อนโชซอน ในปี 579 ก่อนพุทธศักราช ซึ่งต่อมาจี้จื่อก็ได้กลายเป็นผู้ปกครองอาณาจักรโชซ็อนโชซอนสืบต่อไป
ในเรื่องของกษัตริย์ดันกุน นี้ไม่ปรากฏหลักฐานในบันทึกของชาว [[จีน]] แต่อย่างใด และนักประวัติศาสตร์ยุคใหม่ก็เชื่อว่า เรื่องของพระเจ้าดันกุน ผู้สร้างอาณาจักรโชซ็อนโบราณโชซอนโบราณ สืบเชื้อสายมาจากเทพเจ้าบนสวรรค์เช่นนี้ เป็นตำนานความเชื่อเรื่องเทพเจ้าตามลัทธิความเชื่อเรื่องสวรรค์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของผู้คนในยุคโบราณมากกว่า ชาวเกาหลีโบราณมีความเชื่อในตำนานเทพเจ้าว่าเทพสูงสุด คือ ยุลเรียล เป็นผู้ให้กำเนิดเทวีมาโกะ เทวีมาโกะก็ได้ให้กำเนิดเทวีอีก 2 องค์ คือ กุงวี และโชวี และทั้งสององค์ก็ได้ให้กำเนิดเทวดาหญิงชายหนึ่งคู่ เป็นต้นกำเนิดเหล่าเทวดาต่างๆ ให้กำเนิดขึ้นสืบต่อโดยอาศัยอยู่ในเขตคามสวรรค์ที่เรียกว่า มาโกซุง ต่อมานั้น ยุลเรียลได้ทรงสร้างแผ่นดินและมหาสมุทร โดยประกอบขึ้นจากธาตุทั้ง 5 คือ ดิน น้ำ ลม และอากาศ (ธาตุทั้ง 5 นี้ปรากฏอยู่บนธงชาติของเกาหลีใต้ ล้อมรอบสัญลักษณ์ ยิน หยาง อันหมายถึงสิ่งแทนสวรรค์และโลกหรือแผ่นดิน)ธาตุทั้ง 5 นี้ก็คือบ่อเกิดที่ทำให้เกิดสรรพสิ่งรวมถึงสิ่งมีชีวิตทั้งหมดขึ้นบนโลกขยายเผ่าพันธุ์สืบต่อมา
== โคโจซ็อน ==
ชื่อโคโจซ็อนนี้กำหนดขึ้นโดยนักประวัติศาสตร์รุ่นใหม่ ตามตำนานการสร้างประเทศ[[เกาหลี]]กล่าวว่า เกาหลีในยุคสมัยเริ่มแรกเรียกว่าโชซ็อนโชซอน แต่ในประวัติศาสตร์ยุคสมัยสุดท้ายก่อนที่เกาหลีจะเข้าสู่ยุคสมัยใหม่นั้นก็เรียกว่า โชซ็อนโชซอน เช่นกัน จึงต้องมีการแบ่งแยกยุคสมัยทั้งสองออกจากกัน โชซ็อนโชซอน ยุคแรกจึงต้องเรียกว่า โคโจซ็อน ซึ่งคำว่า โก แปลว่า เก่า หรือ โบราณ รวมกันจึงหมายถึง โชซ็อนโบราณโชซอนโบราณ สมัยโคโจซ็อนนี้นับตั้งแต่ปี 1790 ก่อน พุทธศักราช จนกระทั่งถึง [[พ.ศ. 435]] ในทางโบราณคดีนั้นจัดยุคสมัยโคโจซ็อนนี้อยู่ในยุคสำริด แต่ก้าวเข้าสู่ยุคเหล็กในช่วงปลายยุค จากหลักฐานที่ค้นพบเครื่องมือเครื่องใช้และถ้วยชามต่างๆ ของผู้คนในสมัยโคโจซ็อนก็บ่งบอกเช่นนั้น
ชาวโคโจซ็อนมีวัฒนธรรมของชุมชนที่ยังชีพด้วยการเพาะปลูก ในบันทึกของชาวจีนเคยมีการบันทึกและกล่าวถึงชาวโคโจซ็อนในสมัยราชวงศ์โจว และเรียกโคโจซ็อนว่าเป็นกลุ่มพวก นักรบคนเถื่อนแห่งตะวันออก ซึ่งในสมัยราชวงศ์โจว นี้มีกลุ่มชาวจีนเรียกว่าคนเถื่อนอยู่มากมายหลายกลุ่มที่อาศัยอยู่นอกเขตแดนที่ราบภาคกลางของจีน ซึ่งเป็นชนเผ่าเรร่อนอาศัยอยู่ในแถบมองโกเลียและแมนจูเรีย โคโจซ็อนที่มีเขตแดนติดต่อกับแมนจูเรีย จึงถูกเรียกรวมไปว่าเป็นพวกคนเถื่อน ถึงแม้ชาวโคโจซ็อนจะไม่ได้เป็นพวกเร่ร่อนก็ตาม
เหว่ยมั่ง ได้รับคำสั่งไปป้องกันเขตแดนทางด้านตะวันตก แต่เขากลับก่อกบฏ นำกองทัพกลับมายึดอำนาจของกษัตริย์จุน และตั้งตนขึ้นเป็นกษัตริย์เสียเอง แล้วก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ขึ้นปกครองโคโจซ็อน ชื่อ [[เหว่ยมั่งโจซอน]] หลังจากถูกยึดอำนาจ กษัตริย์จุนกับทหารจำนวนหนึ่งหลบหนีลงไปทางใต้ และได้ตั้งอาณาจักรแห่งใหม่ ขึ้นตรงบริเวณ[[เมืองอิกซาน]] ใน[[จังหวัดเจียลลา]] [[เกาหลีใต้]]ปัจจุบัน โดยเรียกอาณาจักรใหม่แห่งนี้ว่า[[อาณาจักรฮัน]]
โคโจซ็อนในสมัยเหว่ยมั่งนี้มีการขยายอาณาเขตออกไปกว้างขวางขึ้นอีก และเพื่อป้องกันการถูกโจมตีจากจีนเหว่ยมั่งได้ผูกสัมพันธ์กับชน[[เผ่าซ่งหนู]] อันเป็นเผ่าเร่รอนที่อาศัยอยู่ใน[[แมนจูเรีย]]จากนั้นก็พยายามติดต่อกับแคว้นอื่นๆ ใน[[จีน]] ราชวงศ์ของเหว่ยมั่งสืบต่อมาจนกระทั่งถึง [[พ.ศ. 434]] ในสมัยของ[[หยูฉู่]] ซึ่งเป็นรุ่นหลานขึ้นมาเป็นกษัตริย์ปกครอง ในขณะนั้นจีนอยู่ในยุคสมัยของกษัตริย์ ฮั่นหวูตี้ [[พระเจ้าฮั่นหวูตี้]]ได้นำกองทัพเข้าโจมตีโคโจซ็อน สงครามดำเนินไปอยู่จนกระทั่งอีกปีต่อมา ในที่สุดเมืองหลวงวังกอมซองก็ถูกยึดโดยกองทัพ[[ราชวงศ์ฮั่น]] [[ราชวงศ์เหว่ยมั่ง]]จึงสิ้นสุดลงเพียงเท่านั้นพร้อมกับจุดสิ้นสุดของอาณาจักรโชซ็อนโบราณโชซอนโบราณ ที่ต้องตกเป็นเมืองขึ้นครั้งแรกของ[[จีน]][[ราชวงศ์ฮั่น]] นับแต่ [[พ.ศ. 435]] [[ราชวงศ์ฮั่น]]ได้แบ่งอาณาจักรโชซ็อนโชซอนโบราณออกเป็นสี่แคว้น คือ [[อาณาจักรนังนัง|มณฑลนังนัง]] [[มณฑลชินบอน]] [[มณฑลอินดุน]] และ[[มณฑลฮย็อนโท]] แต่[[ราชวงศ์ฮั่น]]ได้ปกครองอย่างจริงจังเพียงมณฑลเดียวคือ [[อาณาจักรนังนัง|มณฑลนังนัง]]เพราะเป็นแหล่งทรัพยากรที่สำคัญ ทำให้แคว้นอื่นๆ ค่อยๆแยกตัวออกไปอย่างอิสระในที่สุด แต่ภายหลัง[[อาณาจักรนังนัง]]ก็สามารถกู้เอกราชมาได้ โดยพระเจ้าชอยรี
|
