วิกิพีเดีย

ผลต่างระหว่างรุ่นของ "การอับปางของเรืออาร์เอ็มเอส ไททานิก"

เรียกดูประวัติแบบโต้ตอบ
← การแก้ไขก่อนหน้าการแก้ไขถัดไป →
เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
เห็นภาพข้อความวิกิ
Chale yan (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 9,293 ครั้ง
Chale yan (คุย | ส่วนร่วม)
การแก้ไข 9,293 ครั้ง
บรรทัด 111:
การแจ้งรวมพลขึ้นกับชั้นของผู้โดยสารเป็นอย่างมาก บริกรชั้นเฟิร์สต์คลาสรับผิดชอบเพียงสองสามห้องเท่านั้น ขณะที่ผู้รับผิดชอบผู้โดยสารชั้นสองและชั้นสามนั้นต้องจัดการคนจำนวนมาก บริกรชั้นเฟิร์สต์คลาสได้เข้าช่วยจัดเก็บกระเป๋าเดินทางและนำขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือด้วย แต่บริกรชั้นสองและสามส่วนใหญ่ทำได้เพียงเปิดประตูและบอกผู้โดยสารให้สวมเสื้อชูชีพและขึ้นไปด้านบน ในชั้นสามผู้โดยสารส่วนใหญ่จะถูกทิ้งไว้ทันทีเนื่องด้วยมีผู้คนจำนวนมากที่ต้องจัดการ หลังจากได้รับแจ้งถึงความจำเป็นที่จะต้องขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ{{sfn|Bartlett|2011|p=121}} ผู้โดยสารและลูกเรือจำนวนมากลังเลที่จะปฏิบัติตาม ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเกิดปัญหาขึ้น หรือขออยู่ในเรือที่อบอุ่นดีกว่าออกไปเผชิญอากาศที่หนาวเหน็บยามค่ำคืน เหล่าผู้โดยสารไม่ได้รับแจ้งเลยว่าเรือกำลังจม แต่มีไม่กี่คนที่สังเกตเห็นว่าเรือเอียง{{sfn|Barczewski|2006|p=20}}
 
ราว 00:15 น. บริกรสั่งให้ผู้โดยสารสวมเสื้อชูชีพ{{sfn|Bartlett|2011|p=126}} ซึ่งผู้โดยสารจำนวนมากมองว่าเป็นเรื่องตลก{{sfn|Barczewski|2006|p=20}} ผู้โดยสารบางกลุ่มได้ร่วมเล่น[[ฟุตบอล]]โดยใช้ชิ้นน้ำแข็งที่ตอนนี้ตกเกลื่อนไปทั่วส่วนหน้าของดาดฟ้าเรือต่างลูกฟุตบอล{{sfn|Bartlett|2011|p=116}} บนดาดฟ้าเรือขณะที่ลูกเรือเริ่มเตรียมเรือชูชีพ เสียงไอน้ำแรงดันสูงที่ระบายออกจากหม้อไอน้ำและปล่อยออกมาทางปล่องเรือด้านบนดังเป็นอย่างมา จนยากที่จะได้ยินเสียงอะไรอื่นอีก ลอว์เรนซ์ บีส์ลีย์ (Lawrence Beesley) บรรยายเสียงนี้ไว้ว่า "เสียงที่ดังกึกก้องและเสียงอึกทึกที่ทำให้การสนทนาเป็นเรื่องยาก ให้จินตนาการว่าหัวรถจักร 20 หัวปล่อยไอน้ำในคีย์เสียงต่ำ นั่นแหละคือเสียงที่ไม่พึงประสงค์ที่เราประสบในขณะที่เราปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าเรือ"{{sfn|Beesley|1960|pp=32–33}} เสียงนั้นดังมากจนลูกเรือต้องใช้สัญญาณมือเพื่อสื่อสาร{{sfn|Bartlett|2011|p=124}}
<!--Around 00:15, the stewards began ordering the passengers to put on their lifebelts,{{sfn|Bartlett|2011|p=126}} though again, many passengers took the order as a joke.{{sfn|Barczewski|2006|p=20}} Some set about playing an impromptu game of [[association football]] with the ice chunks that were now strewn across the foredeck.{{sfn|Bartlett|2011|p=116}} On the boat deck, as the crew began preparing the lifeboats, it was difficult to hear anything over the noise of high-pressure steam being vented from the boilers and escaping via the valves on the funnels above. [[Lawrence Beesley]] described the sound as "a harsh, deafening boom that made conversation difficult; if one imagines 20&nbsp;locomotives blowing off steam in a low key it would give some idea of the unpleasant sound that met us as we climbed out on the top deck."{{sfn|Beesley|1960|pp=32–33}} The noise was so loud that the crew had to use hand signals to communicate.{{sfn|Bartlett|2011|p=124}}
 
<!--''Titanic'' had a total of 20&nbsp;lifeboats, comprising 16&nbsp;wooden boats on [[davit]]s, eight on either side of the ship, and four collapsible boats with wooden bottoms and canvas sides.{{sfn|Barczewski|2006|p=20}} The collapsibles were stored upside down with the sides folded in, and would have to be erected and moved to the davits for launching.{{sfn|Lord|1987|p=90}} Two were stored under the wooden boats and the other two were lashed atop the officers' quarters.{{sfn|Barczewski|2006|p=21}} The position of the latter would make them extremely difficult to launch, as they weighed several tons each and had to be manhandled down to the boat deck.{{sfn|Bartlett|2011|p=123}} On average, the lifeboats could take up to 68&nbsp;people each, and collectively they could accommodate 1,178&nbsp;– barely half the number of people on board and a third of the number the ship was licensed to carry. The shortage of lifeboats was not because of a lack of space nor because of cost. ''Titanic'' had been designed to accommodate up to 68&nbsp;lifeboats{{sfn|Hutchings|de Kerbrech|2011|p=112}}&nbsp;– enough for everyone on board&nbsp;– and the price of an extra 32&nbsp;lifeboats would only have been some {{US$|16,000|1912|round=-3}},{{Inflation-fn|US}} a tiny fraction of the $7.5&nbsp;million that the company had spent on ''Titanic''.
 
In an emergency, lifeboats at the time were intended to be used to transfer passengers off the distressed ship and onto a nearby vessel.{{sfn|Hutchings|de Kerbrech|2011|p=116}}{{efn|An incident confirmed this philosophy while ''Titanic'' was under construction: the White Star liner ''Republic'' was involved in a collision and sank. Even though she did not have enough lifeboats for all passengers, they were all saved because the ship was able to stay afloat long enough for them to be ferried to ships coming to assist.{{sfn|Chirnside|2004|p=29}}}} It was therefore commonplace for liners to have far fewer lifeboats than needed to accommodate all their passengers and crew, and of the 39&nbsp;British liners of the time of over {{convert|10000|LT|t}}, 33 had too few lifeboat places to accommodate everyone on board.{{sfn|Bartlett|2011|p=30}} The White Star Line desired the ship to have a wide promenade deck with uninterrupted views of the sea, which would have been obstructed by a continuous row of lifeboats.{{sfn|Marshall|1912|p=141}}
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/wiki/การอับปางของเรืออาร์เอ็มเอส_ไททานิก"