ผลต่างระหว่างรุ่นของ "โลภะ"

* [[ทิฏฐิ]] เป็นธรรมชาติที่เห็นผิด

* [[มานะ]] เป็นความอวดดื้อถือตัว<ref>พระปราโมทย์ ปาโมชฺโช. '''วิมุตฺติมรรค.''' (กรุงเทพฯ : ธรรมดา, 2549), หน้า 24</ref>

ความโลภ กับ ความเป็นไป มักสัมพันธ์กันเสมอ การไม่รู้ถึงความจริงระยะไกลคือสิ่งที่สร้างสภาพแวดล้อมให้ตนเองนั้นตกอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้นเสมอ หากคนช่างสังเกต เห็นคนในชุมชนเมือง กับ คนที่อยู่ตามชนบท

มีความแตกต่างกันทางด้านจิตใจ และ ความรู้ในเนื้อหาตามตำรา และอีกหลาย ๆ อย่างทางพฤติกรรมที่จะดูออกซึ่งกันและกันได้เป็นส่วนมาก สัตว์ที่ตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่จำเป็นต้องใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงสิ่งเดียว

นั้นแตกต่างจากมนุษย์ ตั้งแต่การหากิน ซึ่งสัตว์อื่นที่อยู่ตามธรรมชาติ ไม่ได้หากินด้วย สถานที่เดิมตลอดเวลา ถึงจะเป็นสถานที่เดิม ก็ไม่ใช่ตำแหน่งเดิม วิธีเดิม สถานการณ์เดิม ซึ่งสิ่งที่ดูเหมือนว่าไม่มากมายนี้ เมื่อนำมาเทียบกับมนุษย์ กำหนดระยะเวลาเพียงไม่กี่ปี ก็จะมีความแตกต่างกันมาก นั่นทำให้สัตว์เหล่านั้นไม่มีทัศนคติทางด้านความจำเป็นในสิ่งใดสิ่งเดียวเกิดขึ้นในความคิดของมัน เมื่อการดำรงชีวิตของมันเป็นส่วนในการไม่ให้เกิดความโลภของมันเองโดยไม่รู้ตัว สถานการณ์ทางธรรมชาติที่จะก่อให้เกิดขึ้นจึงเกิดขึ้นได้น้อย ทั้งนี้ หัวใจสำคัญนั้นไม่จำเป็นว่าเรื่องการอยู่ที่ใดที่เดียว หรือ สภาพแวดล้อมนั้นจะเป็นตัวกำหนดเพียงอย่างเดียว

ธรรมชาติ ให้สติปัญญาของสัตว์ที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารนี้ไว้มากกว่าสัตว์อื่น ไม่ใช่หรือ..

 

== อ้างอิง ==