ผลต่างระหว่างรุ่นของ "รายชื่อตัวละครในอินุยาฉะ เทพอสูรจิ้งจอกเงิน"

: ปีศาจจิ้งจอก( 狐 "Kitsune", สุนัขจิ้งจอก )ที่ยังอยู่ในวัยเด็ก ด้วยพ่อของเขาถูกพี่น้องอสูรสายฟ้าไรจู( ฮิเท็น และ มันเท็น )ฆ่าตาย ทีแรกชิปโปต้องการมาขโมยเศษลูกแก้วสี่วิญญาณจากคาโกเมะเพื่อไปแก้แค้นให้พ่อ แต่ก็ได้อินุยาฉะมาช่วยแก้แค้นให้ ชิปโปจึงถืออินุยาฉะเป็นผู้มีพระคุณและร่วมเดินทางมากับพวกอินุยาฉะ แต่ดูเหมือนจะสนิทกับคาโกเมะมากกว่าเพราะชิปโปถูกอินุยาฉะแกล้งอยู่เป็นประจำ ปีศาจจิ้งจอกนั้นมีวิชาประจำเผ่า กลมายาจิ้งจอกที่เป็นทักษะสร้างมายาลวงตาจำแลงทำให้เป้าหมายเห็นรับภาพแล้วรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในขณะหนึ่ง ชิปโปมักใช้วิชานี้แปลงร่างเลียนแบบต่าง ๆ นา ๆ หรือใช้ร่วมประกอบกับอุปกรณ์ที่ไว้ใช้ป้องกันตัวเอาชีวิตรอดและไว้ใช้ลวงหลอกผู้คน ซึ่งหนึ่งในเหยื่อไม่ไกลที่ติดกับบ่อยที่สุดมักคืออินุยาฉะ และอีกท่าโจมตีประจำเผ่าเรียกว่าไฟจิ้งจอกเป็นทักษะหากินสุดเบสิคของเผ่าจิ้งจอกปีศาจ แต่ส่วนมากประโยชน์ของท่าไม้ตายเหล่านี้ของชิปโปมีไว้เพียงลวงความสนใจของศัตรู แม้พลังปีศาจของเขาที่ยังเล็กจะดูไม่ค่อยมีดีเก่งกาจอะไรนักหากวิชาจิ้งจอกของชิปโปก็ได้ใช้เป็นตัวช่วยในเวลาคับขันได้หลายครั้ง จิ้งจอกน้อยชิปโปชอบวาดภาพระบายสีมีความเจ้าชู้เล็ก ๆ ถึงจะยังเป็นเด็กแต่บางครั้งก็กล้าหาญไม่เบา

: น้องสาวของคิเคียวรับหน้าที่เป็นมิโกะผู้ดูแลหมู่บ้านต่อจากพี่สาว หลังจากคิเคียวตายและอินุยาฉะถูกผนึกอยู่ที่ต้นไม้เวลาล่วงผ่านไปถึง50ปี คาเอเดะก็ได้แก่ชราลง หลังจากคาโกเมะมาที่ยุคสงครามคาเอเดะเป็นผู้คอยให้คำแนะนำต่างๆต่าง ๆ แก่พวกอินุยาฉะเสมอ ตอนที่คิเคียวตายในตอนแรกคาเอเดะ อายุ 10 ปี และเมื่อคาโกเมะมาที่ยุคสงครามเท่ากับ 60ปี ระยะเวลาตามหารวบรวมเศษลูกแก้ว 1 ปี เป็น 61 และ+3 ปี คาเอเดะอายุ 64 ปีในตอนสุดท้ายของอินุยาฉะภาคปัจฉิมบท คุณยายคาเอเดะเป็นผู้ที่ลงมนต์สวมสร้อย"ประคำสะกดวิญญาณ"( 言魂の念珠 "โคโตะดามะโนะเน็นจุ" ) สยบความห้าวจัดหลังได้หลุดออกจากผนึกของอินุยาฉะในตอนเริ่มแรกของเรื่อง

: เดิมเธอเป็นเด็กหญิงชาวบ้านธรรมดาแต่ต้องมาเห็นพ่อแม่ถูกโจรป่าฆ่าตายไปต่อหน้าต่อตาจึงช็อคจนพูดไม่ได้ จนวันหนึ่งโชคชะตานำพาให้รินไปพบ ''เส็ตโชมารู'' ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาจากการปะทะกับพลังของดาบเขี้ยวอสูร เธอยื่นมือเข้าไปช่วยดูแลจุนเจือเอาใจใส่เขา แม้แรกเจอรินได้รับการขู่ขวัญอย่างน่าหวาดกลัวจากเส็ตโชมารูแต่ท่าทางน่ากลัวนั้นหาได้มีผลกับรินไม่จนเมื่อเส็ตโชมารูหันมาสนใจถามไถ่บาดแผลที่เธอได้มาอย่างสงสัย รินได้ส่งรอยยิ้มบริสุทธิ์ของความดีใจให้กับเขา แต่ต่อมาเมื่อรินกลับหมู่บ้านเธอโชคร้ายถูกสมุนเผ่าหมาป่าปีศาจของโคงะฆ่าตาย จากนั้นโลกของรินก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเมื่อรินได้เส็ตโชมารูใช้ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้นช่วยชุบดึงชีวิตกลับมาจากความตาย เธอจึงได้คอยติดตามไปกับเส็ตโชมารูและกลับมาพูดได้ดังเดิม รินได้รับการดูแลที่ให้อิสระในการเลือกใช้ชีวิตในแบบของเธอที่เป็นตัวเธอเองอยู่ภายในสายตาการรับรู้ของเส็ตโชมารู และเป็นศัตรูที่เจ้าเล่ห์หัวไวเช่นนาราคุที่จับทางถูกได้เป็นรายแรกรินถูกมุ่งนำมาเป็นแผนเผื่อทางรอดไว้ทางหนึ่งที่เลิศล้ำดียิ่ง ในการที่เส็ตโชมารูหันมาออกตามล่านาราคุอย่างจริงจังในเส้นทางทำให้รินได้พบปะรู้จักกับพวกอินุยาฉะคาโกเมะ ด้วยจิตใจที่สดใสซื่อตรงและกล้าหาญรินมีอย่างหนึ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอมักทำเป็นกิจวัตร รินมัก "เก็บดอกไม้ไปให้ท่านเส็ตโชมารู" เป็นเรื่องปกติอย่างสม่ำเสมอ ตอนที่จาเก็นไม่สบายรินที่เป็นเพียงเด็กชาวมนุษย์กลับตั้งใจเด็ดเดี่ยวไปหายารักษามาให้ เธอเป็นห่วงโคฮาคุเพื่อนวัยใกล้เคียงกันที่เคยเกือบฆ่าเธอว่าจะโดนเส็ตโชมารูฆ่าการแสดงออกเล็ก ๆ ของรินเป็นที่รับรู้ของเส็ตโชมารูตลอดเวลา ความอบอุ่นมีเมตตากับทุกอย่างที่เป็นตัวตนของรินมีผลต่อการเปลี่ยนในทางที่ดีของเส็ตโชมารูแม้เขาจะทำอ้างไม่สนใจแต่เธอได้รับการใส่ใจมองหาให้รินหลบไปอยู่ในที่ปลอดภัยเวลาที่เส็ตโชมารูรู้ว่าต้องออกไปต่อสู้ที่อันตรายโดยรินจะมีอะอุนคอยรั้งอยู่ดูแล หากเป็นเรื่องรินเส็ตโชมารูจะมีการตอบสนองไวมากเขาไม่ใช้พิษเมื่อมีรินอยู่ใกล้และเขาพยายามไม่ฆ่าใครต่อหน้าเธอยกเว้นจำเป็น ทว่าในการฝึกจันทร์เสี้ยวปรภพให้สำเร็จท่านแม่ของเส็ตโชมารูได้ฉวยใช้สาวน้อยคนนี้มาเล่นงานบุตรชายในการทดสอบ ที่โลกปรภพเธอนั้นหมดลมหายใจลงทั้งยังไม่สามารถใช้ดาบเขี้ยวฟ้าฟื้นชุบชีวิตขึ้นมาอีกทำให้เส็ตโชมารูตระหนักถึงคุณค่าของชีวิต แท้จริงสิ่งใดที่มีค่ากับเขาจริง หลังจากการตามล่านาราคุจบสิ้นรินได้ถูกฝากไว้ในความดูแลของ ''คาเอดะเดะ'' โดยเส็ตโชมารูแวะเวียนมาเยี่ยมและนำของกำนัลมามอบให้รินเป็นครั้งคราว รินพบและเริ่มติดตามเส็ตโชมารูในตอนที่เธออายุ 7 ปี ซึ่งนับว่ารินเป็นจุดอ่อนหนึ่งเดียวที่เส็ตโชมารูเต็มใจหาให้ตนเอง แต่ด้วยดีกรีความโหดของเส็ตโชมารูความสำคัญของรินต่อเส็ตโชมารูในเรื่องนี้ใคร ๆ จึงไม่อาจก้ำเกินประเมินเป็นคำพูดออกมาได้ง่ายดายนัก

: [[ไดเมียว]]เจ้าของปราสาทอาซาโนะ ในขณะที่ถูกศัตรูล้อมปราสาทก็มีอสูรตนหนึ่งผ่านทางลงมาและทำลายใจกลางกองทัพฝ่ายข้าศึกศัตรูของเขา แต่ดีใจได้ไม่นานเขาก็พบว่าบุตรีของเขา ซาระ ได้ไปหลงรักอสูรตนนั้น เขาจึงระดมไพร่พลทหารและส่งกองทหารไปกองพลปืนเป็นทัพหน้าเพื่อจะฆ่าเจ้าปีศาจอสูรที่กล้าดีมาล่อลวงบุตรีของตนนั่น สุดท้ายโซจูฆ่าตัวตายเพราะกลัวจะมีการโจมตีโต้กลับของเส็ตโชมารู

: ท่านหญิงซาระแห่งปราสาทอาซาโนะ หญิงสาวชาวมนุษย์ผู้หลงรักเส็ตโชมารูเมื่อเธอพบเห็นเขาผู้ที่ฆ่าข้าศึกฝ่ายศัตรูที่ล้อมปราสาท (เส็ตโชมารูออกจากสุสานอินุไทโชมาลงตรงนั้นพอดี) บิดาของซาระเมื่อรู้ว่าบุตรสาวไปหลงรักเจ้าปีศาจที่ไหนก็ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าศักดาฐานะจึงได้นำกองพลปืนยาวจากปราสาทไปเพื่อสังหารเส็ตโชมารู และอย่างไม่ต้องเอ่ยว่าเกิดอะไรขึ้น เหตุนั้นเองปราสาทได้ถูกโซจูบิดาของเธอที่กลายเป็นบ้าเผาทำลายพร้อมกับการจบชีวิตตนเองของเขา ท่านหญิงซาระและข้ารับใช้หญิงส่วนหนึ่งออกมาบวชอยู่ในสำนักชีแต่แม้จะป่วยหนักซาระยังคงต้องการพบกับเส็ตโชมารูอีกครั้งจึงตัดสินใจขายกายเนื้อและวิญญาณให้แก่เหล่าปีศาจแล้วถือกำเนิดเป็นอสุรกายปีศาจในแบบเดียวกับนาราคุ เธอมีขลุ่ยอยู่เลาหนึ่งและมักจะนำมันออกมาเล่นอยู่เสมอ ซาระถูกเส็ตโชมารูสังหารเป็นการปลดปล่อยให้ไปจากโลก

: เจ้าหญิงคางุยะที่น่าจะเป็นเทพธิดาแห่งดวงจันทร์ในตำนาน แต่เจ้าหญิงคางุยะซึ่งกลับมาที่โลกมนุษย์อีกครั้งกลับถูกปีศาจไดโยไค( 大妖怪 "Daiyōkai" )ตนนี้กลืนกินและใช้ร่างรูปลักษณ์สมบัติของเทพธิดา คางุยะผู้นี้ยังคงเรียกตนเองว่า"เจ้าหญิงเทพธิดาแห่งดวงจันทร์" เธอมีพลังในด้านการสะกดเวลาโดยใช้ กระจกแห่งชีวิต( 命鏡 "มิคากามิ" ) และเพื่อหยุดการไหลของเวลาคางุยะตั้งใจจะตรึงโลกให้อยู่แต่ใน "คืนนิรันดร์" แต่อย่างไรก็ตามผ้าคลุมนางฟ้าที่เป็นแหล่งพลังงานหลักของคางุยะถูกขโมยไประหว่างที่เธออาบน้ำ ด้วยความโกรธแค้นคางุยะทำลายผู้คนในหมู่บ้านใกล้เคียงบริเวณนั้นฐานที่กล้าขโมยผ้าคลุมของเธอ และเหตุนั้นเองจึงได้ถูกขัดขวางโดยนักบวชมิยาสุ(ปู่ของมิโรคุ) และปิดผนึกคางุยะลงในกระจกของเธอเอง คางุยะตื่นขึ้นในกระจกแห่งชีวิตซึ่งถูกพบโดยคางุระและคันนะ คางุยะให้ทั้งสองไปหาห้าวัตถุห้าสิ่งมาปลดผนึกตน

: กลุ่มไดโยไค( 大妖怪 "Daiyōkai" ) ปีศาจอสูรสี่ตนที่อ้างตนเป็นเทพโจมตียึดเกาะโฮไรซึ่งมีผู้อาศัยอยู่ทั้งมนุษย์อสูรและบรรดาเด็ก ๆ ครึ่งอสูร จตุรเทพอสูรสงครามได้ถูกคานาเดะมิโกะระดับสูงประจำแห่งเกาะโฮไรผนึกไว้ด้วยพลังแห่งเตากังสดาล แต่ในทุก50ปีทางเข้าของเกาะแห่งนี้จะเปิดขึ้นหนึ่งครั้งจตุรเทพอสูรสงครามจึงได้วางแผนหาทางออกไปเป็นอิสระโดยอาศัยช่วงเวลานั้น ไปบังคับเชิญด้วยสัญลักษณ์กับผู้ที่พวกเขาคิดจะใช้เป็นเครื่องมือ อย่าง อินุยาฉะ คิเคียว และเส็ตโชมารู