ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เจ้าหญิงคริสตินาแห่งเดนมาร์ก"

ในลอแรน เจ้าหญิงคริสตินาทรงเป็นที่ปรึกษาให้พระโอรส โดยเฉพาะในการฟื้นฟูการคลังของลอแรนหลังจากสงคราม และหลังจากได้รับความจงรักภักดีจากขุนนางท้องถิ่น พระนางทรงช่วยพระสุณิสารับแขกเมืองในฐานะเจ้าบ้าน ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1560 พระนางทรงได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สำเร็จราชการแห่งลอแรนอีกครั้งในช่วงที่พระโอรสและพระสุณิสาเสด็จเยือนราชสำนักฝรั่งเศส เจ้าหญิงคริสตินาทรงเป็นพระราชอาคันตุกะในพระราชพิธีราชาภิเษกของ[[พระเจ้าชาร์ลที่ 9 แห่งฝรั่งเศส]]ที่[[แร็งส์]]ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1561 และพิธีราชาภิเษกของ[[จักรพรรดิมักซีมีเลียนที่ 2 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์]]ใน[[แฟรงก์เฟิร์ต]]ปีค.ศ. 1562 ดยุกชาร์ล พระโอรสได้เสด็จยังเมืองน็องซีในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1562 และสิ้นสุดการสำเร็จราชการอย่างเป็นทางการ แต่ดยุกชาร์ลก็ยังคงพึ่งพาพระราชมารดาอยู่ในฐานะที่ปรึกษาในกิจการของรัฐ ในปีค.ศ. 1564 พระนางทรงทำข้อตกลงกับบิช็อปแห่งตูล์ ให้ยอมรับตำแหน่งของดยุกแห่งลอแรนและด้วยความยินยอมขององค์สันตะปาปา ในฐานะที่ปรึกษาทางการเมือง พระโอรสทรงมักจะมอบหมายราชกิจทางการเมืองให้พระมารดา เนื่องจากเจ้าหญิงคริสตินาทรงอยู่ในตำแหน่งที่มีอิทธิพลในราชสำนักดยุกลอแรน เนื่องจากเจ้าหญิงโคลด พระสุณิสาทรงโปรดที่จะประทับในราชสำนักฝรั่งเศสของพระนางเองมากกว่า โดยจะทรงเสด็จกลับบ่อยๆ แต่เจ้าหญิงคริสตินาก็ทรงเกรงกลัวอิทธิพลของ[[แคทเธอรีน เดอ เมดีชี|แคทเธอรีน เดอ เมดีชี สมเด็จพระพันปีหลวงแห่งฝรั่งเศส]] ซึ่งเจ้าหญิงคริสตินาสงสัยว่าพระพันปีหลวงฝรั่งเศสทรงพยายามใช้อิทธิพลเหนือลอแรน และพยายามทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพระองค์กับพระโอรส เพื่อขับไล่พระองค์ออกจากการดูแลราชกิจของลอแรน

 

 

ในปีค.ศ. 1561 เจ้าหญิงคริสตินาทรงตั้งพระทัยที่จะให้พระราชธิดาคือ เจ้าหญิงเรเนตา อภิเษกสมรสกับ[[พระเจ้าเฟรเดอริกที่ 2 แห่งเดนมาร์ก]]<ref name="Julia Cartwright 1590"/> พระญาติซึ่งเป็นเชื้อสายศัตรูที่ช่วงชิงราชบัลลังก์ของพระราชบิดาไป แต่เมื่อเกิด[[สงครามทางตอนเหนือเจ็ดปี]]ระหว่างเดนมาร์กและสวีเดนในปีค.ศ. 1563 เจ้าหญิงคริสตินาจึงทรงล้มเลิกแผนการนี้ พระนางทรงได้รับการสนับสนุนจากเปเดอ โอเซ และนักผจญโชคชาวเยอรมันคือ [[วิลเฮล์ม ฟอน กรัมบาช]] และกองทัพพันธมิตรของเขา ในการวางแผนบุกเดนมาร์กเพื่อชิงบัลลังก์จากพระเจ้าเฟรเดอริกที่ 2 เปเดอ โอเซได้แนะนำให้พระนางทรงเป็นผู้นำกองทัพในการรุกรานคาบสมุทรจัตแลนด์ ซึ่งพระนางจะทรงได้รับการต้อนรับจากเหล่าขุนนางเดนมาร์ก ที่เป็นปรปักษ์กับกษัตริย์องค์ปัจจุบัน ตั้งแต่ปีค.ศ. 1565 ถึง ค.ศ. 1567 เจ้าหญิงคริสตินาทรงเจรจากับ[[พระเจ้าอีริคที่ 14 แห่งสวีเดน]] เพื่อสร้างพันธมิตรร่วมกันระหว่างสวีเดนและเดนมาร์ก โดยทรงเสนอให้กษัตริย์อีริคอภิเษกสมรสกับเรเนตาแห่งลอแรน พระราชธิดา<ref name="Julia Cartwright 1590"/> แผนการยึดครองเดนมาร์กของเจ้าหญิงคริสตินาได้รับการสนับสนุนจากสวีเดน กษัตริย์อีริคทรงเห็นชอบด้วยถ้าหากเจ้าหญิงคริสตินาทรงสามารถโน้มน้าวให้จักรพรรดิและเนเธอร์แลนด์สนับสนุนพระนางด้วย<ref name="Julia Cartwright 1590"/> ในปีค.ศ. 1566 เจ้าหญิงคริสตินาทรงสร้างเหรียญเครื่องเกียรติยศให้แก่พระนางเอกในฐานะสมเด็จพระราชินีนาถแห่งเดนมาร์ก องค์ที่สองนับตั้งแต่[[สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 1 แห่งเดนมาร์ก]] โดยทรงตั้งคติพจน์ประจำรัชกาลว่า "''Me sine cuncta ruunt''" (Without me all things perish แปลว่า "ถ้าปราศจากข้าพเจ้า ทุกสิ่งบนโลกจะพินาศ")<ref name="Julia Cartwright 1590"/> แต่[[จักรพรรดิแฟร์ดีนันด์ที่ 1 แห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์]]ทรงคัดค้านแผนการนี้อย่างถึงที่สุด เนื่องจากแผนการนี้จะทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนักต่อเสถียรภาพทางอำนาจในดินแดนเยอรมนี ซึ่งรัฐแซ็กโซนี ที่เจ้าหญิงโดโรเธีย พระเชษฐภคินีของเจ้าหญิงคริสตินาทรงเคยเป็นดัชเชสพระมเหสี ได้เป็นผู้สนับสนุนเจ้าหญิงคริสตินาอย่างแข็งขัน ดังนั้นจักรพรรดิจึงต่อต้านสิทธิของเจ้าหญิงคริสตินา และพระนางเองไม่สามารถขอกำลังสนับสนุนจากพระเจ้าเฟลีเปที่ 2 แห่งสเปนได้ แผนการอภิเษกเรเนตาแห่งลอแรนให้เป็นสมเด็จพระราชินีแห่งสวีเดนต้องล้มเหลวเมื่อ กษัตริย์อีริคที่ 14 ทรงละเมิดสัญญาและหันไปอภิเษกสมรสในปีค.ศ. 1567 กับ[[สมเด็จพระราชินีคาริน แมนสด็อทเทอร์แห่งสวีเดน|คาริน แมนสด็อทเทอร์]] ซึ่งไม่ใช่ผู้มาจากตระกูลขุนนาง<ref name="Julia Cartwright 1590"/> ในปีค.ศ. 1569 เจ้าหญิงคริสตินายังทรงพยายามที่จะยึดราชบัลลังก์เดนมาร์กอยู่ แต่ทรงได้รับคำตอบจาก[[อองตวน เปรเรโนต์ เดอ เกรนเวลล์|พระคาร์ดินัลด์เกรนเวลล์]] ว่าเนเธอร์แลนด์จะไม่เป็นศัตรูกับเดนมาร์ก ซึ่งเป็นสิ่งที่จักรพรรดิต่อต้าน เมื่อสงครามทางตอนเหนือเจ็ดปีสิ้นสุดลงในปีค.ศ. 1570 เจ้าหญิงคริสตินาจำต้องไม่ทรงดำเนินแผนการนี้ต่อไปอีก