|
* '''[[เขื่อนรัชประภา]]''' [[จังหวัดสุราษฎร์ธานี]]
* '''[[เขื่อนบางลาง]]''' [[จังหวัดยะลา]]
== เทือกเขาที่สำคัญของภาคใต้ ==
;ทิวเขานครศรีธรรมราช
'''[[ทิวเขานครศรีธรรมราช]]''' เป็นทิวเขาที่อยู่ทางตะวันออกของ[[ทิวเขาภูเก็ต]] และเป็นแกนของแหลมต่อลงไปอีกแนวหนึ่ง ทิวเขานี้กั้นที่ราบสุราษฎร์ไว้ตอนกลาง โดยมีภูเขาลูกโดด ๆ แทรกอยู่เป็นตอน ๆ มีความสูง 200-300 เมตร มี [[เขาพนมเบญจา]] สูง 1,404 เมตร เป็นยอดสูงสุด เป็นเขา[[หินแกรนิต]] ที่มีทิศทางทอดตัวจากเหนือไปใต้ จากริมฝั่งทะเลด้าน[[อ่าวไทย]]ไปสุดยังฝั่งทะเลด้านตะวันตก เริ่มจากทางใต้ของ[[ลำน้ำตาปี]] ทางใต้จด[[ทิวเขาสันกาลาคีรี]] ตอนเหนือของทิวเขานี้มียอดสูงหลายยอด ส่วนตอนกลาง และตอนใต้ยอดไม่สูงนัก ส่วนที่ยื่นลงไปในทะเลของทิวเขานี้ได้แก่[[เกาะสมุย]] และ[[เกาะพงัน]] ส่วนทางตอนใต้ในจังหวัดต่าง ๆ แบ่งเป็นสองส่วน คือ ทางด้านตะวันออกมี[[จังหวัดนครศรีธรรมราช]] [[พัทลุง]] และ[[สงขลา]] ทางด้านตะวันตกมี [[จังหวัดกระบี่]] [[ตรัง]] และ[[สตูล]] เป็น[[สันปันน้ำ]] ทางด้าน[[อ่าวไทย]] และด้าน[[ทะเลอันดามัน]]
ด้าน[[อ่าวไทย]] มี[[ลำน้ำตาปี]] และลำคลองต่าง ๆ ที่ไหลลง[[ทะเลสาบสงขลา]]
ด้าน[[ทะเลอันดามัน]] มี[[ลำน้ำตรัง]]
ยอดเขาสูงที่สำคัญได้แก่ [[เขาหลวง]] อยู่ทางตะวันตกของ [[อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช]] สูง 1,835 เมตร ยอดเขาฝามี [[อำเภอพรหมคีรี]] สูง 1,600 เมตร [[เขานันใหญ่]] อยู่ในเขต[[อำเภอท่าศาลา]] สูง 1,410 เมตร [[เขาเหมน]]อยู่ในเขต [[อำเภอฉวาง]] สูง 1,309 เมตร [[เขาสอยดาว]]อยู่ในเขต [[จังหวัดตรัง]] สูง 993 เมตร
ช่องทางที่สำคัญมีอยู่ 3 ช่องทางคือ ช่อง[[ทางรถไฟระหว่างนครศรีธรรมราช]] ผ่าน[[อำเภอทุ่งสง]] ไป[[ตรัง]] ช่องทางระหว่างควนเนียงไป[[สตูล]] เป็นช่องทางถนน เทือกเขานครศรีธรรมราช เป็นเทือกเขาที่มีความสลับซับซ้อนจัดเป็นเทือกเขาที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศไทย
;ทิวเขาสันกาลาคีรี
'''[[ทิวเขาสันกาลาคีรี]]''' เป็นทิวเขาที่ต่อเนื่องกับ[[ทิวเขานครศรีธรรมราช]] เป็นทิวเขา[[หินแกรนิต]] และแยกออกเป็นหลายแนว มีทิศทางขนานกันจากเหนือลงใต้ ตอนย่านกลางมีความสูง ประมาณ 1,500 เมตร ตอนริมทั้งด้านตะวันตก และตะวันออก มีความสูงประมาณ 400 เมตร ทิวเขานี้เริ่มตั้งแต่[[จังหวัดสตูล]] ไปสุดในเขต[[จังหวัดนราธิวาส]] มีลักษณะลดหลั่นเป็นขั้นบันได ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ กั้นเขตแดน[[ไทย]]กับ[[มาเลเซีย]]ในเขต[[จังหวัดสตูล]] [[สงขลา]] [[ยะลา]] และ[[นราธิวาส]]ของไทย กับ[[เขตรัฐไทรบุรี]] [[ปลิส]] [[เปรัค]] และ[[กลันตัน]]ของ[[มาเลเซีย]]
ช่องทางที่สำคัญคือ ช่องทางถนนและเส้นทางรถไฟ จาก[[หาดใหญ่]]ไป[[ปาดังเบซาร์]] และช่องทางถนนจาก[[ยะลา]]ไป[[เบตง]]
ยอดเขาสูงเกินกว่า 1,000 เมตร มีอยู่เป็นจำนวนมากประมาณ 14 ยอด มีชื่อเป็นภาษาพื้นเมือง ยอดสูงสุดคือ กุหนุงฮูลูติติบาซาร์ สูง 1,535 เมตร
;ทิวเขาภูเก็ต
'''[[ทิวเขาภูเก็ต]]''' (หรือทิวเขาระนอง) เป็นทิวเขาที่แยกออกจาก[[ทิวเขาตะนาวศรี]]เริ่มจาก [[จังหวัดชุมพร]] นับจาก[[แม่น้ำปากจั่น]]ลงไปทางใต้เป็นแนวไปใน[[แหลมมลายู]] ไปสุดตอนที่ต่อกับ[[ทิวเขานครศรีธรรมราช]] และ[[ทิวเขาสันกาลาคีรี]]ใน[[จังหวัดสตูล]] นอกนั้นเป็นทิวที่ล้ำลงไปในทะเลเกิดเป็น[[เกาะภูเก็ต]]ขึ้น จึงให้ชื่อว่า[[ทิวเขาภูเก็ต]] และเนื่องจากว่าทิวเขานี้ผ่าน[[จังหวัดระนอง]] จึงได้ชื่อว่าทิวเขาระนอง ทิวเขานี้เป็นเขา[[หินแกรนิต]] ได้ปันน้ำลงสองฟาก คือ ด้าน[[อ่าวไทย]] และด้าน[[มหาสมุทรอินเดีย]]
ทางด้าน[[อ่าวไทย]] มี[[คลองสวี]] [[ลำน้ำหลังสวน]] และ[[ลำน้ำคีรีรัฐ]] (ไหลลงอ่าวบ้านดอน)
ทางด้าน[[มหาสมุทรอินเดีย]] มี[[ลำน้ำกระ]] (มี[[คลองปากจั่น]] และ[[คลองสะอุ่น]]ไหลมาบรรจบ) และ[[ลำน้ำตะกั่วป่า]]
ทิวเขานี้มียอดเขาสูงที่สำคัญ คือ [[เขากะทะคว่ำ]] สูง 1,092 เมตร [[เขาปลายบางโต๊ะ]] สูง 1,047 เมตร เขาทั้งสองลูกนี้อยู่ตอนเหนือของ[[จังหวัดพังงา]] [[เขาพระมี]] สูง 1,106 เมตร อยู่ในเขต[[อำเภอเกาะคอเขา]] [[จังหวัดพังงา]] [[เขาหลังคาตึก]] สูง 1,272 เมตร อยู่ในเขต[[อำเภอกะเปอร์]] [[จังหวัดระนอง]] ยังมียอดเขาที่สูงเกิน 1,000 เมตร อีกหลายยอด แต่ไม่มีชื่อเรียกกัน
[[ทิวเขาภูเก็ต]]กั้นเขตแดน ระหว่างฟากตะวันออกกับฟากตะวันตก ของสี่จังหวัดในภาคใต้คือ ทางตอนเหนือกับ[[จังหวัดชุมพร]] (ตะวันออก) กับ[[จังหวัดระนอง]] (ตะวันตก) ทางตอนใต้กั้น[[จังหวัดสุราษฎร์ธานี]] (ตะวันออก) กับ[[จังหวัดพังงา]] (ตะวันตก)
== วัฒนธรรม ==
| 