ผลต่างระหว่างรุ่นของ "เห้งเจีย"

;''ซุน อู้คง'' หรือ ''ซึงหงอคง'' (孫悟空): เป็นชื่อที่พระสุภูติได้ตั้งให้ แซ่ "ซุ่น" ("ซึง") เป็นการล้อมาจจากคำว่า ''ซุ่น'' (猻) ซึ่งแปลว่า ลิง, ค่าง คำว่า "อู่โค้ง" ("หงอคง") มีความหมายว่า "ตื่นรู้ใน ([[สุญญตา|ความว่าง]])" ชื่อนี้ออกเสียงไปต่างๆ กันในแต่ละถิ่น เช่น ซุ่นอู้โค้ง (จีนกลาง), ซึงหงอคง (แต้จิ๋ว), ซึ้นโหง่วค้ง (ฮกเกี้ยน), ซึ้งอือโฮง (กวางตุ้ง), ซนโอกง" (เกาหลี), Tôn Ngộ Không (เวียดนาม), ซุนโกคู (ญี่ปุ่น) เป็นต้น

;''ปี้หม่าเวิน'' หรือ ''เป๊กเบ้อุน'' (弼馬溫): ตำแหน่งคนเลี้ยงม้าสวรรค์ ล้อมาจากคำว่า ''bìmǎwēn'' (避馬瘟; lit. "avoiding the horses' plague") ซึ่งมาจากความเชื่อของคนจีนว่า เอาลิงไปไว้ในคอกม้า จะทำให้ม้าไม่เจ็บป่วย มีสุขภาพสมบูรณ์ ตามท้องเรื่องกล่าวว่า หงอคงได้ตำแหน่งเป๊กเบ้อุนจากเง็กเซียนฮ่องเต้หลังจากที่เขาไปอาละวาดบนสวรรค์ครั้งแรก โดยครั้งนั้นเขาได้รับคำมั่นว่าจะแต่งตั้งให้อยู่ในตำแหน่งของเทพขั้นสูง แต่เมื่อความจริงปรากฏว่าเปี๊ยกเบ๊อุนเป็นตำแหน่งชั้นต่ำสุดในสวรรค์ ซึงหงอคงก็โกรธ จึงทำลายคอกม้า ปล่อยม้าอาละวาดบนสวรรค์ แล้วกลับมาอยู่เขาฮวยก๊วยซัว ศัตรูของหงอคงมักเรียกหงอคงด้วยชื่อนี้เพื่อเป็นการเยาะเย้ย

;''สิงเจ่อ'' หรือ ''เห้งเจี้ย'' (行者): Meaning "ascetic", it refers to a wandering monk, a priest's servant, or a person engaged in performing religious austerities. Xuanzang calls Wukong ''Sūn-xíngzhě'' when he accepts him as his companion. This is pronounced in Japanese as ''gyōja'' (making him Son-gyōja).

;''โต้วจั้นเชิ่งฝอ'' หรือ ''โต่วเจี่ยงเส่งฮุด'' (鬥戰勝佛): "ยุทธวิชัยพุทธะ" Wukong was given this name once he ascended to buddhahood at the end of the Journey to the West. This name is also mentioned during the traditional Chinese Buddhist evening services, specifically during the eighty-eight Buddhas repentance.