ผลต่างระหว่างรุ่นของ "พระนางเชงสอบู"

เนื้อหาที่ลบ เนื้อหาที่เพิ่ม
ไม่มีความย่อการแก้ไข
ไม่มีความย่อการแก้ไข
บรรทัด 44:
 
== พระราชประวัติ ==
'''พระนางเชงสอบู''' เป็นพระราชธิดาใน[[พระเจ้าราชาธิราช]] แห่ง[[ราชอาณาจักรหงสาวดี]] [[อาณาจักรมอญ]] เมื่อพระราชบิดาคือพระเจ้าราชาธิราชสวรรคต ผู้ที่ได้สืบราชสมบัติต่อมาคือ พระ[[พญาธรรมราชา]] แต่พระอนุชาของพระองค์ [[พญารามที่ 1|พระยาราม]] และพระยาแคง(พญาเกียร) ไม่พอพระทัย จึงไปสวามิภักดิ์กับ [[พระเจ้าฝรั่งมังศรี|พระเจ้าสีหสูหตู]] แห่งกรุงอังวะ พระพญาธรรมราชาไม่ปรารถนาที่จะรบพุ่งกับพม่า พระองค์จึงได้ประนีประนอมกับพระอนุชาโดยให้พระยารามเป็นมกุฎราชกุมารไปครองเมือง[[พะสิม]] และพระยาแคง(พญาเกียร)ไปครองเมือง[[เมาะตะมะ]] ครั้นถึงสมัยรัชกาลของพระยาราม พระองค์ได้นำพระขนิษฐาคือพระนางเชงสอบูส่งไปถวายแก่พระเจ้าสีหสู หตูแห่งกรุงอังวะ ซึ่งเป็นการตอบแทนที่ได้ช่วยเหลือพระองค์ในการครองราชย์ที่กรุงหงสาวดี ขณะนั้นพระองค์มีพระชนมายุ 29 พรรษา เป็นแม่ม่ายมีพระโอรส 1 พระองค์ และพระธิดา 2 พระองค์ ได้แก่[[พญาพะโร]] (Binnya Waru), เนตาคาตอ (Netaka Taw) และเนตาคาถิน (Netaka Thin)<ref name=my-2-58>Kala Vol. 2 2006: 58</ref>
 
===ความขัดแย้ง===
พระเจ้าสีหสูตูมีความหลงใหลเสน่หาแก่พระองค์เป็นอย่างยิ่ง ทำให้ [[:en:Shin Bo-Me|พระนางชินโบเม]] พระมเหสีเก่าซึ่งมีสายสัมพันธ์กับทางไทใหญ่เกิดความอาฆาตริษยา พระนางชินโบเมจึงไปสมคบคิดกับไทใหญ่ให้ยกทัพมาตีอังวะกลายเป็นสงครามที่รุนแรง พระเจ้าสีหสูทรงตูทรงออกรบเองจนสวรรคตใน [[พ.ศ. 1968]] [[:en:Minhlange|พระเจ้ามินลาเง]] กษัตริย์องค์ต่อมาก็สวรรตเพราะถูกพระนางชินโบเมวางยาพิษ [[:en:Kale Kyetaungnyo|พระเจ้ากะเลเจตองนโย]] พระปิตุลาของพระเจ้ามินลาเงจึงได้ขึ้นเป็นกษัตริย์แทน ต่อมา [[:en:Mohnyin Thado|พระเจ้าโมฮยินธะโดฮยินตะโด]] ได้โค่นล้มพระเจ้ากะเลเจตองนโยกับพระนางชินโบเมแล้วตั้งตนเป็นกษัตริย์กรุงอังวะ
 
===คืนสู่หงสาวดี===
เมื่อพระมหาปิฎกธรพระสงฆ์ที่พระนางเชงสอบูทรงอุปถัมภ์ ทราบถึงความวุ่นวายการเมืองภายในอังวะ และพระนางเชงสอบูไม่สามารถกลับมายังเมืองหงสาวดีได้ จึงพาศิษย์สี่คนไปคิดกลอุบายพาพระนางเชงสอบูกลับสู่เมืองหงสาวดีได้สำเร็จ ส่วนพระมหาปิฎกธรมีความรู้สึกไม่สบายใจที่ตนเข้าไปมีส่วนร่วมในการคิดกลอุบายดังกล่าวจึงขอลาสิกขา พระยาวารูพญาพะโร พระโอรสของพระองค์ที่เกิดจากพระสวามีเก่าได้ครองเมืองหงสาวดีในปี [[พ.ศ. 1989]]<ref group=note>ประชุมพงศาวดารขอม เรียก พระยาแก่ท้าว</ref> อยู่ในราชสมบัติได้เพียง 4 ปีจึงสวรรคต ภายหลังไม่เหลือเชื้อสายของพระเจ้าราชาธิราชที่เป็นชายสืบสกุล พระนางเชงสอบูจึงได้ขึ้นเสวยราชย์<ref>(Harvey, 1925, 368)</ref> และได้ตั้งพระมหาปิฎกธรเป็นรัชทายาท พระองค์อยู่ในราชสมบัติ 7 ปี ต่อมาได้มอบราชสมบัติให้พระมหาปิฎกธรเป็นกษัตริย์หงสาวดีและมีพระนามตามจารึกไว้ในหลักศิลากัลยาณีว่า พระเจ้ารามาธิบดี แต่พงศาวดารรามัญเรียกว่า [[พระเจ้าธรรมเจดีย์]] หรือ พระมหาปิฎกธร <ref>[http://www.thaigoodview.com/node/4067 เอกกษัตรีแห่งแผ่นดินมอญ | ThaiGoodView.com]</ref>
 
==พระราชกรณียกิจ==