ผลต่างระหว่างรุ่นของ "สงครามเย็น"

ระยะแรกของสงครามเย็นเริ่มในสองปีให้หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติใน ค.ศ. 1945 สหภาพโซเวียตรวบการควบคุมเหนือรัฐใน[[กลุ่มตะวันออก]] โดยสหภาพโซเวียตได้นำกองทัพเข้ารัฐประหารประเทศต่างๆกลุ่มตะวันออกและพยายามเข้าแทรกแซงทางการเมืองในกรีซและตรุกี ขณะที่สหรัฐอเมริกาเริ่มได้เริ่ม[[ลัทธิทรูแมน]]คือการจำกัดการขยายตัวของลัทธิที่ไม่พึงปรารถนาทั่วโลกเพื่อท้าทายโซเวียต โดย[[แผนมาร์แชลล์]]ขยายความช่วยเหลือทางทหารและการเงินแก่ประเทศยุโรปตะวันตก (ตัวอย่างเช่น การสนับสนุนฝ่ายต่อต้านคอมมิวนิสต์ในสงครามกลางเมืองกรีซ) การตั้งพันธมิตร[[นาโต้]]

จากนั้นสหภาพโซเวียตได้[[การปิดกั้นเบอร์ลิน|ปิดล้อมเบอร์ลิน]] ไม่ให้[[กลุ่มตะวันตก]]เข้าช่วยเหลือชาว[[เบอร์ลินตะวันตก]] โดยหวังว่าจะให้ชาวเบอร์ลินตะวันตกจะมาร่วมกับ[[เบอร์ลินตะวันออก]] แต่กลุ่มตะวันตกได้ส่งของทางอากาศช่วยเหลือชาว[[เบอร์ลินตะวันตก]] [[สหภาพโซเวียต|โซเวียต]]เห็นว่าไม่ได้ผลจึงยกเลิกการปิดกั้นให้กลุ่มตะวันตกเข้ามา{{อ้างอิง}}

ด้วยชัยชนะของฝ่ายคอมมิวนิสต์ในสงครามกลางเมืองจีนและการอุบัติของ[[สงครามเกาหลี]] (ค.ศ. 1950–53) ความขัดแย้งขยายตัว สหภาพโซเวียตและสหรัฐอเมริกาแข่งขันชิงอิทธิพลในละตินอเมริกาและรัฐแอฟริกา ตะวันออกกลางและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่ได้รับปลดปล่อยอาณานิคม ขณะเดียวกัน [[การปฏิวัติฮังการี]] ค.ศ. 1956 ถูกโซเวียตหยุดยั้ง การขยายและบานปลายจุดประกายวิกฤตการณ์เพิ่มอีก เช่น [[วิกฤตการณ์สุเอซ]] (ค.ศ. 1956) [[วิกฤตการณ์เบอร์ลิน]] ค.ศ. 1961 และ[[วิกฤตการณ์ขีปนาวุธคิวบา]] ค.ศ. 1962

หลังความขัดแย้งสุดท้ายนี้ก็เริ่มระยะใหม่ซึ่งมีความแตกแยกจีน–โซเวียตทำให้ความสัมพันธ์ภายในเขตคอมมิวนิสต์ซับซ้อนยิ่งขึ้น ขณะที่พันธมิตรของสหรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ประเทศฝรั่งเศส แสดงอิสระในการปฏิบัติมากขึ้น สหภาพโซเวียตปราบปรามโครงการเปิดเสรี[[ปรากสปริง]] ค.ศ. 1968 ในเชโกสโลวาเกีย และ[[สงครามเวียดนาม]] (ค.ศ. 1955–1975) ยุติลงด้วยความปราชัยของ[[สาธารณรัฐเวียดนามใต้]]ที่สหรัฐหนุนหลัง ทำให้มีการปรับแก้เพิ่ม