ผลต่างระหว่างรุ่นของ "อินโดจีนของฝรั่งเศส"

เดอ เฌอนูยีได้ล่องเรือลงไปทางใต้ และได้เข้าครอบครองไซ่ง่อนเมื่อวันที่ [[18 กุมภาพันธ์]] [[พ.ศ. 2402]] ต่อมารัฐบาลเวียดนามถูกบังคับให้ยก[[เบียนหฮว่า]] [[ซาดิ่ญ]] และ[[ดิ่ญเตื่อง]]ให้กับฝรั่งเศส เดอ เฌอนูยีถูกวิพากษ์วิจารณ์และถูกถอดออกจากหน้าที่ในเดือนพศจิกายน พ.ศ. 2402 เพราะว่าเขาได้รับคำสั่งให้ปกป้องศาสนาคริสต์ ไม่ใช่เพื่อขยายอาณาเขต อย่างไรก็ดี นโยบายของฝรั่งเศสในช่วงเวลาสี่ปีถัดมากลับเปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม ดินแดนของฝรั่งเศสในเวียดนามค่อยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ในปี ค.ศ. พ.ศ. 2405 ฝรั่งเศสได้รับสัมปทานท่าเรือสามแห่งในอันนัม ตังเกี๋ย และโคชินไชนาจาก[[จักรพรรดิตึ ดึ๊ก]] และต่อมาในปี [[พ.ศ. 2407]] ฝรั่งเศสก็ประกาศดินแดนของฝรั่งเศส ในปี [[พ.ศ. 2410]] [[จังหวัดเจิวด๊ก]] (โชฎก) [[ห่าเตียน]] และ[[หวิญล็อง]]ก็ตกเป็นของฝรั่งเศส