ผลต่างระหว่างรุ่นของ "หมากฝรั่ง"

ตำนานเกี่ยวกับหมากฝรั่ง คาดว่ามาจากชาวอินเดียนแดงที่ชอบเคี้ยวยางไม้บางชนิด และแพร่หลายกันมากในหมู่ชาวอินเดียนแดงด้วยกัน แต่จากหลักฐานต่อจากนั้นมีว่า ทหารผู้ที่ริเริ่มการเคี้ยวหมากฝรั่ง มีชื่อว่า นายพล อันโตนิโอ โลเปซ เอก ซานตาอันนา([http://en.wikipedia.org/wiki/Antonio_L%C3%B3pez_de_Santa_Anna/ Antonio López de Santa Anna])แห่งกองทัพ[[เม็กซิโก]] และเป็นอดีตประธานาธิบดีของเม็กซิโก (ผู้ก่อสงครามกับรัฐ[[เท็กซัส]] และก่อวีรกรรมชาวป้อม[[อลาโม]]) เขาเข้ามาอยู่ใน[[อเมริกา]] และได้นำยางของ[[ต้นไม้ป่า]]ในเม็กซิโกมาด้วย ยางชนิดนี้เป็นยางที่เรียกในภาษาแอซเทกว่า [[ชิเคิล]] นายพลซานตาอันนาชอบเคี้ยวยางไม้รสนี้มาก ต่อมา [[โทมัส อดัมส์]][[นักถ่ายภาพ]]และ[[นักประดิษฐ์]]ได้ทราบเรื่องการเคี้ยวยางไม้นี้ จึงทดลองนำมาทำเป็นหมากฝรั่งเป็นครั้งแรก ต่อมา โทมัส ได้พยายามเปลี่ยนยางไม้ให้เป็น[[ยางเทียม]] แต่ก็ล้มเหลว เมื่อเขาหวนคิดว่าหลานของเขาและนายพลชอบเคี้ยวยางไม้ เขาจึงคิดที่จะทำการเปิดตลาดด้านนี้ และประสบความสำเร็จในเวลาต่อมา

 

 

หมากฝรั่งในยุคแรกๆของโทมัสเป็นเม็ดกลมๆเล็กๆ ไม่มีรสชาติ มีวางขายใน[[ร้านขายยา]]ใน[[เมืองโฮโบเค็น]] ปี ค.ศ. 1871 โดยขายเม็ดละ 1 เพนนี ต่อมาจึงเริ่มมีการดัดแปลงรูปแบบเป็นแผ่นสี่เหลี่ยม แบนๆ บุคคลที่คิดค้นรสชาติของหมากฝรั่งเป็น[[เภสัชกร]]ชื่อ จอห์น คอลแกน ในปี ค.ศ. 1875 รสชาติที่เขาเติ่มไปคือ ตัวยาทางการแพทย์ เป็น[[ขี้ผึ้งหอมทูโล]] ทำจากยางไม้[[ต้นทูโล]]ใน[[อเมริกาใต้]] รสชาติคล้ายกับ[[ยาแก้ไอน้ำเชื่อม]]ของเด็กยุคร้อยกว่าปีก่อน เขาเรียกหมากฝรั่งนั้นว่า [[แทฟฟี่-ทูโล]] หมากฝรั่งชนิดนี้ประสบความสำเร็จมากกว่า หมากฝรั่งชนิดอื่นที่มีขายในยุคนั้น ต่อมา โทมัส ใช้รส[[ชะเอม]]เติมในหมากฝรั่ง เรียกชื่อหมากฝรั่งนั้นว่า [[แบลคแจค]] ซึ่งเป็นหมากฝรั่งที่มีรสเก่าแก่ที่สุด ที่ยังมีขายในท้องตลาดของอเมริกา ส่วนรสอื่นๆ อาทิเช่น [[เปปเปอร์มินต์]] เป็นรสยอดนิยมในช่วงปี ค.ศ. 1880