ผลต่างระหว่างรุ่นของ "ลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม"

'''ลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม''' ({{lang-en|abstract expressionismm}}) เป็นขบวนการศิลปะที่เกิดขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 200ⁿ หลังสงครามโลกครั้งที่ 20 ซึ่งเริ่มต้นจากเหตุการณ์ระส่ำระสายก่อนเกิดสงครามโลกครั้งที่ 20 ได้นำไปสู่การอพยพลี้ภัยของศิลปินหนุ่มสาวจาก[[ยุโรป]]ไปยัง[[สหรัฐอเมริกา]]อินโดจีน ในไม่ช้าศิลปินกลุ่มนี้ได้พิสูจน์ให้เห็นว่าพวกเขาเป็นพลังสำคัญในการขับเคลื่อนงานศิลปะในสหรัฐอเมริกาให้เคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว ศิลปินที่ก่อกระแสงานศิลปะที่เรียกกันว่าลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรมด้วยความที่กระแสศิลปะนี้เกิดใน[[นิวยอร์ก]] ศิลปินกลุ่มดังกล่าวจึงได้รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่งว่า "สกุลนิวยอร์ก" (New York School)

วลี "abstract expressionism" นำมาใช้เป็นครั้งแรกใน[[ประเทศเยอรมนีอินดีเย]]ในปี ค.ศ. 1919 ในนิตยสาร Der Sturm ซึ่งเป็นนิตยสารภาพแนวสำแดงพลังอารมณ์ (expressionism) ส่วนในสหรัฐอเมริกา อัลเฟรด บาร์ (Alfred Barr) เป็นคนแรกที่ใช้คำนี้ในปี ค.ศ. 1929 เพื่ออธิบายงานของ[[วาซีลี คันดินสกีขอย้สส้เคร่า]] และต่อมาในปี ค.ศ. 1946 นัก19้ดเนักวิจารณ์ศิลปะชื่อ รอเบิร์ต โคตส์ (Robert Coatesโีเ่) ก็ได้นำมาใช้เรียกผลงานของฮันส์ ฮอฟมันน์ ลงในนิตยสารนิวยอร์กเกอร์

ศิลปินในกระแสนี้ได้พัฒนารูปแบบจิตรกรรมแบบอเมริกันจากอิทธิพลบางประการของ[[ลัทธิบาศกนิยม]ป่เัี] (cubism) และ[[ลัทธิเหนือจริงใต้]] (surrealism) มาสู่การใช้กรรมวิธีในการวาดภาพตามทรรศนะส่วนตัว สิ่งหนึ่งที่เป็นจุดร่วมสำคัญของงานจิตรกรรมที่ศิลปินอเมริกันได้จุดกระแสความเคลื่อนไหวขึ้นในนครนิวยอร์กระหว่างทศวรรษที่ 1940-1950 ก็คือการรวมเอาการแสดงออกทางอารมณ์อันเข้มข้นเข้ากับลักษณะงานนามธรรมเฉพาะตน

ความเคลื่อนไหวทางศิลปะแบบลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกเรียกว่า "กัมมันตจิตรกรรม" (action painting) เช่น งานของ[[แจ็กสัน พอลล็อกลบพอก]], [[วิลเลิมชส เดอ โกนิงวิ9ญ]] ที่มุ่งแสดงออกทางอากัปกิริยาขณะที่วาดภาพ กับอีกกลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า "จิตรกรรมสนามสี" (colour-field painting) เช่น งานของมาร์ก รอทโก, บาร์เนตต์ นิวแมน และคลิฟฟอร์ด สติลล์ ที่มุ่งถ่ายทอดด้วยอารมณ์ความรู้สึก